I już nigdy nie nazwę cię tatą. Gdy przemoc farmakochemiczna niszczy rodzinę. Dziennik córki Gisle Pelicot

"I już nigdy nie nazwę cię tatą” Caroline Darian to poruszająca, emocjonalnie intensywna powieść, która zagłębia się w skomplikowane relacje rodzinne, ból porzucenia i trudne procesy przebaczenia. Autorka opowiada historię, w której centralną rolę odgrywają traumy przeszłości oraz zawirowania w relacjach między rodzicami a dziećmi.
Główna bohaterka to kobieta zmagająca się z traumą z dzieciństwa, która próbuje odnaleźć się w świecie, gdzie postać ojca okazuje się iluzją. Główna bohaterka, będąca alter ego autorki, próbuje rozliczyć się z przeszłością, w której dominującą rolę odegrał ojciec – człowiek, który miał chronić, a stał się źródłem cierpienia. Ojciec Caroline Darian , Dominique Pelicot umiejętnie manipulował swoją żoną i dziećmi. Tymczasem pewnego dnia wychodzi wszystko na jaw i jego prawdziwe oblicze. Caroline jest totalnie wstrząśnięta, ale podejmuje kroki, by jej ukochany ojciec został ukarany za zbrodnię, która zniszczyła jej rodzinę.  Książka ta to nie tylko świadectwo przemocy emocjonalnej i fizycznej, ale też głęboka analiza mechanizmów obronnych, jakie wykształca dziecko, by przetrwać w toksycznym środowisku. Caroline Darian z niezwykłą delikatnością, ale i bezlitosną szczerością, pokazuje, jak przeszłość kształtuje nasze wybory i wpływa na zdolność do tworzenia więzi.  Autorka umiejętnie balansuje między dramatyzmem a delikatnością, co podkreśla głębię emocjonalną przedstawianych wydarzeń. Wiele fragmentów jest pełnych wzruszeń, skłaniających do refleksji nad własnymi relacjami i doświadczeniami.  Styl autorki jest surowy, momentami brutalny, ale przez to autentyczny i niezwykle wiarygodny. Nie ma tu miejsca na upiększanie rzeczywistości, bo każde zdanie zdaje się być wyryte w bólu, ale i nadziei na lepsze jutro. Autorka świetnie buduje napięcie, pozwalając czytelnikowi zbliżyć się do traumatycznych wspomnień stopniowo, z wyczuciem i empatią. Caroline Darian nie unika trudnych tematów: samotności, zdrady, ale też nadziei na odbudowę zranionego „ja”. Choć momentami narracja bywa przewidywalna, to siłą tej historii jest jej autentyczność. Sceny konfrontacji z ojcem są napisane z dreszczem emocji, który każe czytelnikowi zastanowić się nad własnymi doświadczeniami.  To opowieść oparta na faktach, która nie zostawia czytelnika obojętnym  zarówno formą, jak i treścią. Książka jest nie tylko literackim świadectwem krzywdy, ale też ważnym głosem w dyskusji o przemocy domowej i trudnym procesie uzdrawiania. To lektura wymagająca emocjonalnie, ale zdecydowanie potrzebna. Szczególnie w czasach, gdy coraz więcej osób decyduje się mówić głośno o własnych doświadczeniach.

Komu polecam tę książkę? Dla tych, którzy szukają literatury obyczajowej z psychologiczną głębią, lubią opowieści o rodzinnych tajemnicach i wewnętrznych przemianach. Nie jest to lekka lektura, ale z pewnością zostawia ślad.   Poruszająca i brutalnie szczera opowieść o przemocy, stracie i walce o siebie. Caroline Darian nie owija w bawełnę, jej książka to głos tych, którzy przez lata milczeli. Autentyczna, bolesna, ale i dająca nadzieję.
To lektura, która zostanie z Tobą na długo.
Polecam, jeśli szukasz historii prawdziwej, głębokiej i ważnej.

Ocena: 4/5 ⭐️ 

Plusy: Wrażliwa narracja, realistyczne postacie, ważny temat. 

Minusy: Niektóre wątki mogłyby być lepiej rozwinięte. 

Czytajcie!

BRUNETTE BOOKS

Informacje dodatkowe o I już nigdy nie nazwę cię tatą. Gdy przemoc farmakochemiczna niszczy rodzinę. Dziennik córki Gisle Pelicot:

Wydawnictwo: W.A.B.
Data wydania: 2025-04-23
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN: 9788383876924
Liczba stron: 208
Dodał/a opinię: brunetkabooksrec

Tagi: Biografie i literatura faktu