Wojenny sekret

W powieściach z historią w tle, których akcja rozgrywa się w czasie II wojny światowej to głównie Polacy czy Żydzi najczęściej są ofiarami. Ta książka udowadnia jednak, że i wrogowie też mogli być ofiarami. Systemu, polityki, przekonań, wychowania, konwenansów. Tak wiem, trudno w to uwierzyć, ale o tym jest ta powieść.

Historia kilkorga ludzi, powiązanych więzami rodzinnymi. W poszczególnych rozdziałach toczy się indywidualna historia, pojedynczego człowieka. Historia tragiczna, smutna, a momentami przerażająca. Młodej Agnes, która po śmierci dziadka pragnie odkryć swoją tożsamość. Liv, zimnej i nieprzystępnej, która całe życie ponosi konsekwencje błędów młodości. Karoliny, którą służby próbują zwerbować na szpiega. Czy niemieckiego oficera, który będzie próbował odkupić błędy młodości.

Z początku tych bohaterów nie darzyłam sympatią, jednak z czasem gdy fabuła się rozwijała zaczynałam ich rozumieć, doceniać i współczuć.

Książka odsłania realia faszyst***skiej propagandy. Trudy czasów i podziałów Berlina na wschód i zachód, a może raczej na raj i piekło. Szczególnie zainteresowały mnie wstrząsające losy tzw. Wilczych Dzieci. Nie będę Wam zdradzać szczegółów. Potraktujcie to jako zachętę do sięgnięcia po powieść. Dużo uwagi poświęcono również organizacji Lebensborn. Jej celem było stworzenie najdoskonalszej rasy aryjskiej. Toteż była to bez wątpienia lektura, która poszerzyła moją historyczną wiedzę. A takie powieści bardzo sobie cenię.

Na pewno jest to powieść pełna emocji, szczególnie dla kobiet. Bo to kobiety są w niej głównymi bohaterkami. Ich trudne losy wstrząsną każdą matką i córką. Sprawią, że na wiele spraw czytelnik spojrzy inaczej.

Wojenny sekret to jedna z tych powieści, które się nie tylko czyta, ale przede wszystkim przeżywa. Głębsza niż typowa saga rodzinna, bardziej emocjonalna niż wiele książek wojennych, a przy tym niezwykle dojrzała i autentyczna.

Autor prowadzi opowieść z kilku perspektyw, pokazując, jak bardzo różnie można postrzegać te same wydarzenia. Jedni bohaterowie są pełni nadziei, inni bardziej zgorzkniali, zrezygnowani. Każdy niesie własny ciężar przeszłości. Ta różnorodność spojrzeń sprawia, że historia jest wielowymiarowa, bardziej ludzka i bardziej prawdziwa. Nikt nie ma tu monopolu na rację. Wszyscy działają w cieniu swoich doświadczeń, przekonań i lęków.

To powieść o sile płci pięknej, choć bez broni w rękach. O miłości, lojalności, zdradzie i poszukiwaniu własnej tożsamości. Początek książki to emocjonalne uderzenie, które szczególnie poruszy kobiety i matki. To nie jest lekka opowieść do poduszki, lecz historia, która zostaje z czytelnikiem na długo. Wraca się do niej myślami jeszcze przez wiele dni, jeśli nie tygodni.

To, co szczególnie wyróżnia tę powieść, to umiejętność łączenia wielkiej historii z intymnym, osobistym dramatem. Autor nie skupia się na wydarzeniach politycznych, lecz na ich wpływie na jednostki, zwłaszcza na kobiety, których głosy w opowieściach wojennych zbyt często pozostają pomijane. To ich codzienna walka, wewnętrzne dylematy i siła przetrwania stają się osią tej narracji. Dzięki temu historia nabiera prawdziwej głębi i porusza bardziej niż niejedna kronika historyczna.

Dużym atutem książki jest również plastyczny język, ale nieprzesadnie ozdobny, trafiający w emocje, a jednocześnie pełen szacunku dla czytelnika. Autor potrafi opowiadać tak, by nie narzucać ocen, ale prowokować do własnych przemyśleń. To rzadkość. Dlatego właśnie „Wojenny sekret” nie tylko wzrusza, ale też zmusza do refleksji nad tym, co naprawdę znaczy odwaga, lojalność czy prawda.

„Żadne z nas nie wiedziało, co zrobić ze swoim życiem” – ten cytat  doskonale oddaje jej główny motyw: trudne wybory, które determinują ludzkie losy w czasach wojennej zawieruchy. Marius Gabriel stworzył wielowymiarową opowieść, łączącą dramat historyczny z uniwersalnymi pytaniami o tożsamość, moralność i konsekwencje decyzji.
Akcja książki rozgrywa się w dwóch liniach czasowych.  Norwegia, 1940 rok – Liv, młoda kobieta znudzona życiem na prowincji, ulega nazistowskiej propagandzie i angażuje się w współpracę z III Rzeszą. Jej udział w projekcie  Lebensdorn   staje się źródłem niewyobrażalnych cierpień, a ucieczka z domu prowadzi ją w wir wydarzeń, które naznaczą całe jej życie.  Anglia, 1968 rok – Agnes, sierota wychowana w luksusie przez dziadka, po jego śmierci odkrywa mroczny sekret rodzinny. Okazuje się, że jej dotychczasowe życie było iluzją, a przeszłość kryje prawdę, która zagraża jej bezpieczeństwu.  Marius Gabriel sprawnie przeplata obie narracje, stopniowo odsłaniając związki między postaciami. Wojenna trauma Liv i powojenne poszukiwania Agnes tworzą spójną całość, podkreślając, jak historia wpływa na jednostkowe losy .  Postaci w „Wojennym sekrecie” nie są czarno-białe. Liv  to przykład osoby uwikłanej w ideologię, której początkowy entuzjazm przeradza się w przerażenie. Jej decyzje, choć moralnie dwuznaczne  wynikają z młodzieńczej naiwności i pragnienia ucieczki od monotonii. Z kolei Agnes to kobieta zmuszona do konfrontacji z przeszłością, której istnienia nie podejrzewała. Jej determinacja, by odkryć prawdę, nadaje powieści rys thrillera psychologicznego .  Warto zwrócić uwagę na drugoplanowych bohaterów, takich jak dziadek Agnes, którego opiekuńczość kryje mroczne tajemnice, czy niemieccy oficerowie, których działania odzwierciedlają mechanizmy totalitaryzmu.  Marius  Gabriel pisze barwnym, lekkim piórem”, co kontrastuje z powagą poruszanych tematów: kolaboracji, zdrady, utraty tożsamości. Dzięki temu książka nie przytłacza, ale wciąga. Czytelnik płynie  przez strony, śledząc zwroty akcji i emocje bohaterów. Szczególnie poruszające są sceny ukazujące codzienność wojny: strach, niepewność, ale też momenty ludzkiej solidarności . 
Powieść nie jest jedynie retrospekcją historyczną. To przede wszystkim studium konsekwencji. Liv płaci wysoką cenę za swoje wybory, a Agnes musi zmierzyć się z dziedzictwem, które nie było jej winą. Autor  pokazuje, jak wojna zaburza moralne kompasy. Lojalność miesza się ze zdradą, miłość z nienawiścią, a przetrwanie staje się wartością nadrzędną.  Wątek projektu Lebensdorn, prawdopodobnie inspirowany prawdziwymi praktykami nazistów służy też do ukazania mechanizmów manipulacji i utraty człowieczeństwa w imię ideologii . 
„Wojenny sekret” to poruszająca i refleksyjna powieść, która łączy w sobie elementy dramatu historycznego, thrillera i opowieści o dojrzewaniu. Autor unika prostych ocen, zmuszając czytelnika do zadawania pytań: Co zrobilibyśmy na miejscu Liv? Czy można wybaczyć przeszłość?  Powieść zasługuje na uwagę nie tylko ze względu na wciągającą fabułę, ale też na głębokie portrety psychologiczne  i umiejętne balansowanie między emocjonalnym ładunkiem a historycznym realizmem.
Polecam miłośnikom powieści historycznych z nutą suspensu, takim jak „Tatuażysta z Auschwitz” czy „Dziewczęta z pokoju 28”.

Moja ocena:  9,5/10 ⭐️

Czytajcie! Zdecydowanie warto!

BRUNETTE BOOKS

Piękna historia, przeplatana zbrodniami wojennym, pełna emocji i wrazen

1968 rok Anglia, Agnes przypadkiem odkrywa zapisane przez dziadka nadpalone kartki, które są niejako spowiedzią staruszka. I właśnie teraz nie ma kogo zapytać o prawdę bo Barbar umiera zabierając tajemnice do grobu. Jednak to co przeczytała i czego się dowiedziała sprawia, że dotychczasowe życie okazuje się jednym wielkim kłamstwem. Co jeszcze odkryje kobieta i czy prawda o jej pochodzeniu nie okaże się zbyt druzgocąca? 

Jedna z nielicznych książek przedstawiająca okres muru berlińskiego. Gdzie jedno miasto zostało podzielone na dwa odrębne i jakże różne państwa niemieckie. Gdzie z dnia na dzień zostały rozdzielone rodziny i przyjaciele.

To opowieść o poszukiwaniu własnej tożsamości, o zderzeniu się z przykrą rzeczywistością. To też przedstawienie dwóch jakże skrajnych światów oraz o trudnej i nie do pozazdroszczenia sytuacji kobiet. Zarówno podczas drugiej wojny światowej jak i zaraz po niej. O wyborach jakie musiały, a także chciały i dokonały oraz ich skutkach. 

Ciekawa, wciągająca, odkrywająca raz za razem nowe fakty z życia bohaterek. Odsłaniająca także niezdrową fascynacje człowieka czymś złym. Lektura na pewno warta przeczytania. Polecam.

"Żadne z nas nie wiedziało, co zrobić ze swoim życiem".

Norwegia 1940 roku, Liv jest znudzona swoim monotonnym, prostym życiem na wsi. Jest coraz bardziej zafascynowana nazistowską propagandą. Gdy wojenna zawierucha dociera do jej kraju, postanawia podjąć współpracę z wrogiem. Gdy słyszy o projekcie Lebensdorn, ucieka z domu i robi wszystko, aby przysłużyć się rasie panów. I rok 1968, Agnes jest sierotą. Straciła rodziców podczas wojny, wychowywał ją dziadek, z którym mieszkała na spokojnej angielskiej wsi. Nie brakowało jej niczego, starszy pan robił wszystko by wychować wnuczkę na prawdziwą damę. Po śmierci dziadka dziewczyna odkrywa przerażającą tajemnicę, która całkowicie zburzy jej dotychczasowy spokój.

Wielowymiarowa, wnikliwa perspektywa, niepokojąca historia. Akcja powieści intryguje, mamy dwie linie czasowe, które współgrają ze sobą. Fabuła ciekawie poprowadzona, niesie sprzeczne emocje, ukazuje skomplikowane relacje międzyludzkie, wyraźnie czujemy rosnące napięcie. Autor ma barwne, przyjemne, lekkie pióro, przez książkę się płynie. Wnikliwie, realnie, naturalnie nakreślone osobowości bohaterów. Wyraźnie odczuwamy emocje, jakie im towarzyszą.

Dramatyczne, historyczne wydarzenia i ich znaczący wpływ na życie zwykłych ludzi. Ich moralne dylematy, wątpliwość, wewnętrzne walki. Trudne decyzje, które zaważą na całym dalszym życiu. Ich konsekwencje, z którymi przychodzi się mierzyć. Trudna codzienność podszyta strachem, niepewnością. Kobiety, które mają w sobie ogromną siłę, determinację, hart ducha. Głęboko skrywane tajemnice, prawda, która i tak w końcu wyjdzie na jaw. Wyraźne kontrasty, zdrada i lojalność, prawda i zakłamanie, miłość i nienawiść, zemsta. Życiowe zakręty, ludzkie słabości, dramatyczne przeżycia, walka o przyszłość.

Trudna, zaskakująca, poruszająca opowieść o konsekwencjach podjętych złych decyzji w czasach wojennej zawieruchy. Daje do myślenia, zmusza do refleksji. I to zakończenie, bardzo mi się podobało. Serdecznie polecam! Tatiasza i jej książki :) 

"Wojenny sekret" - Marius Gabriel

5/5 ?

"- Oddajcie mi moje dziecko - powiedziała Liv. Nagle uświadomiła sobie, jak bardzo kocha to maleństwo. Nie wiedziała tego aż do tej chwili. Zdumiało ją, jak spokojnie zabrzmiał jej głos pomimo desperacji. - Proszę!

- Twoje dziecko tragicznie do wody - zadrwił mężczyzna - tak jak ty, kiedy już z tobą skończymy.

Liv milczała. Już postanowiła, że nie będzie nic mówić, niezależnie co jej zrobią. O ile tylko oddadzą jej dziecko. Nic innego się nie liczyło. Wytrzyma wszystko." ?

Są książki, które zostają w moim sercu dłużej, niż bym sobie życzyła.. 

I to właśnie jedna z tych książek..

Jedna z tych, która wyryła sobie miejsce w mojej duszy, sercu i pamięci.. 

Jedna z tych, po których ciężko przejść mi do kolejnej książki, jak gdyby nigdy nic..

Ona złamała mi serce, na wiele sposobów ?

I już sam początek wprawił mnie w taki stan, że gardło ściskało mi się z żalu. Od pierwszej strony, gdy tylko Liv urodziła maleństwo, którego nie chciała, a które szybko jednak pokochała.. 

I właśnie to, gdy Liv uświadomiła sobie, że jednak kocha tą małą istotkę, tak bardzo mnie uderzyło.. 

A potem, gdy wyszła na zewnątrz, gdy ludzie ją rozpoznali... zabrali jej córeczkę..

Zapłakałam wtedy głośno ?

Potem autor od razu rzuca nas do roku 1968, do Anglii, gdzie żyje Agnes, razem ze swoim dziadkiem. Jednak on umiera i to zmienia wszystko.. 

"Był Zagubiony i samotny, ja również. Żadne z nas nie wiedziało, co zrobić ze swoim życiem."

Wojna, tajemnice, dwie linie czasowe.. to wątki, które byłam pewna, że mnie kupią. I nie pomyliłam się. 

Ta historia, chociaż często bolesna, była piękna i jedyna w swoim rodzaju. Czytałam sporo powieści, które rozgrywały się w czasie drugiej wojny światowej, jednak żadna z nich tak bardzo nie utkwiła mi w sercu i pamięci.

Prym w tej książce wiodą kobiety. Silne, bo musiały takie być, żyjąc w tak trudnych czasach. 

Kobiety są niezniszczalne ?

"- Dlaczego jesteś taki smutny? Straciłeś kogoś?

- Mój syn nie żyje - odparł.

Nie sądzę, żeby którekolwiek z nas normalnie powiedziało coś takiego, ale alkohol sprawia, że rozmawiamy z nieznajomymi.

- Mój mąż też nie żyje - powiedziałam mu."

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autora, jednak wpasował się w mój gust śpiewająco. Czytając słowa, które wyszły spod jego ręki czułam, jakbym znała się z jego książkami na wylot. 

To trochę takie uczucie, jakbym wróciła po ciężkim dniu do domu..

Dom - tak określiłabym jego pióro, jakkolwiek to brzmi ?

Samo zakończenie było.. piękne. Nie powiem wam, czy boleśnie piękne, czy po prostu szczęśliwe, po prostu piękne. Takiego zakończenia oczekuję od każdej książki. Takiego, które sprawi, że będę miała łzy pod powiekami, nie ważne, czy ze smutku, czy szczęścia.. 

I wiecie.. zazwyczaj, kiedy czytam książki o takiej tematyce, rozgrywają się one w Polsce.. ciekawie więc było poznać ułamek okupacji niemieckiej, rozgrywającej się w Norwegii. 

To nie jest łatwa opowieść, którą czyta się przed snem dla rozluźnienia. 

To opowieść, która zostanie w waszych serduszkach. O której pomyślicie jeszcze wiele razy, przez kilka kolejnych dni, jeśli nie tygodni..

O której nawet nie będziecie chcieli zapomnieć.. 

I chociaż momentami bolało, a serce pękało, to była to piękna podróż. Nie żałuję ani jednej sekundy z tą książką ?

"Jej świat się rozpadł. Wojna, polityka i ideologia rozbiły wszystko, co uważała za prawdę, i rozrzuciły fragmenty po całej Europie. Postanowiła ułożyć te puzzle na nowo."

Współpraca reklamowa z @wydanictwofilia