Droga Drogo, czyli szlak latino

Podróże i książki – to duet, który zawsze mi towarzyszy. Po intensywnym dniu uwielbiam zanurzyć się w nową historię, zwłaszcza gdy jestem w trasie jako przewodnik.
Tym razem sięgnęłam po tę książkę, przekonana, że to strzał w dziesiątkę. Początkowo wszystko wskazywało na udany wybór, ale z każdym kolejnym rozdziałem mój entuzjazm powoli gasł. Jakby początkowy zachwyt ustępował miejsca rozczarowaniu, aż w końcu zostało tylko zmęczenie lekturą.

“Droga drogo” to opowieść młodej dziewczyny (autorki) o podróży przez Amerykę Środkową – pełnej przygód, zaskakujących zwrotów akcji i osobistych refleksji. Przez osiem miesięcy przemierzała kolejne kraje różnymi środkami transportu, poznając lokalne kultury i mierząc się z wyzwaniami życia w drodze.

Pierwsze rozdziały, opisujące przygotowania i nie zawsze trafne decyzje przed wyruszeniem w świat, były dla mnie jak podróż do własnej przeszłości. Czytając, przypominałam sobie swoje pierwsze samotne wyjazdy – towarzyszącą panikę, ekscytację i niepokój przed nieznanym. Z uśmiechem na ustach zdecydowałam, że właśnie ta książka będzie moją towarzyszką podróży po Rumunii.

Ale im dalej zagłębiałam się w lekturę, tym bardziej moje początkowe zainteresowanie ustępowało miejsca znudzeniu, irytacji, a momentami wręcz złości. Co poszło nie tak?

Zabawne anegdoty szybko ustąpiły miejsca licznym libacjom alkoholowym, a malownicze opisy krajobrazów i kultury krajów zostały przyćmione przez kolejne romantyczne historie. W pewnym momencie poczułam ich przesyt – zamiast fascynującej relacji z podróży, dostałam opowieść, w której główną osią zdawały się być relacje miłosne, a nie odkrywanie świata.

Jako podróżniczka miałam okazję poznać wielu wyjątkowych ludzi – każdy z własnymi marzeniami, motywacjami i podejściem do podróżowania. Dlatego doskonale rozumiem, że każdy przeżywa swoją wyprawę inaczej i że każda podróż może być niezwykła na swój sposób. Zostawia ona za sobą piękne wspomnienia, które wywołują uśmiech przy każdym powrocie pamięcią do minionych przygód.

Nie oceniam więc autorki ani jej wyborów – oceniam książkę, od której po prostu oczekiwałam czegoś innego.

Główną bohaterką jest sama autorka, która na każdej stronie dzieli się swoimi przygodami, emocjami i doświadczeniami. W jej podróży przewija się wiele postaci drugoplanowych – gospodarze, przypadkowo poznane osoby, towarzysze podróży, a także osoby, z którymi nawiązuje romantyczne relacje.

Choć bohaterowie są dobrze opisani, momentami brakowało mi w nich głębi. Odniosłam wrażenie, że postaci pojawiające się tylko na chwilę były przedstawione z większą dbałością o szczegóły niż te, które towarzyszyły autorce przez dłuższą część jej wyprawy. W efekcie trudno było mi nawiązać emocjonalną więź z kimkolwiek – zabrakło mi prawdziwego zanurzenia w ich historie, które pozwoliłoby bardziej przeżywać ich losy.

Książka porusza kilka ważnych motywów, które towarzyszą każdej podróży. Najsilniej wybrzmiewa temat odkrywania siebie – testowania własnych granic, mierzenia się z samotnością i ekstremalnymi wyzwaniami. Drugim istotnym motywem jest wolność podróżowania, uczucie trudne do porównania z czymkolwiek innym, zwłaszcza w czasach, gdy ta wolność bywa jedynie pozorna.

Pojawiają się także wątki konfrontacji z nieznanym oraz relacji międzyludzkich, choć odgrywają one raczej poboczną rolę. Autorka często podkreśla, jak podróż wpłynęła na jej sposób postrzegania siebie i świata.

Niestety, zamiast zgłębiania kultury i historii odwiedzanych miejsc, na pierwszy plan wysuwają się wątki romantyczne oraz liczne przygody alkoholowe. W efekcie może to rozczarować czytelników, którzy oczekiwali większego skupienia na podróżniczym aspekcie tej opowieści.

Autorka pisze lekkim, humorystycznym językiem. Opisy odwiedzanych miejsc są barwne, sugestywne i działają na wyobraźnię, pozwalając niemal poczuć atmosferę podróży.

Dużym plusem są zdjęcia z wyprawy, które autorka umieściła w dwóch kilkustronicowych sekcjach – dodają one autentyczności i pozwalają jeszcze lepiej wczuć się w opowiadaną historię.

Niestety, chaotyczna narracja i częste zmiany wątków sprawiają, że momentami trudno się skupić. Zdarzało mi się gubić sens opowieści, a im dalej w lekturę, tym częściej czułam zmęczenie jej strukturą.

“Droga drogo” to książka pełna żywych, plastycznych opisów Ameryki Środkowej. Autorka pisze lekko i humorystycznie, a jej styl potrafi rozbawić, zwłaszcza na początku opowieści. Dodatkowo uchyla rąbka tajemnicy na temat wyzwań, jakie niesie ze sobą samotna podróż przez świat, nadając historii autentyczności.
Niestety, książka ma też swoje słabsze strony, które skutecznie odbierały mi przyjemność z lektury. Moim zdaniem autorka zbyt mocno koncentruje się na wątkach romantycznych i licznych imprezach, co odbywa się kosztem eksploracji odwiedzanych miejsc. Dodatkowo chaotyczna narracja i brak spójności sprawiają, że momentami trudno się wciągnąć – zdarzało mi się gubić wątek co kilka stron.

Biorąc pod uwagę wszystkie zalety i wady oraz fakt, jak trudno było mi zarówno czytać tę książkę, jak i pisać jej recenzję, moja ocena jest niska. Miała potencjał, by stać się inspirującą powieścią podróżniczą, ale nadmiar wątków romantycznych i imprezowych skutecznie mnie zniechęcił.

Sięgając po nią, miałam inne oczekiwania – liczyłam na głębszy wgląd w kulturę Ameryki Środkowej, na historie, które pokażą codzienność mieszkańców, ich zwyczaje i sposób życia. Niestety, książka nie spełniła tych założeń i raczej nie zaspokoi potrzeb czytelników poszukujących wartościowej relacji z podróży.

Informacje dodatkowe o Droga Drogo, czyli szlak latino:

Wydawnictwo: Novae Res
Data wydania: 2024-12-05
Kategoria: Podróżnicze
ISBN: 9788383734422
Liczba stron: 262
Język oryginału: polski
Dodał/a opinię: Paulina Rudnicka-Kępa