Zatruta przyjaźń

Uwielbiam sięgać po książki autorki. Ona jak zwykle buduje napięcie strona po stronie, gdzie wpierw mamy akcję w której wiemy, że coś się wydarzyło, a następnie przechodzimy do lat wstecz, by wytłumaczyć kto kim był i co takiego się stało, że do wczesnej sytuacji w ogóle doszło. W ogóle uwielbiam jej manipulacje postaciami, gdzie wpierw pokazuje ich z dobrej strony, gdzie potrafimy im współczuć, poddać się wzruszeniu, a później już nie jesteśmy przekonani, czy to, co zrobili powinno być pochwalone, czy raczej winniśmy ich ukarać. Dała dobry obraz tego, jak spoglądanie z jednej strony na kogoś, pomimo tego, że wydaje nam się najgorszy na świecie, potrafi być bardzo krzywdzące. Czasami człowiek staje się potworem, bo sytuacja go do tego zmusza. W tle oczywiście majaczy mądre przekonanie, że zawsze należy patrzeć tylko na siebie i na swoje dobro, ale ukazane jest pomiędzy granicą dobra ze złem, więc trudno jest się zgodzić i zaprzeczyć jednocześnie. Dawniejsza historia powstała po to, byśmy zobaczyli ile kto tutaj wycierpiał, jak niesprawiedliwie był traktowany i ile nieszczęścia spadało na małą główkę dziewczynki. Jak bardzo pragnęła pomóc swojej przyjaciółce, której ojciec stosował przemoc na matce i jej, zwłaszcza wtedy, kiedy broniła nie tego rodzica co trzeba. Wszystko za sprawą sekretów, które wychodziły na światło dzienne, a dziecka nie chcieli do tego mieszać. To wtedy dwie przyjaciółki podjęły decyzję o czymś strasznym, co jedną z nich na lata niszczyło od wewnątrz, a druga milczała niczym grób, gdyż słowa przysięgi wzięła sobie do serca. Można by powiedzieć, że tak jak widok białego jelenia, ich działanie przyniosło złudne szczęście i sprowadziło tym samym bardzo wysoką zapłatę. Nawet podwójną. W trwającej wcześniej historii ktoś będzie próbował rozwikłać wiele zagadek, do których my jesteśmy zaproszeni jako tajny widz. Z wolna będą się wyjaśniały doprowadzając do sytuacji którą poznaliśmy na początku.
Ja jestem tą lekturą zachwycona, gdyż przypomniała mi moje dzieciństwo, nieżyjących krewnych, dziadków, których wspomnienia już się zacierają i moment, że wszystko kiedyś przeminie, więc liczy się tylko to, co jest teraz. I wybaczenie win, bo bez tego nie uda się wejść w jakikolwiek początek"-)