KUP TERAZ

Chwila na miłość
Joanna Stovrag

Ocena: 5.56 (18 głosów)

opis

Czasami trafię na książkową perełkę, czyli powieść, która moim zdaniem skradnie serce każdego czytelnika, bo też w bardzo łatwy sposób zawładnie jego emocjami. Dla mnie taką powieścią okazała się Chwila na miłość Joanny Stovrag, opowiadająca piękną i poruszającą historię wielkiej i bezgranicznej miłości, którą najpierw rozdzieliła wojna, ale mimo wszystkich przeciwności losu... przetrwała wojnę i trwa do dziś. To opowieść, która zapada w pamięci na długo po jej zakończeniu, oraz taka, do której chce się wracać.

To historia, którą napisało samo życie, zapewne dlatego tak bardzo mnie ujęła, bo czytając, wiedziałam, że zdarzenia opisane w książce są prawdziwe. A bohaterowie żyli, a niektórzy żyją po dziś. Warto też dodać, że historią pani Joanny i jej męża Seja zainteresował się nieżyjący już Waldemar Milewicz, polski korespondent wojenny i dziennikarz, który nakręcił o nich film dokumentalny noszący tytuł „Zwykła historia”.

„[…] rozłąka jest dla miłości tym, czym wiatr dla ognia: gasi małą, a roznieca wielką”.

Nie jest to książka wyłącznie o miłości, wierności, rozłące, nadziei. Ponieważ jest to również kawałek historii, gdyżtłem powieści jest wojna w Bośni. Autorka szczegółowo, ale w przystępny sposób, oddaje okropieństwa, jakie przytrafiły się temu krajowi oraz ludziom, którzy zamieszkiwali tamtejsze tereny (niektórych poległych oboje z małżonkiem znali osobiście). Nie ma tutaj miejsca na fikcję, dlatego czytając o wszystkich tragicznych wydarzeniach, czułam się tak, jakbym w pewnym stopniu była obserwatorem rozpadu Jugosławii. Użyłam słów „w pewnym stopniu”, ponieważ w żaden sposób nie można sobie wyobrazić tak olbrzymiego tragizmu, jakim jest wojna, nie będąc jej naocznym świadkiem.

Chwila na miłość skłania czytelnika do głębszych refleksji na temat tego, w jakim piekle przez kilka lat tkwili ludzie na Bałkanach, nad tym, jak ogromną moc ma miłość oraz do czego może się posunąć kochająca kobieta. Autorka na kartach tej powieści opisuje swoje rozterki, smutki i radości,niełatwe decyzje, granice własnej wytrzymałości, odwagę, a także wspomina ludzi, ich otwartość i tolerancyjność, których spotkała na swojej drodze. Ukazała kontrast pomiędzy życiem – studenckim, beztroskim – sprzed wybuchu wojny, oraz tym – pełnym strachu i niewiedzy – podczas jej trwania.Książka przybliżyła mi nie tylko część historii oblężonego w czasie wojny Sarajewa, ale też pokazała kawałek kultury tego miasta, zabytków i pozwoliła odrobinę posmakować języka. Czułam się, jakbym wraz z bohaterami przechadzała się tamtejszymi uliczkami, w czym pomogły mi też załączone na końcu książki osobiste zdjęcia autorki.

Joanna i Sejo przebyli długą i wyboistą drogę, aby dotrzeć do upragnionego szczęścia. Mam nadzieję, że ich szczęście będzie trwało jak najdłużej. Tego im właśnie życzę.

Chwila na miłość to lektura niezwykle poruszająca, pełna pasji i miłości. Moim zdaniem powinien przeczytać ją każdy. Polecam.