Saga o policjantach z Lipowa. (#15). Zgłoba
Katarzyna Puzyńska

ZGŁOBA to już 15 tom sagi o Lipowie! 15! a ja znowu czekam na więcej! Chyba nigdy mi się nie znudzi ta seria, nie ukrywam, że to jedna z moich ulubionych! 🙂

Czy kolejny raz udało się autorce zaskoczyć czytelnika i wywołać u niego emocje, które przez ponad 700 stron ani na chwilę nie zmalały, wręcz narastały? TAK! Chociaż muszę przyznać, że już sam początek wywołał u mnie ogromne zdziwienie. Po zaledwie kilku słowach nie dowierzałam w to co dzieje się w świecie bohaterów. Zadawałam sobie pytanie: jak to? dlaczego? co takiego się wydarzyło? i co będzie dalej? a z każdą kolejną stroną @puzynska odkrywała wszystkie niejasności i odpowiedzi na nurtujące mnie pytania.

Znów balansujemy w kilku przestrzeniach czasowych, bo to co najważniejsze wydarzyło się w przeszłości, to waśnie minione lata skrywają tajemnice, które stanowią rozwiązanie całej zagadki. Retrospekcje (uwielbiam to słowo!) wprowadzają mrok do całej tej historii, powodują, że momentami masz ciarki na plecach. A wiatr, który huczy i huczał w lasach, w wąwozie w Puszczykowie niesie za sobą zgrozę i niepokój, bo właśnie tam w XIX wieku pewna kobieta… wiedźma rzuciła na to miejsce klątwę… a jej echo rozbrzmiewa po dziś dzień. Nie tylko teraz owe zaklęcie staje się utrapieniem, ale również wcześniej nie dawało o sobie zapomnieć… Wąwóz skrywa w sobie wiele trupów i mrocznych historii, które rozwiązywane są od lat, obecnie i kiedyś przez grupę nastolatków, a każdy czyn tych, którzy chcą odkryć prawdę niesie za sobą konsekwencje.

Autorka doskonale łączy wątki kryminalne i obyczajowe, a te drugie powodują, że zwyczajnie zaprzyjaźniasz się z bohaterami i kiedy tylko dobrniesz do końca historii tęsknisz za nimi.

NIe mogę zbyt wiele Wam zdradzić… musicie sami wsłuchać się w ten wiatr, bądźcie jednak przygotowani na strach, niepewność, odrobinę magii i chłód, który można odczuć będąc w Puszczykowie…

Cały czas wracam myślami do tego co się wydarzyło…

Malwina wciąż nie wierzy, że Daniel Podgórski zapił się na śmierć. Gdy dostaje pewien anonim, rusza z Klementyną Kopp, na poszukiwanie prawdy. Świetna i wciągająca...

Klątwa rzucona przez wiedźmę sięga kolejnych pokoleń. Niewyjaśniona śmierć dziewczynki w latach sześćdziesiątych. Dzieciaki, które chcą wyjaśnić dawną sprawę. Jako dorośli znów muszą się zmierzyć z morderstwami w rodzinnych stronach i przeklętym wąwozem. 

Czy w więzieniu siedzi niewinny człowiek? 

Niektóre wątki sugerują zakończenie serii, chociaż autorka zaznacza, że to nie jest jej ostatnie zdanie w sprawie Lipowa.

Polecam.

"Zgłoba" jest piętnastym tomem wyjątkowej sagi kryminalnej o nazwie "Lipowo". Przyznam się bez bicia, że było to moje pierwsze spotkanie z jej bohaterami. Po tym tomie koniecznie muszę poznać pozostałe części.
Katarzyna Puzyńska w wyjątkowy sposób łączy ze sobą kilka gatunków. Znalazłam tutaj elementy: kryminalne, obyczajowe a miejscami nawet i fantasy. Nie zabrakło tutaj wątków psychologicznych. Był dreszczyk emocji, który często spotykam w dobrych thrillerach. Dosłownie każdy w tej powieści znajdzie coś dla siebie. Mimo że nie znałam poprzednich części, nie przeszkadzało mi to w zrozumieniu historii ukrytej na kartkach "Zgłoby".
Czy lubicie nawiedzone miejsca i miejscowe legendy? To dobrze trafiliście. Spotkacie tutaj pewną kobietę, która była uznana za czarownicę. Żyła w dziewiętnastym wieku. Przed śmiercią rzuciła klątwę. Na kogo? O tym przekonacie się, czytając tę powieść.
A co powiecie na strzygi? Czy można się ich bać? Czy bohaterowie "Zgłoby" mają prawo być przerażonymi?
Tutaj akcja goni akcję. Fabuła jest idealna. Czytając tę książkę, czułam się, jakbym w niej uczestniczyła.
Na początku książki dowiedziałam się o śmierci Daniela. Tak jak nasze bohaterki chciałam dowiedzieć się, dlaczego musiał odejść z tego świata. Podgórski prowadził śledztwo w sprawie człowieka niesłusznie oskarżonego o zabójstwo czterech kobiet. Co takiego odkrył, że musiał ponieść śmierć?
Równocześnie prowadzimy śledztwo w sprawie śmierci Daniela. Czy poznamy prawdę? Czy prawda nas wyzwoli?
Kto tutaj ostro mąci? Kto mówi prawdę, a kto ostro ściemnia? Komu zależy na tym, żeby prawda nie wyszła na jaw? Pisarka Malwina Górska nie może pogodzić się ze śmiercią Daniela. Był miłością jej życia. Nie może sobie wybaczyć, że nie miała szansy się z nim pogodzić i pożegnać. Czy ulgę przyniesie jej poznanie prawdy? Tajemniczy e-mail, który otrzymała, wywróci jej życie do góry nogami.
Jestem zachwycona postawą Klementyny Kopp. Babka jest na emeryturze, ale ma krzepę. W idealny sposób prowadzi śledztwo w sprawie śmierci Podgórskiego. Wie, gdzie nacisnąć, żeby zabolało. Jest emerytowaną komisarz policji. Koniecznie musicie ją poznać.
Mikołaj Zieliński to kolejny bohater, którego miałam przyjemność poznać. Na początku bardzo mu współczułam. Martwiłam się o jego zaginionego ojca. Mikołaj został oskarżony o zabójstwo czterech kobiet. Byłam przerażona. Czy faktycznie przyczynił się do ich śmierci? Czy to był tylko makabryczny żart? Jego sprawę próbował wyjaśniać Daniel. Marnie skończył. Komu zależało na tym, żeby Mikołaj zgnił w więzieniu?
W "Zgłobie" znalazłam mnóstwo zwrotów akcji. Po niektórych do tej pory nie mogę się otrząsnąć. Jestem w głębokim szoku. Nie obyło się bez łez.
Katarzyna Puzyńska potrafi wywołać mnóstwo różnych emocji u swoich czytelników. Sprawiła również, że nie mogłam oderwać się od czytania. Dla takiej książki warto było zarwać nockę.
Jeżeli uwielbiacie mocne kryminały, z ciekawym zakończeniem i dobrze prowadzonym śledztwem, to zachęcam was do przeczytania "Zgłoby".
Czas poświęcony na czytanie tej książki nie był dla mnie czasem straconym.
Ps.
Chętnie zobaczyłabym całą historię  kryminalnej sagi "Lipowo" na dużym lub małym ekranie. 

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki Zgłoba autorstwa Katarzyny Puzyńskiej. Jest to już piętnasty tom sagi kryminalnej o policjantach z Lipowa. Nie ukrywam, że ostatnie części czytałam raczej z sentymentu bo seria złapała zadyszkę. Katarzyna Puzyńska w Zgłobie przełamała impas. Wykorzystała do tego zabieg, który początkowo wywołał u mnie bunt, smutek i oburzenie, ale z kolejnymi stronami powieści zrozumiałam, że był on niezbędny i podziałał bardzo ożywczo. Autorka wyprowadziła akcję poza Lipowo i skupiła się na wydarzeniach, które miały miejsce w Puszczykowie i w Warszawie. Zagadka kryminalna była wielowątkowa, a Katarzyna Puzyńska umiejętnie myliła tropy. Nie ukrywam, że skutecznie wywiodła mnie w pole. Dodatkowo zastosowała bardzo lubiany przeze mnie zabieg i poprowadziła narrację w kilku płaszczyznach czasu. Zgłoba podbiła moje serce. Podczas lektury czułam podobny dreszczyk ekscytacji, jaki towarzyszył mi kiedy czytałam pierwsze tomy sagi. Autorka zaserwowała czytelnikom nowe otwarcie i udowodniła, że nie ma litości nawet dla najważniejszych postaci swoich książek. Nie mogę się doczekać kolejnej części serii i tego w jaki sposób Katarzyna Puzyńska poprowadzi fabułę w tak okrojonym przez siebie składzie. Polecam! 

Ach, jak przyjemnie było wrócić do Lipowa! A do tego tyle się działo, że nie sposób było się oderwać. Najnowszy (i ostatni!) tom serii bardzo mnie usatysfakcjonował nie tylko samą fabułą, ale także czasem akcji, bo wyobraźcie sobie, że tym razem poskaczecie w czasie i przestrzeni ;-) Nastawcie się nie tylko na kryminał, ale również na trochę słowiańskiego fantasy. Naprawdę trochę. I odrobinę klątwy rzucanej przez czarownicę. Wiem, że nie każdy akceptuje takie klimaty, ale dla mnie mieszanka fabularna była bardzo udana.

Dzięki przeskokom w czasie kolejne zagadki powoli zyskają rozwiązanie, jednak zanim do tego dojdzie, będzie czas na własne rozkminy. Nie, żeby udało mi się przewidzieć finał, nie tym razem, ale przyjemnie było pozastanawiać się nad tym i owym. Pocieszające jest to, że typowo chaotyczny styl autorki właściwie nie pozwala na samodzielne wydedukowanie zakończenia :D 

Niewiele mogę Wam zdradzić z fabuły, bo jednocześnie spaliłabym najważniejszy element głównego wątku. Napiszę tylko tyle, że wpadniecie w śledztwo, którego się nie spodziewacie, ale nie będzie ono jedyną sprawą, w której ktoś szuka mordercy i odpowiedzi na różne pytania. Nie dość, że to ostatni tom serii o Lipowie, to jeszcze ten fajerwerk na wstępie wyrwał mnie z butów. Tym razem akcja rozgrywa się głównie w niewielkim Puszczykowie. Nazwa miejscowości nawiązuje do... no cóż... trupów, bo w końcu puszczyk nazywany jest ptakiem śmierci, a jego głos tę śmierć podobno zwiastuje, więc nie dziwota, że morderstw trochę będzie. Jak kryminał, to kryminał, prawda? 

Cała wielowątkowa historia rozpoczyna się od anonimowego maila, którego otrzymuje Malwina Górska. Ktoś sugeruje, że w jednej ze spraw związanych z Danielem Podgórskim są nieścisłości, które należałoby wyjaśnić. Pisarka postanawia zgłębić temat i wyrusza do Puszczykowa. Wraz z nią w śledztwo angażuje się emerytowana komisarz policji Klementyna Kopp. Zaczynamy zatem od morderstwa dziewczynki sprzed czterdziestu lat, które próbuje rozwikłać grupa nastolatków dwadzieścia lat po śmierci dziecka. Obecnie wspomniane nastolatki to dorośli ludzie, którzy nadal nie znają odpowiedzi na wszystkie dręczące ich pytania...   

Mimo przeskoków w czasie niecodzienny duet: Klementyna Kopp i Malwina Górska wybijał się na tle reszty wątków. Kobiety zwarły szyki i postanowiły wspólnie rozwiązać główną zagadkę tego tomu. Bardzo podobały mi się sceny, w których poukładana i praworządna Malwina dostawała piany na ustach, kiedy Kopp wykorzystywała swoje niekonwencjonalne sposoby w śledztwie.

Nie da się ukryć, że bohaterów jest zatrzęsienie (również zupełnie nowych), jednak autorka prowadzi narrację w taki sposób, że nie da się pogubić. Wyjaśnienia i przypominajki umieszczone w tekście bardzo pomagają trzymać się właściwych torów. Może nie wszyscy lubią ten sposób porządkowania treści, ale ja - tak.

Podsumowując, polecam, jednak uprzedzam, że to trochę odmienny tom od pozostałych.