Przeprawa

Czasami trauma z dzieciństwa potrafi przejąć nad kimś kontrolę tak, że definiuje ona całą przyszłość i nawet po wielu latach dalej siedzi ona w głowie i co jakiś czas o sobie przypomina.
Kiedy po latach aspirant Małgorzata Podrzycka wraca do swojej rodzinne miejscowości i obejmuje stanowisko szefowej posterunku, nie wie tego, że zaraz jej przeszłość wypłynie na powierzchnię. Kiedy morze wyrzuca na brzeg ciało nagiej kobiety, a przy niej wiadomość, że Podrzycka będzie kolejną ofiarą, musi ona rozwiązać sprawę, wracając pamięcią do swojej przeszłości.
Ta historia toczy się w czasie teraźniejszym, ale wiele razy wracamy do przeszłości, dzięki czemu powoli dostajemy cały obraz sytuacji i możemy ją lepiej zrozumieć. Aspirant Podrzycka to cudowna kobieta, opiekuje się ona swoim bratem uwięzionym w ciele pięciolatka, między innymi dlatego jest tak czuła dla niego, ponieważ obwinia się za to, że wypadek, w którym taki się stał był z jej winy. Dzięki temu, że ojciec zostawił im ogromny majątek, nie musi martwić się o ich przyszłość i skupia się na swojej karierze, tym samym odkładając na bok poważny związek. Kiedy los na jej drodze stawia Pawła, robi wszystko, żeby odsunąć uczucia na bok, ale z miłością nie jest tak łatwo, przychodzi ona niespodziewanie i nie można już nic z tym zrobić.
Książka pokazuje nam, jak zakłamana może być najbliższa rodzina, ile może skrywać sekretów ukrytych tak, że wychodzą one tylko przypadkiem. Są osoby, które uważamy za najbliższe, takie, którym można zaufać, a to właśnie one dla własnych korzyści potrafią bez mrugnięcia okiem poświęcić czyjeś życie.
Przeprawa naprawdę mnie wciągnęła i z napięciem czekałam, aż zagadka zostanie rozwiązana i winni poniosą karę, co też się stało, chociaż nie była ona raczej adekwatna do popełnionych czynów. Zakończenie jednak jest takie, jakie lubię, czyli wszystko zostało wyjaśnione, nic nie irytuje mnie bardziej niż niedopowiedzenia, które można różnie interpretować, jednak pomimo dobrego końca szkoda było mi rozstawiać się z bohaterami.

Od lat z ogromnym zainteresowaniem śledzę twórczość Marka Stelara i z każdą nową powieścią utwierdzam się w przekonaniu, że jest on jednym z najlepszych polskich autorów kryminałów. Autor wielokrotnie udowodnił, że potrafi mistrzowsko łączyć wciągającą fabułę z głęboką psychologią postaci oraz gęstą, mroczną atmosferą. Po każdą książkę, która wychodzi spod jego pióra, sięgam z ogromną przyjemnością i ekscytacją, ponieważ wiem, że historia zawarta na kartach jego dzieł w pełni mnie usatysfakcjonuje. Nie inaczej było i tym razem. „Przeprawa”, najnowsza powieść kryminalna autorstwa Marka Stelara, nie tylko spełniła moje oczekiwania, ale w pewnym sensie je przewyższyła – to książka, która pozostaje w pamięci czytelnika na długo po zakończeniu lektury.

Akcja powieści toczy się w zimowym Świnoujściu, mieście ukazanym w sposób niezwykle sugestywny, niemal klaustrofobiczny. Skuty lodem Bałtyk, sztormowy wiatr i cofka tworzą scenerię, która doskonale współgra z chłodnym klimatem opowieści. W centrum wydarzeń znajduje się Gośka „Margerita” Podrzycka, aspirantka, która po latach wraca do rodzinnej dzielnicy, obejmując stanowisko szefowej posterunku. Już na samym początku zostaje wrzucona w wir dramatycznych zdarzeń – morze wyrzuca na brzeg ciało nagiej kobiety, a ta sprawa uruchamia lawinę wspomnień, które Podrzycka starała się przez lata wypierać.

Marek Stelar w „Przeprawie” przenosi czytelnika do zimowego Świnoujścia – miejsca naznaczonego surowym klimatem, odciętego przez lód i wiatr, a zarazem dusznego od tajemnic i niezamkniętych spraw z przeszłości. Atmosfera tego miasta staje się niemal równorzędnym bohaterem opowieści – nieprzyjaznym, mrocznym, potęgującym niepokój towarzyszący śledztwu. Autor z niezwykłą precyzją buduje napięcie, które towarzyszy nam od pierwszych stron do ostatnich. To powieść, w której każda scena ma znaczenie, a klimat gęstnieje z rozdziału na rozdział. Zimowy krajobraz Świnoujścia nie jest jedynie tłem, ale pełnoprawnym bohaterem – lodowaty, nieprzewidywalny, groźny.

Ogromnym atutem powieści jest jej warstwa psychologiczna. Autor nie ogranicza się jedynie do konstruowania intrygi kryminalnej, lecz pozwala czytelnikowi głęboko zanurzyć się w świat swojej bohaterki. Jej zmagania z traumą dzieciństwa, trudne relacje z przeszłością oraz stopniowe odkrywanie prawdy sprawiają, że „Przeprawa” staje się nie tylko thrillerem, ale także opowieścią o mierzeniu się z samą sobą. Stelar zręcznie balansuje pomiędzy kryminałem a powieścią psychologiczną, zmuszając czytelnika do refleksji nad tym, jak wiele z przeszłości może determinować nasze decyzje i kształtować tożsamość.

Fabuła jest prowadzona w sposób przemyślany – autor stopniowo odsłania kolejne warstwy intrygi, umiejętnie myląc tropy i wzbudzając podejrzenia. Każdy rozdział pozostawia niedosyt, skłaniając do przewracania następnych stron. Co istotne, Stelar unika tanich sensacji; napięcie buduje konsekwentnie, opierając się na klimacie miejsca oraz psychologii postaci.

„Przeprawa” to powieść, która eksploruje temat pamięci i jej pułapek – ukazuje, jak przeszłość, nawet głęboko skrywana, potrafi zburzyć pozornie stabilną teraźniejszość. Podrzycka musi stawić czoła temu, co pragnęła wyprzeć, i zapłacić cenę za odkrycie prawdy.

Lektura „Przeprawy” była dla mnie niezwykle satysfakcjonującym doświadczeniem. Książka wciągnęła mnie od pierwszych stron i trzymała w napięciu aż do samego końca. Z ogromnym zaangażowaniem śledziłam kolejne tropy oraz rozwój śledztwa prowadzonego przez Podrzycką, nieustannie ciekawa, jakie tajemnice ujawni autor i dokąd zaprowadzą bohaterów podejmowane przez nich decyzje. Każdy zwrot akcji budził nowe emocje, a stopniowe odsłanianie prawdy sprawiało, że trudno było oderwać się od lektury. Finał – zaskakujący i mocny – tylko potwierdził, że Marek Stelar potrafi perfekcyjnie zamknąć historię, nie pozostawiając czytelnika obojętnym.

„Przeprawa” to intensywny, mroźny kryminał z duszną atmosferą i świetnie nakreśloną bohaterką, który potwierdza kunszt pisarski Marka Stelara. To opowieść mroczna, sugestywna i doskonale skonstruowana, która wciąga czytelnika w świat, z którego trudno się wyrwać. Dla mnie była to jedna z tych książek, które czyta się nie tylko z ciekawością, ale i z poczuciem obcowania z literaturą na naprawdę wysokim poziomie. To kryminał, który nie tylko angażuje fabułą, ale także porusza emocjonalnie. To książka nie tylko dla miłośników gatunku, ale także dla tych, którzy pragną odkryć opowieść o zmaganiach z samym sobą oraz o subtelnej granicy między wspomnieniem a rzeczywistością.

"Przeprawa"  to kryminał z duszą, który łączy w sobie wątki sensacyjne z głębokim portretem psychologicznym bohaterki. Akcja rozgrywa się w mroźnym Świnoujściu ❄️🌊, gdzie zimowy klimat doskonale współgra z tajemnicą i napięciem.
Główna bohaterka, aspirant Małgorzata "Margerita" Podrzycka, wraca po 20 latach do rodzinnego Świnoujścia, aby objąć stanowisko szefa posterunku. Jej powrót zostaje zakłócony przez makabryczne znalezisko. Na brzegu morza zostaje odkryte ciało nagiej kobiety z kartką "Podrzycka, będziesz następna, suko". To wydarzenie zmusza Margeritę do konfrontacji z traumatyczną przeszłością 🏚️👻, w tym z wypadkiem z dzieciństwa, który wpłynął na życie jej i jej niepełnosprawnego brata. Śledztwo staje się pretekstem do odkrywania rodzinnych tajemnic i zmierzenia się z demonami przeszłości. Świetnie wykreowani bohaterowie powieści. Margerita to autentyczna i nieidealna postać  Zadziorna, wrażliwa i balansująca między przeszłością a teraźnością. Jej relacja z bratem Krzysztofem oraz rodzący się wątek miłosny z Pawciem dodają historii głębi. Postacie drugoplanowe są dobrze nakreślone i wpływają na rozwój akcji, np. koledzy z policji czy mieszkańcy miasteczka, którzy skrywają tajemnice.
Marek Stelar tworzy mroczny, skandynawski klimat, gdzie zimowe Świnoujście staje się tłem dla ludzkich dramatów. Narracja jest introspektywna, a autor zręcznie łączy wątki kryminalne z psychologicznymi. Dialogi są naturalne, a wątek miłosny wprowadza lekkość bez przesłodzenia. Empatyczne podejście do trudnych tematów (np. niepełnosprawność, transpłciowość) to dodatkowy atut.

✅️Mocne strony książki to połączenie gatunków takich jak kryminał + thriller psychologiczny + obyczajówka = idealny mix. Realizm społeczny.  Autor porusza ważne kwestie, takie jak trauma, tolerancja i rodzina, bez nadęcia.  Zwroty akcji. Fabuła zaskakuje, a zagadka kryminalna pozostaje nierozwiązana do samego końca 😮  Postępowanie z przeszłością. Wątki retrospektywne są płynnie wplecione w teraźniejszość.

⚠️Słabsze strony ⚠️
Trochę  brakowało  mi dynamicznej akcji typowej dla kryminałów. Wątek śledztwa bywa momentami niejasny, a skupienie na życiu osobistym bohaterki przytłaczało fabułę kryminalną. Jednak dla miłośników psychologicznych głębi jest to raczej zaleta niż wada 😊

🎯Dla kogo jest ta książka? 🤔

· Dla miłośników kryminałów z nutką thrilleru psychologicznego.
· Dla czytelników szukających silnych bohaterów z bagażem doświadczeń.
· Dla osób, które cenią klimatyczne settingi i społeczne tło.

Moja ocena: 9/10 ⭐

"Przeprawa" to wciągająca i emocjonalna podróż, która trzymała mnie  w napięciu do ostatniej strony. Marek Stelar po raz kolejny udowadnił, że polski kryminał może konkurować z najlepszymi światowymi tytułami. Czekam na kolejne tomy z serii! 🙏📚

Książkę możecie kupić w księgarniach internetowych . Polecam! 👍😊

BRUNETTE BOOKS

Świnoujście skute lodem. Arktyczny klimat potęguje dramatyczne wydarzenia, które nawiedzają miejscowość.

Nad brzegiem morza zostaje znalezione ciało młodej kobiety, a przy nim wiadomość skierowana do Małgorzaty Podrzyckiej młodej policjantki, która dopiero co przejęła dowodzenie w lokalnym posterunku. Wszystko wskazuje na to, że sprawa dotyczy bezpośrednio właśnie jej osoby – a wiadomość brzmi „będziesz następna”.

„Margerita” bo taką ksywkę nosi Małgorzata, nie miała w życiu łatwo. W dzieciństwie przeżyła rodzinną tragedię, której konsekwencje odczuwa do teraz. Opiekuje się chorym bratem, który wymaga bardzo szczególnej opieki. Mimo to, bierze na siebie dużo i o dziwo – ogarnia.

W miarę postępów śledztwa na jaw wychodzą nowe okoliczności, które wskazują, że wydarzenia w których brała udział w dzieciństwie nie były przypadkowe.

Małgorzata już wie, że tylko ona będzie w stanie rozwiązać sprawę i dowiedzieć się kto stoi za zbrodnią. Zanim to nastąpi musi poukładać sobie wiele rzeczy w głowie i dowiedzieć się na kim tak naprawdę może polegać. Od tego będzie zależeć wynik końcowy.

„Przeprawa” to opowieść o tym jak trudno jest poradzić sobie z traumą, którą przeżyło się w dzieciństwie. Sytuacja w jakiej znalazła się główna bohaterka niejedną osobę zmiotłaby z planszy. Ale nie Małgorzatę. Mimo, że ona nie miała prawa się pozbierać, na przekór innym cały czas idzie pod prąd, do tego wykonując bardzo wymagający zawód jakim jest służba w Policji.

Marek Stelar w swojej powieści zaprezentował ciekawą zagadkę kryminalną opartą o wydarzenia z przeszłości. Czytając sukcesywnie odkrywa się kolejne fakty, które powoli rzucają światło na wydarzenia w Świnoujściu.

Rozwiązanie nie następuje szybko, a zakończenie, gwarantuję Wam, zaskoczy każdego.

Gorąco polecam

Czy „Przeprawa” Marka Stelara to znakomity początek nowej serii? Ptaszki ćwierkają, że tak! I pięknie, bo tak autentyczna, charakterna i nieidealna bohaterka, jaką jest aspirant Małgorzata Podrzycka zwana przez kolegów Margeritą zasługuje na dalsze literackie życie. Swoim podejściem, wartościami, którymi się kieruje, tolerancją i wrażliwością zaskarbiła sobie moją absolutną sympatię. A jej niewyparzony język? Czysta perełka!

Ale to nie tylko zadziorna, niosąca bagaż przeszłości bohaterka sprawiła, że zakochałam się w tej powieści, a stworzony przez Autora klimat niczym z najlepszych skandynawskich kryminałów. Mroźne Świnoujście jest nie tylko świadkiem zbrodni, która stanowi jedynie część większej układanki, ale również drogi do odkrycia prawdy o traumatycznej przeszłości, której koszt może być wyższy, niż ktokolwiek przypuszcza.

Narracja jest w „Przeprawie” bardziej introspektywna niż we wcześniejszych powieściach Autora, a akcja kryminalna splata się z psychologiczną podróżą bohaterki. Margerita balansuje pomiędzy przeszłością a teraźniejszością, między tym, co pamięta, a tym, co odkrywa.

"czuła się jak w rozkroku pomiędzy przeszłością a teraźniejszością, między latem a zimą, między tym, co widzi, a tym, co pamięta."

Autor dawkuje nam napięcie oszczędnie, wręcz powolnie, ale dynamiki dostarcza relacja z Pawciem, która rozpoczęta niezbyt fortunnie z czasem zaczyna nabierać rumieńców. Już choćby ze względu na dialogi tych dwojga, wnoszące lekkość i iskrę w mroczny klimat rodzinnych tajemnic, czytałam tę historię z ogromną przyjemnością.

Opowieści nie brak realizmu, nie tyle przez prowadzone śledztwo, co wprowadzone wątki społeczne, które czynią ją nie tylko dobrą rozrywką, ale i pretekstem do przemyśleń, na tematy dla wielu obce, wręcz nadal uważane za tabu. Zarówno jednak kwestie związane z niepełnosprawnością, psychoterapią, czy transpłciowością nie są jedynie współczesnym akcentem, ale integralnym elementem historii o odkrywaniu prawdy i konfrontowaniu się z własnym życiem. I niski ukłon w stronę Autora za empatię i normalność w podejściu do trudnych tematów, dzięki czemu nie szokują, nie przerażają, a poruszają.

Czy „Przeprawa” jest lekturą obowiązkową tej jesieni? Zdecydowanie! Czy kupił mnie Stelar w głębszym, bardziej psychologicznym wydaniu? Absolutnie! Niech więc nie zmyli Was chłód zimowego Świnoujścia, bo w tej historii emocje rozpalają każdą stronę.

do przeszłości zmiętej

w kłębek sumienia wyrzutów 

tutaj powróciłam 

w tamtą prawdę jedyną 

poszarpaną zapomnieniem 

teraz zwątpiłam 

w winę, co we mnie żyła 

i we wspomnienie jak smoła gęste 

dziecięcą duszą wierzyłam

tam, gdzie morze lądu dotyka 

gdzie mroźny wiatr winą szepce

wtedy zabrakło nadziei płomyka 

ostały się tylko tragedii dreszcze 

teraz serce się tłucze i z bólem boryka 

zbolałe i wątłe za duszą drepcze 

w pomrokach pamięci się życie zamyka 

dusza o prawdę woła jeszcze 

i może blizn tych nie widać 

i rany dawno zasklepione 

lecz nie łatwo jest winę dźwigać 

gdy wszystko nieprawdą zmącone 

i może łatwiej jest wtedy znikać 

uczucia od siebie oddalić stłumione 

a może łatwiej jest siebie przenikać 

i napoić serce nadziei spragnione 

Nagle woda. Głęboka. I nagle tchu brak. A tam brat. Mały chłopiec. Mała dziewczynka. Rodzeństwo. I życie w innym życiu. Potem wina. Jej wielka wina. Sumienia wyrzuty. Najgorsze minuty. Pamięci korytarze. Dźwigane bagaże. Smutku i niezrozumienia. Bez łez, bez odkupienia. Za rodziców grzechy. Cierpienia dziecięce wdechy. Coś się jednak poruszy. Coś pamięć skruszy. Powidoki prawdy odsłoni. Z umysłu się jasność wyłoni. 

Te krawędzie emocji są tutaj szorstkie. Drapią głęboko. Może nie poruszają mocno, ale dosadnie. Są czekaniem. Są trwaniem. Są jak duszące bezdechy. Jak te smutkiem spowite uśmiechy. 

Kolejna, nieco inna odsłona autora. Porwała mnie. Urzekła. Zostawiła we mnie coś więcej. Jest mało kryminalnie, ale to zupełnie mi nie przeszkadzało. Czuję, że bardziej niż kryminałem właśnie, miała być ta opowieść szeptem o powrocie. O przeprawie przez zakątki pamięci, by siebie odnaleźć. O tym, jak ciężko iść przez życie z poczuciem winy. I nie móc zaczerpnąć głębokiego tchu. 

I tylko zabrakło mi tutaj więcej mroźnego morskiego klimatu. Tego skrzącego się krą Bałtyku. Chciałam widzieć go wyraźniej. Czuć mocniej. Chciałam, aby mnie osaczył. A tak się nie stało. 

Nie mniej jednak, czułam się w tej historii dobrze. Dlatego polecam. 

Powieść o bezwarunkowej miłości, życiu w cieniu wyrzutów sumienia, radzeniu sobie z traumami, konsekwencjach wcześniejszych decyzji... Trudna, bardzo prawdziwa i szczera, z tych powodów na równi wciągająca i wstrząsająca.

Aspirant Małgorzata Podrzycka wraca do rodzinnego Świnoujścia.  Sama nie rozumie tej potrzeby wznowienia życia w miejscu, które kojarzy jej się wyłącznie z nieszczęściem. Nie walczy jednak z przeczuciem... Ma trzydzieści sześć lat, realizuje się zawodowo, jednak nie jest w stanie ułożyć sobie życia osobistego, zmaga się z przeszłością.  Z ogromną determinacją postanawia jeszcze raz ,,wejść do tej samej wody" i spróbować wyjaśnić, co tak naprawdę wydarzyło się w dzieciństwie. Nie pamięta dokładnie wypadku, w wyniku którego jej dorosły, starszy brat funkcjonuje teraz w ciele dziecka. Relacja miedzy nimi jest... aż dławiąca, bo chociaż wiadomo, że opieka nad niepełnosprawnym członkiem rodziny sprawia dużo problemów, to w tym przypadku jest empatyczna, pełna czułości i wyrozumiałości. To wrażenie jest piękne i bardzo ludzkie.

Przeszłość nie daje o sobie zapomnieć, wiele osób ją kojarzy z ,,tamtego" wypadku i to niekoniecznie pozytywnie, ponieważ szybko pojawiają się wymowne groźby i ostrzeżenia pod jej adresem. Trudno odgadnąć, czy to pokłosie poprzedniej pracy czy błyskawicznie naraziła się lokalnym przestępcom jako nowa dzielnicowa, czy też to cień wypadku, o który na nowo zaczęła dopytywać. Tymczasem na plaży pojawia się pierwszy trup...

Jak poradzi sobie ta zadziorna, zdeterminowana, pewna siebie kobieta? Nie jest łatwo funkcjonować w męskim środowisku, a jednak Gośka zwana na komendzie ,,Margeritą", ma wypracowane skuteczne sposoby na układy i szykany. Z pewnością nie pozwoli na obrażanie i traktowanie ,,z góry".

Ostatecznie postanawia na terapii rozprawić się z lukami w pamięci i dowiedzieć czy dręczące ją przerażające przebłyski z dzieciństwa i fatalnej przeprawy promowej w Karsiborze są tylko wyobrażeniem. O tym, co wyjdzie na jaw i jak okropna okaże się prawda doczytajcie sami...

Ogromną zaletą książki jest niejednorodność gatunkowa. To nie tylko kryminał, trochę też powieść psychologiczna, trochę obyczajowa. Czyta się błyskawicznie, bo chwilami iskrzy, by w kolejnym rozdziale wzruszyć, a za moment zszokować i wstrząsnąć...

,,Przeprawa" Marek Stelar

Do tej pory znałam Marka Stelara głównie z jego lekkich, ironicznych komedii kryminalnych, gdzie Szwagier i Misiek zapewniali mi godziny dobrej zabawy. Gdy sięgnęłam po tę książkę, wiedziałam, że wchodzę w zupełnie inny świat - mroczny, duszny i intensywny. I powiem od razu: ta mroczna odsłona też mi się podobała.

Świnoujście zimą jest tu czymś więcej niż tylko tłem. Czułam na własnej skórze chłód, przenikliwy wiatr i skrzypienie śniegu pod butami, a jednocześnie miałam wrażenie, że to miasto coś przede mną ukrywa.

Autor bardzo sprytnie poprowadził fabułę w dwóch liniach czasowych: teraźniejszość przeplata się z wydarzeniami z 1995 r., a każdy powrót do przeszłości odkrywa kolejne warstwy tajemnicy. Były momenty, kiedy nie wiedziałam, czy bardziej ufać własnym domysłom, czy autorowi, który co rusz podsuwał nowe tropy, a podejrzani pojawiali się i znikali.

Główna bohaterka, Małgorzata Podrzycka zwana "Margeritą", przekonała mnie do siebie. Nie jest typową ,,panią komisarz" z kryminałów, choć twarda, to nie pozbawiona słabości; sarkastyczna, ale jednocześnie pełna empatii wobec brata. Bardzo ludzka. Wątek rodzinny bardzo mnie ujął i zagrał na moich emocjonalnych strunach. Relacja Małgorzaty z dorosłym już bratem, uwięzionym w ciele dziecka przez wypadek z dzieciństwa, jest bardzo autentyczna. Poczucie winy wciąż "wisi tu w powietrzu".

Akcja ogólnie jest dość dynamiczna, choć były też momenty spowolnienia, zwłaszcza wątek samego śledztwa nie zawsze pędził do przodu. Ale nie przeszkadzało mi to. Napięcie było budowane warstwa po warstwie i smakowało wyśmienicie.

Finał może nie zwalił mnie z nóg, ale dał satysfakcję i... pozostawił pewien niedosyt. Mam nadzieję, że "Margerita" jeszcze się kiedyś pojawi, bo ma potencjał na bohaterkę całej serii. Z chęcią sięgnę po kolejne książki z niej udziałem.

,,Przeprawa" Marka Stelara to kryminał, który nie tylko trzyma w napięciu, ale też mocno uderza w emocje. Autor zabiera nas do zimowego Świnoujścia - mroźnego, skrytego w lodzie, przeszywanego północnym wiatrem. To miasto jest tutaj nie tylko tłem, ale i pełnoprawnym bohaterem - surowym, nieprzystępnym, takim, które potrafi wchłonąć w swoje cienie każdą tajemnicę.

Poznajemy Małgorzatę ,,Margeritę" Podrzycką, aspirantkę policji, która po niemal dwóch dekadach wraca w rodzinne strony. Przejmuje dowodzenie w posterunku w dzielnicy, którą kiedyś znała jak własną kieszeń, a teraz jest dla niej obca i pełna duchów przeszłości. Powód powrotu jest służbowy, ale szybko staje się osobisty - morze wyrzuca na brzeg ciało nagiej kobiety, a do sprawy wplata się tajemnicza wiadomość skierowana bezpośrednio do Gośki. To początek niebezpiecznej gry, w której każda kolejna wskazówka prowadzi ją wprost do wydarzeń z dzieciństwa.

Stelar świetnie balansuje między kryminałem a powieścią psychologiczną. To nie jest opowieść, w której trup ściele się gęsto - tutaj napięcie rośnie powoli, warstwa po warstwie, aż do finału, który wytrąca z równowagi. Uwielbiam ten rodzaj narracji - kiedy czuję, że autor nie tylko prowadzi mnie przez śledztwo, ale też pozwala wejść w głowę bohaterki. A Gośka to postać, której się kibicuje, nawet jeśli bywa cyniczna, ostra i nieprzysiadalna. Jest w niej siła, ale też mnóstwo pęknięć, które czynią ją prawdziwą.

Ogromnym atutem ,,Przeprawy" jest klimat. Lodowaty Bałtyk, cisza zimowych ulic, mrok, który potrafi skryć wszystko - to nie tylko buduje napięcie, ale sprawia, że czytelnik niemal fizycznie czuje chłód na skórze. Świnoujście w tej książce ma swój własny oddech, pulsuje tajemnicami i potrafi przytłoczyć.

Czy były minusy? Dla mnie jedynym był wątek romantyczny - delikatny, ale niepotrzebny. Jednak w obliczu tego, jak dobrze poprowadzone są wątki kryminalne i jak misternie spleciona jest przeszłość z teraźniejszością, to naprawdę drobnostka.

Ocena: 9/10 - bo ,,Przeprawa" to książka, którą pochłonęłam niemal w jeden wieczór. Jeśli lubisz kryminały, które nie idą na łatwiznę, które grają na emocjach i dają bohaterkę z krwi i kości, to zdecydowanie warto sięgnąć.

ak wielu z Was nie poznało jeszcze twórczości Marka Stelara?

Powiem tak ? dużo tracicie.

Autor doskonale łączy kryminał z wątkami obyczajowymi i tworzy świetne historie.

Tym razem zabiera nas do Świnoujścia, gdzie nie tylko panuje mroźna zima, ale również przeszłość zaczyna wbijać swoje szpony w teraźniejszość. Jak kryminał to i morderstwo, a jak morderstwo to i śledztwo. Gdzie ono zaprowadzi aspirant Gośke, to już trzeba sprawdzić samemu.

No to jak, jest choć mała ochota na lekturę?

Może powinnam jeszcze nadmienić o płynnej narracji? Bo faktycznie taka jest, przez lekturę płynie się lekko i jak to u Stelara, zawsze za szybko. Tu otwiera się książkę i pyk, już po lekturze. Jednak niech to Was nie zwiedzie, bo pomimo tego Czytelnik czuje się syty.

Sięgając po powieść Autora, wiem, że spędzę bardzo dobry czas.

,,Przeprawa" to kolejna książka Marka Stelara, która tym razem zabrała mnie nad nasze morze.

To tutaj morze wyrzuca na brzeg ciało nagiej kobiety. To tutaj po 20 latach wraca . Aspirant Gośka ,,Margerita" Podrzycka i obejmuje stanowisko szefa posterunku. Jej powrót jak widać nie jest łatwy tym bardziej, że musi powrócić do bolesnych wspomnień z dzieciństwa. Jest jednak ktoś, komu zależy, by nie przypomniała sobie za dużo.

Co takiego wydarzyło się przed laty? Czy to co odkryje Podrzycka wpłynie nie tylko na teraźniejszość, ale przyszłość? Przekonacie się sami.

Książka wciąga od pierwszych stron dzięki dynamicznej akcji oraz bohaterom, którzy potrafią dostarczyć niemałych emocji. Jest to również bardzo klimatyczny kryminał. Mamy tutaj wyjątkowo mroźną zimę w Świnoujściu. Jest to miejsce styku morza i lądu, oraz miejsce łączące Polską z Niemicami. Cofając się do przeszłości pani aspirant czułam, ze to nie tylko dobrze napisany kryminał, ale również psychologiczny dramat. Uwielbiam takie połączenie.

Jeśli lubicie ciekawe i dobrze napisane kryminały to bardzo polecam ,,Przeprawę".