Zawieszeni. Część 2: Kuba

Na wstępie chciałabym podziękować Autorce oraz Wydawnictwu za zaufanie i możliwość objęcia patronatem medialnym książki "Zawieszeni. Kuba". To drugi tom serii "Zawieszeni" i bezpośrednia kontynuacja "Zawieszeni. Oli", zatem książki z tego cyklu należy czytać w odpowiedniej kolejności żeby zrozumieć wszelkie zależności oraz ciąg przyczynowo - skutkowy wszystkich wydarzeń. Jest to powieść z gatunku new adult. Stylistyka i język jakim posługuje się pisarka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się w zawrotnym tempie. Ja pochłonęłam ją w jeden poranek i z dużym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem śledziłam losy bohaterów. Nie ukrywam, że zdążyłam się już z nimi bardzo zżyć. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i bardzo dobrze poprowadzona. Natomiast bohaterowie, zarówno pierwszo jak i drugoplanowi, zostali w ciekawy, barwny i bardzo autentyczny sposób wykreowani. To młodzi ludzie, którzy dopiero wkraczają w dorosłość, a już muszą dźwigać na swoich barkach naprawdę wiele. To postaci, które mają swoje tajemnice, a także wady i zalety, borykają się z różnymi mniejszymi bądź większymi problemami, zdarza się im popełniać błędy czy postępować pod wpływem chwili, dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w niektórych przypadkach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Jestem pewna, że z powodzeniem moglibyśmy spotkać ich w rzeczywistości. Ponownie historia została przedstawiona z perspektywy czwórki bohaterów - Kuby, Emilii, Edwarda i Oliwiera. Co pozwoliło mi jeszcze lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, stopniowo mogłam także dowiedzieć się jakie wydarzenia z przeszłości wpłynęły na ich obecne życie (chociaż autorka i tak nadal nie odkrywa tutaj wszystkich kart), a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Każdy z bohaterów jest inny, każdy mierzy się z zupełnie innymi problemami, demonami oraz przeciwnościami losu. W życiu każdego z nich wydarzyły się bądź nadal się dzieją rzeczy, które całkowicie wywróciły ich życie do góry nogami, które sprawiły, że zaczęli postrzegać w inny sposób niektóre kwestie, które ich ukształtowały. Tak naprawdę każda z postaci zaskarbiła sobie moją sympatię. Kibicowałam im i dla każdego chciałam jak najlepiej. Były też momenty kiedy chciałam wejść do tej książki żeby przytulić, wesprzeć, a nawet potrząsnąć niektórymi postaciami, szczególnie w chwilach gdy były opisywane zmagania każdego z nich z życiem codziennym, które uwierzcie nie było łatwe. Cieszyłam się kiedy coś szlo po ich myśli, miałam łzy w oczach kiedy spotykały ich przykrosci. Ponownie byłam ogromnie ciekawa w jakim kierunku Nina poprowadzi ich losy oraz relacje i ponownie otrzymałam całą lawinę emocji i wrażeń. Nadal ważną rolę w tej historii odgrywają postaci drugoplanowe, które wprowadzają sporo zamieszania do życia czworga młodych ludzi. Głównie mowa o ich rodzinach i bliskich. Płynąć przez tą historię tak naprawdę trudno było przewidzieć co wydarzy się na kolejnych czytanych stronach,, trudno było przewidzieć jak w niektórych sytuacjach zachowają się bohaterowie, jakie konsekwencje pociągną za sobą ich niektóre działania, co bardzo mi się podobało. Tak jak poprzednio tak i tutaj łączącym bohaterów elementem jest muzyka i uważam, że Nina w bardzo ciekawy sposób przedstawiła ten wątek. Kolejny ciekawy i bardzo autentycznie pokazany aspekt to życie szkolne - rozterki miłosne, przyjaźnie, kłótnie, bójki. Chociaż początkowo mogłoby się wydawać, że życie każdego z nich nie odbiega jakoś specjalnie od normy, prawda okazuje się zupełnie inna... Autorka w swojej powieści porusza wiele ważnych, życiowych i ponadczasowych tematów, które tak naprawdę mogą spotkać każdego z nas czy naszych bliskich. Mowa o stracie bliskiej osoby, radzeniu sobie z żałobą, problemach z alkoholem, porzuceniu, czy chorobach. Wszystko to tworzy naprawdę świetną, wciągającą i wartościową całość! Naprawdę świetnie spędziłam czas z tą książką i jej bohaterami. Niebawem wracam do Was z moimi odczuciami na temat trzeciego tomu - "Zawieszeni. Emi". Polecam!

„Zawieszeni. Kuba” autorstwa Niny Włodarczyk to poruszająca i autentyczna kontynuacja cyklu „Zawieszeni”, która tym razem koncentruje się na postaci Kuby, który jest młodym chłopakiem obarczonym trudnościami dorastania i traumami rodzinnego życia. W tej części mamy możliwość bliższego poznania Kuby, zrozumienia jego osoby i problemów, z którymi się mierzy. W tle pozostają jego przyjaciele: Emilia, Edi i Oliwier, to właśnie Kuba staje się emocjonalnym centrum historii, mierząc się z alkoholem ojca, odpowiedzialnością za młodszą siostrę i własnym bólem, którego źródłem jest utrata i brak wsparcia dorosłych.

Narracja prowadzona z perspektywy kilku bohaterów ukazuje, jak różne doświadczenia kształtują ich życie i wybory. Autorka z dużą wrażliwością traktuje trudne tematy, których w tej serii nie brakuje. Alkoholizm, emocjonalne porzucenie, presja dorosłości i poczucie wyobcowania, to problemy, które dotykają bohaterów, a autorka pisze o nich z niezwykłą autentycznością, co powoduje, że czytelnik może utożsamiać się z bohaterami. Styl Włodarczyk jest prosty, bez upiększeń, ale jednocześnie silny emocjonalnie: momenty radości przenikają się tu z bólem, a refleksja pojawia się w chwilach milczenia – co tworzy efekt „emocjonalnego rollercoastera”, gdy momentami śmiejemy się podczas czytania, a chwilę później nasze serce roztrzaskuje się na kawałki w rozdzierających scenach rodzinnych świąt czy decyzjach krytycznych dla bohatera .

Wielką zaletą książki jest również przedstawienie siły przyjaźni jako realnego wsparcia. Grupa czworga nastolatków – Kuba, Emilia, Edi i Oli – wspólnie staje wobec życiowych wyzwań. Wspólna pasja do muzyki jest nie tylko tłem, ale też spoiwem ich więzi, które stają się miejscem ratunku w trudnych momentach. Ich relacje są realistyczne, zbudowane na wzajemnym zrozumieniu, akceptacji i gotowości do obrony siebie nawzajem.

„Zawieszeni. Kuba” to książka, którą gorąco polecam zarówno młodzieży, jak i dorosłym, pragnącym zrozumieć współczesne wyzwania młodych ludzi. Wciągająca, emocjonalna, pełna autentyzmu opowieść o dojrzewaniu, odpowiedzialności, wsparciu i sile przyjaźni. Nina Włodarczyk kreuje bohaterów, którzy pozostają z czytelnikiem na długo – dlatego to obowiązkowa lektura dla tych, którzy szukają literatury młodzieżowej z prawdziwym ciężarem doświadczeń i nadzieją płynącą z empatii i wspólnoty.

Tytuł: Zawieszeni. Kuba. Zawieszeni Tom II.

Autor: Nina Włodarczyk

Wydawnictwo Videograf S. A

Data premiery: 18.03.2025r.

#współpracareklamowa

#współpracabarterowa

#współpracarecenzencka

"Czasem najtrudniejsze to przyznać się, że się potrzebuje drugiego człowieka." 

Kolejna odsłona ZAWIESZONYCH, która wciąga, porusza i wystawia na próbę naszą cierpliwość do jak najszybszego poznania kolejnej części. 

Autorka porusza trudne tematy takie jak alkoholizm, brak wsparcia ze strony dorosłych czy odnajdywanie siebie i swojej tożsamości.

Każda strona tej książki jest napigmentowana emocjami, które uderzają w czytelnika niczym burza.

Pióro autorki jest lekkie i przyjemne, a przed historię się dosłownie płynie.

I zakończenie, które zostawia niedosyt i niepewność.

Gorąco polecam.

Dziękuję autorce i wydawnictwu za zaufanie i egzemplarz recenzencki.

#książkoweimpresje #polskiebookstagramy #bookstagrampl #podróżepopolskiejliteraturze 

"Dla wielu innych był to drugi dzień świąt. Dla Kuby był to po prostu dwudziesty szósty grudnia."

"Zawieszeni. Kuba" to druga część debiutanckiej serii Niny Włodarczyk. Książka, która rzuca więcej światła na to, co stało się z jednym z bohaterów - Mikołajem. Co prawda, wciąż nie poznajemy okoliczności jego śmierci, jednak czytamy o tym, co miało miejsce bezpośrednio przed nią. Dowiadujemy się, że chłopak był szykanowany przez rówieśników z powodu swojej orientacji seksualnej, a więc możemy uznać, że właśnie to w jakimś stopniu przyczyniło się do jego odejścia. Sięgając po ten wątek autorka zwraca uwagę na niełatwą sytuację młodzieży w szkołach, zwłaszcza tych uczniów, którzy w jakiś sposób się wyróżniają. Niestety, problem hejtu jest coraz częściej spotykany w środowisku dzieci i nastolatków, czego efektem są stany depresyjne, a nawet próby targnięcia się na swoje życie.
Czy tak było w przypadku Mikołaja?

Da się też zauważyć, że coraz głębiej wchodzimy w życie bohaterów. Poznajemy ich rodziny oraz sytuacje w domu, które nie w każdym przypadku są godne pozazdroszczenia. Co ciekawe, autorka nikogo tu nie wyróżnia, tylko w równym stopniu przedstawia nam historię każdej z postaci. Najwięcej współczucia wzbudził we mnie los Jakuba, który pozbawiony matki, samodzielnie musi mierzyć się z wychowaniem nastoletniej siostry oraz ojcem, zbyt często zaglądającym do kieliszka. Już na pierwszy rzut oka widać pancerz, którym bohater się otocza, byle tylko nie wzbudzać niepotrzebnego zainteresowania. Świadomy warunków, w jakich się wychowuje, czuje się gorszy, a przez to mniej pewny siebie.

W drugim tomie dowiadujemy się też więcej o miłosnych przeżyciach bohaterów. Jakub, Oliwier, Emilia i Edward to nastolatkowie odkrywający swoją seksualność, uczący się tego, co tak naprawdę sprawia im przyjemność. Młodzieńcze lata to czas, kiedy poznaje się swoją orientację seksualną. Przyznam, że czytając poprzedni tom w ogóle nie byłam świadoma, że mam do czynienia z powieścią queerową. W "Zawieszeni. Kuba" już zaczyna być to bardziej wyraźne, jednak w dalszym ciągu wątek ten jest prowadzony naprawdę powoli. Gdzieś zetknęłam się z opinią, że to właśnie w tej historii możemy odkryć pełnię znaczenia słów slow burn - uczucie między Jakubem i Oliwierem rozwija się niespiesznie i ma wiele zwrotów akcji.

W swoich książkach Nina Włodarczyk dużo miejsca poświęca młodym bohaterom i ich życiu wewnętrznemu. Zapoznajemy się z ich rozterkami, z niepewnością wynikającą z sytuacji rodzinnej, a nawet nieświadomością uczuć otaczających ich osób. Autorka świetnie oddaje ten nastoletni czas ze wszystkimi jego cieniami i blaskami. Bohaterowie serii nie są idealni, mają swoje lepsze i gorsze momenty, jednak jak wszyscy, pragną czuć się kochani i akceptowani przez innych ludzi, nawet jeśli twierdzą, że jest inaczej. Zresztą, okres dojrzewania to też czas buntu, czyli manifestacji własnych poglądów, niekoniecznie zgodnych z ogólnoprzyjętymi normami.

Przyznam, że coraz mocniej wsiąkam w ten świat. Zakończenie drugiego tomu pozostawiło mnie w niepewności, co do dalszego kształtu relacji Jakuba i Oliwiera. Będę chciała jak najszybciej zapoznać się z kontynuacją tej historii.

Moja ocena 8/10.

"W tym tygodniu cierpiał tak, jakby ktoś wbijał mu raz po raz nóż w brzuch, po czym wyszarpywał i patrzył, co się dzieje z raną."

"Trwali zawieszeni między byciem dla siebie nikim, a byciem dla siebie kimś. Kimś więcej. Gdy był już przekonany, że to wszystko, na co obecnie mógł liczyć, coś poczuł. Delikatny gest."

Kuba... Co ja przeżyłam w jego towarzystwie to autorka już doskonale wie. Widziała jak wyglądałam w pewnych fragmentach. Dla was pozostaje wyobrazić sobie jak wyglądałam z płynącymi łzami.

Właśnie taka jest ta historia - pełna bólu, tłumionych w sobie emocji, które szukają ujścia w agresji. Strachu przed otwarciem się na nowe uczucia, obawą przed tym aby ponownie nie zostać samemu. Aż wreszcie taką malutką nadzieją, że może tym razem będzie inaczej... Byłoby, gdyby Kuba słuchał co się do niego mówi, nie interpretował zbyt szybko pewnych zachowań, i zwyczajnie rozmawiał. A on się boi... Odrzucenia, samotności... Jak ten chłopak stał się bliski memu sercu. Jakbym miała okazję to bym go naprawdę przytuliła, tak z czułością i wsparciem na jakie zasługuje. Bo to bardzo kochający starszy brat, młody mężczyzna, który zbyt szybko musiał stać się odpowiedzialny i dorosły za swoich rodziców... I dobry przyjaciel.

Jedna sytuacja w szkole pokazała jak oni - Oli, Tomi (Kuba),Emi i Edi - są dla siebie ogromnym wsparciem. Jak sobie ufają i bronią się nawzajem, choć troje z nich przechodzi bardzo trudny czas. Są też święta. Powinny być spędzone z rodziną, być najpiękniejszym czasem. A okazuje się coś zupełnie innego... Najbliżsi zawodzą... Ile mogą udźwignąć osiemnastolatkowie? Niby dorośli według prawa, a wciąż jeszcze dzieci pragnące bliskości rodziny, chcą jeszcze być beztroscy. Tylko ktoś im to wszystko odebrał...

Autorka stworzyła coś niesamowitego. Coś od czego nie można się oderwać, zapomina się o świecie wokół. Nic nie ma znaczenia. Jest tylko książka i nic poza nią. Jest tak prawdziwa, że patrząc na młodych ludzi, myślę, czy ktoś z nich nie jest taki jak oni? Czy są szczęśliwi? Czy w domu czekają na nich rodzice, a może muszą iść do pracy bo ojciec ma w nosie rodzinę, a mamy nie ma? Albo mimo tego, że jest ktoś bliski to są obok siebie? Próbują sprostać oczekiwaniom innych gubiąc tym samym swoją tożsamość? A może zaczynają odkrywać w sobie pociąg do osób tej samej płci i się boją - wyśmiania otoczenia, przemocy czy odrzucenia, bo źle ulokowali uczucia?

"Zawieszeni. Kuba" to bezpośrednia kontynuacja "Zawieszeni. Oli". Nie ma opcji czytania ich osobno, bo Kuba zaczyna się tam gdzie zakończył Oli. Kuba usłyszał słowa, które zabolały, których nie powinien usłyszeć, a jednak silne emocje szukały ujścia. Czy przyjaźń tak długo budowana może się teraz rozpaść? Czy wróci nić porozumienia, odważą się w końcu porozmawiać?

Zapraszam was bardzo do tego świata. Do opowieści, która trzyma mocno za serce. Która boli i wyciska łzy. Która jest też nadzieją na spełnienie marzenia...

Czwórka przyjaciół, Kuba, Emi, Edi i Oli, mierzą się nieustannie z problemami, które nie zawsze wynikają z młodego wieku dorastania. Niestety, muszą stawiać czoła również temu, co gotują im rówieśnicy, a nawet rodzice (w przypadku Jakuba i Emilii). W tym wszystkim jednak nie zapominają o ich największej pasji, jaką jest muzyka... oraz o Mikołaju.

"Kuba" to druga część serii Zawieszeni. Poruszająca, wnikająca w młode serca i umysły historia, która otwiera oczy na trudności, często dramatyczne, z którymi mierzy się młodzież. Obserwując ich zmagania z codziennością, z własnym wewnętrznym rozdarciem, niezrozumieniem, tęsknotami, zauważamy jak ważna w tym wszystkim jest bliska osoba, jak cenna jest wartość przyjaźni. Oli i Edi, którzy mają kochających rodziców, na których zawsze mogą polegać, liczyć na ich otwartość, obecność, są wielkimi szczęściarzami. Niestety Emi i Kuba muszą mierzyć się z brakiem domowego ciepła. Jednak ta czwórka połączona więzami przyjaźni, takiej na dobre i na złe, zawsze wie, że może na siebie liczyć.

Autorka pozwalając nam zajrzeć w głąb serca i przemyśleń wykreowanych przez siebie postaci, sprawiła, że czytelnik współodczuwa z nimi to co przeżywają, szczególnie smutek i pragnienie miłości, skrywane często pod pozorem obojętności, złości, żartów. Dzięki temu, że historia nie jest przesłodzona, staje się taka bliska, rzeczywista. I za to najbardziej ją cenię..

Teraz pozostaje czekać na ciąg dalszy ...

#ninawłodarczyk, #zawieszeni, #brats #rollercoaster #emocje #materiałreklamowy #materiałreklamowy #współpracareklamowa #wspolpracareklamowa 

Zawieszeni. Kuba - Nina Włodarczyk 

Dziękuję wydawnictwu Videograf za możliwość przeczytania tej książki.

Z niecierpliwością czekałam i nie mogłam się doczekać kontynuacji tej historii. Szczególnie biorąc po uwagę jakie było poprzednie zakończenie.

Akcja teraz skupia się bardziej na życiu Kuby, jego rozterkach i rodzinnej sytuacji. Oczywiście mamy tutaj też resztę bohaterów, czyli też Oliwiera, Ediego i Emi. 

Ta część jest dużo bardziej emocjonująca. Mamy tu naprawdę wiele smutnych przeżyć.

Całość dosłownie pochłonęłam. Przeczytałam to w kilka godzin. Gwarantowany emocjonalny rollercoaster. Lektura nie tylko nastraja nas na poważany nastrój, ale są też fragmenty w których można się pośmiać.

Ta książka trzyma w napięciu, ale nie tylko... Ona również pokazuje tę prawdziwość i nieprzewidywalność.

Po raz kolejny zakończenie było dynamiczne i oczywiście przepełnione smutkiem. Czytając, bardzo chciało mi się płakać...

Najważniejszym w tej historii jest temat tolerancji.

Zachowania w głównej mierze bierzemy od rodziców, bo to oni są naszym pierwotnym wzorcem. Niemniej, są też dzieci, które "włączają" tzn "samodzielne myślenie". Nie powielają one błędów dorosłych, oraz nie tkwią w ich przekonaniach.

Gorąco polecam wszystkim przyszłym czytelnikom.

Z niecierpliwością wypatruje już kolejnej części tej historii.

Moja ocena 10/10

Cytaty z książki:

"Czasem zwyczajnie ludzie nie zadają pytania i dlatego nie słyszymy odpowiedzi."

"On był tutaj na chwilę, oni byli od zawsze"

"Bo kiedy taki był, ludzie patrzyli na niego, jakby nie potrafi włożyć go do odpowiedniej szufladki, a to godziło ich spokojny, uporządkowany świat pełen nalepek, plakietek i segregatorów. Tutaj ten, tutaj tamten. Musiało pasować."

"- Też radzę ci się przebrać, Oli. Nigdy nie wiadomo, kogo się spotka. Może jakąś wielką miłość. Dobrze wiesz, że wielką miłość można spotkać...

Pacnął ojca w plecy i potrząsnął głową z niedowierzaniem, że znów to samo.

- ... nawet przy obieraniu kartofli, tak, wiem, tato."

"Sztuka nie powinna mieć cenzury, bo wtedy staję po prostu propagandą."

"Ludzie widzą, słyszą i myślą, co chcą. On z tym nie walczył. Może problem leżał w tym, że ludzie zawsze lubili wiązać jabłko z jabłonią."

"Głupi i głupszy - skonstatował Kuba. - Ci dwaj pokazują, że edukacja to kpina. "

"Edi już dawno zauważył, że większość nauczycieli była nieświadoma tego, co się dzieje w szkole. Albo, co gorsza, i jak podejrzewał bliższe prawdy, większość po prostu nie reagowała, udając, że niczego nie widziała. Tak było łatwiej. Kiedy coś złego się stało, każdy mógł powiedzieć "Nic nie zauważyłem"."

"W teorii ,,zero tolerancji" , w praktyce chciałbym znaleźć dziś szkołę, która ją stosuje w stu procentach. Niestety prawda jest taka, że współczesnej szkole akurat tolerancji brakuje i może w tym tkwi problem."

"- No co?

- Przecież nic nie mówię - rzucił Edward wesoło. Za wesoło jak na jego gust.

- Ta, jasne. Nic nie mówisz - prychnął. Edi, ty nawet jak nie mówisz, to mówisz.

- Więc co niby mówię teraz, kiedy nic nie mówię?

- Ty już dobrze wiesz."

"- Czasem mógłbyś nie być taki mądry.

- To moje brzemię, które muszę codziennie dźwigać."

"Tylko chciałem zobaczyć, jak wam z oczu patrzy.

My, ludzie starej daty, tak już mamy. Nie ufam tym wszystkim kamerom. Muszę zobaczyć człowieka na żywo."

💚„Zawieszeni.Kuba” ukazuje kontynuację losów Oli’ego,Kuby,Emi i Edi’ego…Każdy z nich zmaga się ze swoimi troskami i codziennością obarczoną bólem,samotnością i smutkiem.
Wejście do ich świata-Oliviera spowodowało,że narósł konflikt.Muszą przepracować stratę przyjaciela i zaakceptować nowego członka zespołu.Najbardziej to Oli cierpi,bo wszedł w uporządkowany świat przyjaciół.Wspólna passa i miłość do muzyki powolutku ich łączy oraz daje nadzieję na spełnienie marzeń.

💚Poznajemy czas świat,w tym wigilii w domu Kuby.Powinien to być czas radości,a przynosi chwile zwątpienia i ponownego zobaczenia rodzica w stanie,którego nie chce się już widzieć.Do tego przyjaciele zobaczą na własne oczy niełatwe życie Kuby i radzenia z przeciwnościami losu.

💚Świat młodych bohaterów jest ciągłą walką o codzienność,akceptację tego co mają oraz nowymi sytuacjami z którymi się spotykają.Nowe znajomości,poznawanie swojej przeszłości owocuje w ogromną ilość emocji jakie przeżywamy z nimi.Pojawia się szansa dla zespołu i czekam na rozwinięcie tego wątku.

💚Druga część Zawieszonych przynosi nie mniej emocji,co pierwszy.Każdy z bohaterów jest tak samo ważny,co tytułowy Kuba.Tworzą wspólną historię i dlatego ważne jest czytanie w kolejności kolejnych tomów. Pochłonęła mnie historia bohaterów i zachęcam do ich poznania.Czekam na tom III.
💚Czytajcie!

Po skończeniu powieści ,,Zawieszeni. Oli" byłam zszokowana zakończeniem i z niecierpliwością wyczekiwałam na kontynuację! Kiedy tylko wpadła w moje ręce od razu zabrałam się za lekturę! Tak się wciągnęłam, że przeczytałam ją w jeden wieczór! Nie dało się po prostu inaczej inaczej.

W tej części poznajemy bohaterów jeszcze bliżej. Zauważamy jak mają ciężko w życiu. Pochodzą z różnych środowisk jednak każdy ma swoje problemy i rozterki. Jednak starają się oni znaleźć płomyk nadzieji w tej szarej codzienności. A odskocznią od tego jest dla nich muzyka...

Nina Włodarczyk i tym razem mnie nie zawiodła. Ale te emocje! No było ciężko. Momentami uśmiech nie schodził mi z twarzy, a momentami nie dało się nie płakać! Ta książka to istna sinusoida emocjonalna. Od momentów szczęścia, przechodzimy w momenty płaczu. Jednak w tym wszystkim widzimy ogromna wrażliwość autorki, oraz to jak szczerze i niekoloryzowanie pokazuje nam obraz młodzieży.

Nina Włodarczyk skupia się na ważnych tematach jakimi są strata, alkoholizm rodzica, porzucenie. Losy naszych bohaterów są naznaczone bólem i cierpieniem. W tej części skupiamy się na Kubie, który zmaga się z alkoholizmem ojca, ale i wychowuje swoją młodszą siostrę. Ten temat jest wyjątkowo trudny. Chłopak z zewnątrz stara się być silny. Jednak poznając go bliżej widzimy jak kruchy jest w środku i jak wszystko w nim pęka. Jednak grupa najbliższych przyjaciół jest z nim w tych najtrudniejszych momentach!

W tej części mamy też temat porzucenia. Emi chociaż ma wiele, bo pieniądze, mieszkanie, może sobie pozwolić na wszystko. To jednak brakuje jej rodziców. (?SPOJLER) Fragment kiedy matka nie dociera na Boże Narodzenie i dziewczyna zostaje sama ze sobą rozbił moje serce na milion kawałeczków! (KONIEC SPOJLERU?)

Styl pisarski autorki jest bardzo autentyczny. Nie ma tutaj koloryzowania, a życie naszych bohaterów nie jest naznaczone tylko jasnymi kolorami. Język powieści jest prosty, ale wciągający i przede wszystkim bardzo emocjonalny.

,,Zawieszeni. Kuba" to nie jest jednak opowieść tylko o młodzieży i dla młodzieży. To historia o dojrzewaniu, o radzeniu sobie w trudnych, a czasem dramatycznych sytuacjach. Opowieść o radzeniu sobie z emocjami, a przede wszystkim o tym, że my jako dorośli często nie zauważamy, że z pozoru błahe problemy są dla nastolatków ciężkie do przejścia i jak bardzo potrzebne jest im wtedy wsparcie drugiego człowieka!

Reasumując, ,,Zawieszeni. Kuba" to poruszająca kontynuacja serii zawieszeni. Historia o przyjaźni na dobre i na złe, gdzie tłem jest muzyka. To historia zarówno dla młodzieży oraz dorosłych. Piękna, emocjonalna, zapadająca w pamięć. Ukazująca, że życie nastoletnie to nie tylko beztroska i błahe problemy. Ukazująca, że młodzi za maską obojętności i buntu kryją kruchość, potrzebę miłości. Szczerze polecam!

IG: libresunn

Znacie moją miłość do młodzieżówek. A jeśli jeszcze w tle pojawia się muzyka - jestem zachwycona.

Mimo, że każda część nosi imię jednego z przyjaciół, historia nie skupia się tylko na jednym bohaterze. Cały czas śledzimy losy całej paczki. Oliwier, Kuba, Emi i Edi grają razem w zespole. Przed mini pierwszy występ na scenie, a za chwilę studniówka. Każdy z nich ma dziurę w sercu, ogromną pustkę, której nic nie potrafi zapełnić. Wciąż nie wiemy, w jakich okolicznościach odszedł Mikołaj. Oliwer i Kuba cały czas się docierają i zbliżają, ale żaden z nich nie ma pewności, czy ten drugi lubi go czy wręcz przeciwnie. Autorka stworzyła bohaterów z krwi i kości. Porusza trudne i delikatne tematy - takie jak przeżywanie  żałoby, porzucenie, emocjonalny chłód, brak wsparcia, samotność,  poszukiwanie tożsamości i orientacji, alkoholizm. I to, co najbardziej uderza we mnie, jako rodzica, to brak wsparcia ze strony dorosłych wtedy, kiedy są nabbardziej potrzebni i powinni być obecni. Nie zabraknie emocji. Przyznaję, że niektóre strony czytałam z gulą w gardle. Dobrze, że premiera trzeciej części już za chwilę, bo chcę wiedzieć co dalej. Bardzo polecam!

Zaczynając przygodę z ,,Zawieszonymi" sądziłam, że każdy z tomów będzie bardziej skoncentrowany na jednym z czterech bohaterów, Oliwerowi, Kubie, Emilii czy Edwardowi. Nie. Te części są po prostu ,,jednym tomem". Zatem ,,Kuba" zaczyna się od rozdziału ,,12".

Drodzy czytelnicy, akcja się zagęszcza. To moja subiektywna opinia.

Generalnie do połowy części pierwszej poznajemy bohaterów i ich rodziny. Teraz znamy ich, ich upodobania, część problemów i nieprzepracowanych traum z którymi się mierzą. Wewnętrzne monologi nie należą do szczęśliwych jak np. u Kuby: ,,Może to też jest powolne umieranie. Może robię to co ojciec, tylko nie pokazuję tego innym". W tym chłopaku jest tyle bólu, który wyziera z kart książki. Ta jego dorosłość w którą wkroczył nie z własnego wyboru a z przymusu także mu ciąży, gdyż chce czy też nie musi być odpowiedzialny zamiast nieroztropny, jak większość jego rówieśników. Powinien mieć czas n popełnianie głupich nastoletnich błędów, które niekiedy mu się zdarzają omyłkowo ale jak życie pokazuje nawet niekiedy na takie nie może sobie pozwolić, bo musi być opoką dla Klary. Babci przecież także może wkrótce zabraknąć w ich życiu... Życiu, które jest dla nich niesprawiedliwe. Dostali chyba w tej rozgrywce złe karty.

Młodzi przyjaciele trzymają się razem. W trudnych momentach wspierają się i wiedzą, że mogą na siebie liczyć. Pomimo, że Oliwer w dalszym ciągu czuje się nieco niepewnie w tej ,,paczce" to nawet Kuba stara się okazać mu życzliwość. Jednak ta dwójka od pierwszego kontaktu stosuje wobec siebie jakiś wewnętrzny dystans. Ich kumpelskie relacje to jedna wielka sinusoida.

No cóż, kolejny tom kończy się w najciekawszym momencie! W dalszym ciągu czytelnik dostaje ogromem emocji niczym obuchem. Przyjaźnie się zacieśniają. Bibliofil mierzy się na kartach powieści z młodzieńczą niepewnością, której jest całe mnóstwo. Dlaczego? Ponieważ nastolatkowie są z niej ,,zbudowani". I nie ważne jak bardzo inni się starają podbudować wiarę w siebie swojego przyjaciela to jednak sami zainteresowani muszą tę ścieżkę niepewności, która później ukaże im ich samych w pełnej krasie.

Z niecierpliwością czekam na kontynuację, która już w połowie kwietnia!