Wędrówka przez życie

Nie jest łatwo pisać o sobie. Jeszcze trudniej poświęcić temu 30 esejów, pełnych refleksji, emocji i ważnych wspomnień z przeszłości. Z tym wyzwaniem zmierzyła się Donna Leon, która za pomocą tej swobodnej formy pisarskiej zaprosiła czytelników do swojego świata w książce pt. „Wędrówka przez życie. Wspomnienia”, wydanej nakładem Oficyny Literackiej Noir sur Blanc, w przekładzie Marka Fedyszaka.

Ten zbiór, będący podróżą przez życie pisarki, reminiscencją przeszłości i jednocześnie próbą uchwycenia istoty współczesnego świata, daje Nam szansę poznać bliżej życiorys Amerykanki zakochanej we włoskiej ziemi, pozwala zrozumieć, czym dla pasjonata jest muzyka klasyczna i w jaki sposób artystyczna dusza może odnaleźć swoje miejsce w, wydawać by się mogło, pozbawionej artyzmu rzeczywistości. Lekkie pióro Donny Leon i jej umiejętność koncentrowania całej uwagi czytelnika, sprawiają, że te eseje czyta się jak najlepszą literaturę. Taką, z którą obcuje się nie tylko dla przyjemności, ale także dla głębszego poznania siebie.

Wspaniale było odkrywać piękno Włoch krocząc śladami pisarki, która przed laty oddała swe serce Italii. Włoskie krajobrazy i lokalna mentalność, prezentowane w esejach budzą zachwyt nie tylko u autorki, ale również wśród tych czytelników, którzy nie postawili stopy na obszarze tego kraju, a to, uwierzcie mi, niebywała sztuka. Mnie, lektura tej książki przekonała do podróży po słonecznej Italii, a czy Was przekona? Sprawdźcie koniecznie sami!

Być może zaburzyłam kolejność, poznając najpierw fragmenty życiorysu autorki przed poznaniem jej literackiej twórczości, ale zdecydowanie nie żałuję. Donna Leon przekonała mnie do siebie błyskotliwością umysłu, niecodziennymi zainteresowaniami i niebywałą otwartością względem otaczającego ją świata. Po lekturze „Wspomnień” z wielką ciekawością sięgnę po powieści tej autorki, która nie tylko we Włoszech nie ma sobie równych.

Autobiografie z reguły są pełne dat, oficjalnych wydarzeń, które coś w życiu autora/autorki zmieniły. Mają swój sztywny styl, aby idealnie wpasować się w ramy gatunku. W tym przypadku jest wręcz przeciwnie! Donna Leon postanowiła podzielić się z Czytelnikami historią swojego życia. Opowiedziała ją z lekkością i sentymentem, wspominała cudowne lata spędzone we Włoszech i wiele innych przygód, jakie ją spotkały. W tej opowieści nie zabrakło zabawnych chwil zachowanych w pamięci... 

Czytelniku, wyrusz w niesamowitą podróż przez życie Donny Leon, amerykańskiej pisarki, która stworzyła świetną serię o włoskim komisarzu Brunettim! 

Donna wielokrotnie wspomina o tym, że nigdy nie planowała być kimś sławnym. Jej sukces wyniknął poniekąd z przypadku. Stworzona przez nią postać Brunettiego podbiła serca fanów kryminałów. No właśnie, ale czy na pewno znany komisarz to tylko postać literacka, czy może jednak jest on nieco bardziej żywy? ?

Donna Leon łapa to, co życie jej daje i wyciskała wszystko, jak przysłowiową cytrynkę. Przez większość czasu tworzyła niesamowite wspomnienia, które zostaną z nią na zawsze, a teraz przyszedł moment, aby podzielić się nimi z Czytelnikami... Autorka spisała na kartkach tej książki najlepsze chwile swojego życia, po których widać, że nie było ono nudę (i wierzę, że wciąż nie jest)! 

Niesamowite, jak w tak krótkiej książce można podsumować swoje życie - od najmłodszych lat, aż po starość... 

To najpiękniejsza autobiografia, jaką czytałam. Nie została ona napisana dla zysku. Powstała ze szczerości, takiej prawdziwej i to cenię sobie najbardziej! 

Donna Leon, matka literackiej kultowej już teraz postaci komisarza Brunettiego, z okazji swoich 80-tych urodzin napisała "Wędrówkę przez życie", którą nie do końca można nazwać autobiografią w typowym znaczeniu tego słowa. Bo autorka nie trzyma się tu specjalnie suchych faktów, chronologii, dat, a co ciekawe, ciągle zachowuje swoją prywatność. Jej książka, która zresztą liczy niewiele ponad 150 stron, to tak naprawdę impresje z życia, fragmenty, okresy, sytuacje, ludzie, których chce pamiętać, o których chce nam opowiedzieć. Oczywiście chronologia jako tako jest zachowana, bo zaczynamy od dzieciństwa w Stanach Zjednoczonych, później lecimy z nią do Iranu, Chin, Arabii Saudyjskiej, aż w końcu do Wenecji, samych Włoch i w końcu do Szwajcarii. W każdym miejscu zatrzymujemy się przynajmniej na chwilę, by coś dostrzec, o czym opowiedzieć, zdarza się, że też po to, by zdobyć szerszą perspektywę, uświadomić jakiś problem - jak np. wymieranie pszczół, czy statki wycieczkowe w Wenecji. Jednak tym, co najmocniej się w tej książce przebija, jest po prostu charakter autorki - jej otwartość na życie, radość, jaką z niego czerpie, jej swego rodzaju beztroska zachwycają i zarażają pozytywnymi emocjami. Jak sama mówi, ma to po matce, która choć żyła na jednym kontynencie, to czerpała radość z życia garściami. Donna pisze o tym, co dla niej ważne, o dziwo poświęcając tu więcej miejsca muzyce niż powieściom, choć jak podkreśla, książki są dla niej ważne od dzieciństwa. Do tego wszystko podaje nam w pięknym, eleganckim stylu - czuć, że ze słowem pisanym czuje się dobrze, czuć swobodę, z jaką nim operuje, a dzięki temu książkę czyta się cudownie. "Wędrówka przez życie" to bardzo pozytywnie nastrajające doświadczenie i naprawdę nie trzeba być fanem jej kryminałów, by po ten tytuł sięgnąć. Mocno polecam!

Dzisiaj będzie trochę nostalgicznie, a zarazem radośnie, zabawnie, osobiście, ciekawie i ekscytująco, gdyż przed Wami autobiografia inna niż wszystkie, amerykańskiej emigrantki z weneckim sercem, czyli Donny Leon. Sama mówi o sobie, że jest półkrwi Irlandką, ćwierć krwi Latynoską i ćwierć krwi Niemką. Kto kocha jej książki tak jak ja, będzie mógł zanurzyć się w opowiastkach, które nie tworzą spójnej ciągłości, czy też całości historii, ale są rzucanymi przez autorkę smaczkami, które potrafią wywołać przeróżne emocje u czytelnika.

,,Wędrówka przez życie. Wspomnienia" Donny Leon to bardzo wyraźny, osobisty obraz jej życia, które jak sama twierdzi, zaoferowało jej więcej, niż się tego mogła spodziewać. To osoba, która to życie łapała garściami, delektowała się nim, testowała je, urozmaicała, doświadczała całą sobą, aby właśnie czytelnik podczas czytania jej wspomnień czuł się, jakby słuchał urywanych opowieści babci, czy dziadka. Donna Leon obserwowała z uważnością, o czym mogą świadczyć książki przez nią pisane. Dużo brała z życia, z zachowań społeczeństwa, z miejsc, w których przebywała. Widzimy jej doskonały styl podszyty humorem, ale też wrażliwą duszę. Ujawnia nam swoją miłość do Włoch i to jak zakochiwała się w nich z dnia na dzień, ale też miłość do muzyki wokalnej Händla i przyrody. Kto kocha naturę i angażuje się w jej ochronę, jest dobry i wartościowym człowiekiem.

Lecimy przez życie autorki strona za stroną od samego dzieciństwa spędzonego w New Jersey, po lata spontanicznych decyzji takich jak między innymi chęć nauczania języka angielskiego w Iranie, gdzie również zahaczyła o Rewolucję z 1979 roku po jej dalsze podróże do Chin, Arabii Saudyjskiej i Wenecji. Kończąc na starości, która przyszła i trzeba odnaleźć w niej wszystko, co najlepsze, nie rezygnując oczywiście z dobrej muzyki, jedzenia i humoru.

Niesamowicie było poznać autorkę, która podsycała naszą ciekawość np. niedomówieniami, ale też całokształtem. Każdy rozdział to nowa przygoda, nowe przemyślenia, nowe cele, ale też sam Brunetti, który tutaj nie jest już komisarzem z zadaniem do wykonania, a ukazany jest jako przyjaciel, który wędruje przez życie razem z autorką.Czytanie tej autobiografii było niesamowite. Urzeka mnie bezpośredniość autorki, która bez zbędnego koloryzowania, czy też bez narzekania stawia sprawy jasno, takimi, jakie były. Szczerość tutaj płynie z każdej strony.

,,Wenecja mnie fascynowała i odrzucała jednocześnie - jak każde miasto zbyt piękne, by było prawdziwe."

,,Nie chciałam być pisarką. Chciałam tylko opowiedzieć pewną historię. Wszystko inne to był przypadek."

,,Mieszkałam w zbyt wielu miejscach, by móc się z którymkolwiek utożsamiać. Moim domem było zawsze gdzie indziej."

,,Mozart nigdy mnie nie przekonywał. Ale Vivaldi - Vivaldi jest jak tlen. Żyję nim."

Biografie i autobiografie są kolejnym gatunkiem literatury po który sięgam zawsze z dużym zaciekawieniem, zwłaszcza jeśli dotyczą one pisarzy , ulubionych aktorów, sportowców czy wokalistów.  

Moja przygoda ze słowem pisanym Donny Leon zaczęła się troszkę od tyłu lub jak kto woli od środka.

Poznawszy Fundację zastanawiałam się kim jest osoba, która wykreowała powieść tak refleksyjną , poruszającą istotne społeczne kwestie. 

Okazało się , że autorka serii o komisarzu Brunettim jest osobą wrażliwą muzycznie, a jej wiedza z tej dziedziny i silne więzy z Orkiestrą Il Complesso Barocco mogą budzić podziw i stać się inspiracją.  

Choć jej pióro pokochali czytelnicy na całym świecie nigdy nie przetłumaczono jej książek na język włoski , co sama pisarka tłumaczyła potrzebą zachowania dytsnsu i prywatności.

Przez całe swoje życie szukała korzeni i swojego miejsca na ziemi. 

Wędrówka przez życie jest zbiorem wspomnień , anegdot i myśli kobiety , która ma świadomość tego, co jest dla niej ważne i nie boi się stawać w kontrze do przyjętych przez ogół społeczeństwa norm.  

,,Wędrówka przez życie" to opowieść o kobiecie, która nie chciała należeć nigdzie i do nikogo - a mimo to zostawiła ślad w literaturze i sercach czytelników na całym świecie. 

Mnie naprawdę przypadła do gustu. 

Serdecznie polecam.