Friendzone
Sandra Nowaczyk

Zacząć muszę od tego, że dostałam od tej historii znacznie więcej, niż się spodziewałam. Dlaczego? Bo już sam tytuł nawiązuje do bardzo oklepanego motywu. Jednak, w momencie czytania, okazało się to o czym przekonujemy się w przypadku tych dobrych książek- są autorzy, którzy potrafią stworzyć historię, która zaciekawi pomimo powszechnie znanej tematyki. Co więcej, napisała to młodziutka polska debiutantka!

Tak, fabuła tutaj jest niewątpliwie wciągająca. Zaczynając książkę nie miałam w zasadzie świadomości, że w jej środku kryć może się coś tak wspaniałego. Co ma tutaj na myśli? Otóż, na starcie wszystko jest jasno i dobrze wytłumaczone. Poznajemy głównych bohaterów, ich partnerów, rodziny, historie, ambicje i plany. I dopiero potem całość się rozkręca. Nie zrażajcie się jednak. Owy wstęp jest tak sprytnie wpleciony w początek akcji, że nie odczuwa się tego jak typowego przedstawienia postaci, ale jako wprowadzenie do książki.

Kiedy wszystko już na dobre się zaczęło, akcja ruszyła z kopyta, nie mogłam oderwać się od książki, gdyż ciągle coś się działo. Co chwilę pojawiał się nowy problem, a bohaterowie koniecznie musieli sobie z nim poradzić. Nie bójcie się jednak, że zostaniecie przytłoczeni ogromną ilością zdarzeń. Wszystko było idealnie wyważone, miarkowanie rozłożone w czasie. Dzięki temu, całość czytało się płynnie i sprawnie.

I tym, co mnie tu dziwi, jest fakt, iż napisała to po pierwsze- debiutantka, po drugie- 17-latka. Tak młoda osóbka, potrafiła stworzyć coś tak wspaniałego. Szczerze mówiąc, dopiero po przeczytaniu, kiedy zamknęłam książkę, spojrzałam na  książkę i zdałam sobie sprawę, kto jest autorem. I byłam w wielkim szoku, a tym samym pełna podziwu. Już teraz wiem, że ta dziewczyna ma wielkie szansę na literacka karierę.

A co z bohaterami? Często w książkach polskich autorów przeszkadza mi fakt, iż postaci mają zagraniczne imiona a całość osadzona jest w polskich realiach. Natomiast tutaj, zarówno imiona jak i realia są związane ze Stanami Zjednoczonymi. A sam styl i sposób napisania powieści, pasował do tego. Z kolei Tatum i Griffin to postaci bardzo charakterystyczne i osobliwe. Ona to dziewczyna zagubiona w swoich uczuciach, nie do końca pewna uczuć i często przez to popełniająca błędy. Z kolei jej przyjaciel to typowy "ślepy" chłopak, nie zauważający prostych sygnałów i znaków. Ich przyjaźń jest tak wyjątkowa, że niejeden, mógłby im pozazdrościć takich chwil.

Jednym słowem, książka warta  uwagi. Może nie dla wszystkich. Z pewnością dla wszystkich fanów młodzieżówek. Nie tylko wciąga ale i trzyma w napięciu. Daje szanse na kolejne powieści autorki, a także pozostaje głęboko w pamięci. Jedynym jej mankamentem jest design okładki. Ale to przemilczę.