„Ta książka jest o tym, że choćbyśmy daleko od się siebie samych odeszły, możemy znaleźć drogę powrotną”.
„Czuła przewodniczka. Kobieca droga do siebie” – niezwykła książka Natalii De Barbaro, psycholożki, poetki, felietonistki „Wysokich obcasów” i „Charakterów”. Nietuzinkowej kobiety, która prowadzi też autorskie warsztaty dla kobiet Własny Pokój i sesje coachingowe.
Choć ta książka liczy nieco ponad 200 stron, jest tu kilka fajnych zdjęć i sporo miejsca na własne notatki, mi jej przeczytanie zajęło kilka wieczorów. Jest tu tyle „tak zwanej życiowej mądrości”, ciekawych przemyśleń, prostych i nieoczywistych myśli – że nie sposób było pewnych rzeczy nie przemyśleć, przetrawić, skonsumować…
Autorka bezbłędnie prezentuje trzy typy kobiet tak dobrze nam znane: „Potulną”, „Królową Śniegu” i „Męczennicę”. A następnie kreśli autorską recepturę, jak pod opieką osobistej „Czułej Przewodniczki” z „Potulnej” stać się „Dziką dziewczyną”, z „Królowej Śniegu” – „Dorosłą”, a z „Męczennicy” – „Serdeczną”.
Może nie ma tu nic odkrywczego, mimo to, książka jest osobistą, kobiecą, pouczającą, niekiedy bardzo emocjonalną podróżą w głąb siebie. Warto sięgnąć. Warto kiedyś do niej wrócić.
Polecam.
Informacje dodatkowe o Czuła przewodniczka. Kobieca droga do siebie:
Wydawnictwo: Agora
Data wydania: 2021-02-10
Kategoria: Poradniki
ISBN:
Liczba stron: 256
Dodał/a opinię:
Anna Biarda
Kup książkę Czuła przewodniczka. Kobieca droga do siebie
W moim doświadczeniu ten ruch – przemiana strachu w jakiś rodzaj miłości do siebie – nie jest jednorazowy. Nie ma fanfar, nie ma mety, wyraźnego happy endu. Ten ruch domaga się praktyki, uważności, pielęgnowania więzi z samą sobą – codziennie. Ale powtarzany sprawia, że jesteśmy – dzień za dniem – bliżej siebie i że nasze życie staje się bardziej nasze.
Więcej
Zobacz także
Krwawnik, mniszek, ułudka to zapis poetyckiej drogi, którą podąża od lat Natalia de Barbaro, coraz wyraźniej, pewniej moszcząc się w języku, w którym...
Psycholog i specjalistka od marketingu politycznego pokazuje kulisy kampanii wyborczej i udowadnia, że polityka może być etyczna. Przedstawia mechanizmy...
To, co robimy ze strachu, oddala nas od siebie. Oddaje reżyserię naszego życia Surowej Komisji, która patrzy na nas chłodnym okiem. To, co w nas żywe i ciepłe, zamarza pod jej wzrokiem.
Więcej