Święty Wrocław
Łukasz Orbitowski

„Święty Wrocław” to powieść przedziwna. Z jednej strony mocno przykuwająca uwagę gęstniejącą ze strony na stronę mroczną atmosferą horroru, której podstawą nie są ograne chwyty i tysiące atakujących bohaterów (a przy okazji i czytelników) groteskowych potworów, oraz oscylującymi wokół ironii i absurdu narracyjnymi komentarzami. Z drugiej – to powieść, której autor ma o wiele większe ambicje, niż stworzenie dobrej powieści rozrywkowej, jednak gubi się w wieloznacznościach, tonie w mnogości możliwości interpretacyjnych. Pewnego dnia na ulicach Wrocławia poczynają znikać psy i koty. Fakt ten pozostaje niezauważony do czasu, gdy obok zwierząt znikają również i ludzie. Wówczas rodzi się Święty Wrocław – osiedle, którego ściany po oderwaniu tynków okazują się wzniesione z dziwnej, ciemnej, niby-organicznej substancji. Substancja ta w dotyku sprawia wrażenie ciepłej, co budzi podejrzenia, że stanowi „żywą” tkankę. Nic dziwnego, że miejsce to przyciąga wszelkiego rodzaju wyrzutków i włóczęgów – gorzej, że z czasem i tak zwani zwyczajni obywatele wyruszają tam na pielgrzymki. A ze Świętego Wrocławia nie można już powrócić. Łukasz Orbitowski napisał książkę, którą bardzo trudno nie tylko ocenić, ale choćby wstępnie sklasyfikować. Z pozoru to horror, tyle że pozbawiony typowych, nierealnych zabiegów ...
(czytaj dalej)