Człowiek nietoperz
Nesbo Jo

Zmęczyłam się okropnie. Dość powiedzieć, że książkę, która ma ledwie 350 stron czytałam 12 dni…

To moje drugie podejście do cyklu Jo Nesbø. Za pierwszym razem, wiele lat temu, wzięłam się za „Czerwone gardło”, uznawane za pierwszy tom tzw. Trylogii z Oslo. Ogromnie się rozczarowałam, bo jak na miłośniczkę skandynawskich klimatów przystało, byłam pewna, że to więcej niż trafny wybór. Niestety, książka nie wzbudziła we mnie oczekiwanych emocji. Po latach postanowiłam dać autorowi drugą szansę i zacząć przygodę z Harrym Holem od początku. Szybko się przekonałam, że wchodząc drugi raz do tej samej rzeki popełniłam błąd.

W Sydney zamordowano obywatelkę Norwegii, Inger Holter. Najlepszy śledczy z Oslo, Harry Hole, przybywa australijskim kolegom z pomocą w wyjaśnieniu zagadkowego i brutalnego morderstwa. Harry’ego wraz z Aborygenem Andrew Kensingtonem przemierzają Sydney wzdłuż i wszerz, zaglądają do podejrzanych lokali, domów publicznych i wałęsają się ulicami miasta, ale nie wpadają na żaden trop prawdopodobnie seryjnego mordercy.

Sam wątek kryminalny uważam za ciekawy, jednak w przeważającej części fabuła powieści nie kręci się wokół niego, lecz autor z wielkim zaangażowanie nakreśla sytuację społeczno-polityczną Australii, tarcia między rdzennymi mieszkańcami a ludnością napływową, sporo dowiedziałam się o australijskiej historii i osadnictwie, poznałam kilka lokalnych ciekawostek, przeczytałam mnóstwo aborygeńskich opowieści, anegdot i mitycznych historyjek, za to bardzo niewiele o sednie sprawy. Tu jakiś nikły śladzik, tam niewielka poszlaka, za rogiem może jakiś potencjalny podejrzany, ale żadnych konkretów. Krótko mówiąc, jak na znakomity w opinii czytelników kryminał, zabrakło mi akcji, napięcia, poczucia, że coś się dzieje. Dopiero na około 80 stron przed końcem fabuła nabiera jakiegoś wigoru, policjanci solidnie biorą się do roboty i gdyby takie tempo akcji było od samego początku byłaby to powieść rewelacyjna. Niestety, przez większość powieści było nudno, leniwie i statycznie za sprawą nic niewnoszącej rozwlekłości opisowej. Owszem, te wszystkie opowiastki mogłyby być nawet ciekawe, ale ich ilość i zdominowanie tekstu czyni je po prostu nużącymi. Te naprawdę znaczące fakty, jak np. historia Harry'ego, Andrew Kensingtona czy tło dokonania zbrodni umykają w gąszczu plemiennych historii o wężach i nietoperzach.

Sam główny bohater budził we mnie spory niesmak. Arogancki odludek z przerośniętym ego, rozwiązły, epatujący swoją „męskością” alkoholik po odwyku, który ponownie wpada w szpony nałogu, a wtedy już kompletnie przestaje nad sobą panować. Na domiar złego policjanci, zarówno ci norwescy jak i australijscy, tuszują jego wybryki. Być może miał to być bohater nieodgadniony, ale pociągający właśnie poprzez te swoje lekkie skrzywienia osobowościowe… No nie wiem… Widocznie na mnie nie zadziałała magia Harry’ego Hola.

Czytałam powieść do końca bardziej z szacunku do autora i dlatego, że cykl z Holem jest jednym z najpopularniejszych cykli skandynawskich, a ja nie zamierzam zbytnio podważać zdania całych mas zadowolonych czytelników. Nie kwestionuję jakości tej powieści, tu nie mam wątpliwości, że jest to przemyślany i na płaszczyźnie literackiej dopracowany projekt, styl Nesbo jest świetny, lekki i niewymuszony, bez wątpienia autor bardzo się też postarał jeśli chodzi o przybliżenie kwestii australijskich, ale to wszystko zgubiło sedno sprawy, czyli głównym wątek dotyczący Inger Holter.

Nie ośmielę się wystawić powieści oceny gwiazdkowej bowiem, chociaż nie jestem odosobniona w opinii, mam poczucie, że jednak jestem w mniejszości. Ponadto zwyczajnie nie wiem, jak ocenić tę książkę, która jest dobra pod względem twórczym, ale mnie totalnie pokonała nudą i bardzo mało dynamicznym prowadzeniem wątku kryminalnego.

Nie zarzekam się, że nie przeczytam kolejnych tomów, jeśli, to bardziej z ciekawości, jak poradzi sobie Harry ze swoim uzależnieniem, ale na pewno nie stanie się to szybko. Ta część, otwierająca ten wielotomowy cykl, w moim odczuciu jest mało nośna i raczej może zniechęcić niż zarekomendować dalsze czytanie.

Informacje dodatkowe o Człowiek nietoperz:

Wydawnictwo: Dolnośląskie
Data wydania: 2010-02-03
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 83-7264-254-0
Liczba stron: 368
Tytuł oryginału: Flaggermusmannen
Język oryginału: norweski
Tłumaczenie: Iwona Zimnicka
Dodał/a opinię: aggusia