Inne wydania:
"Kiedy odszedłeś", to kontynuacja losów Lou. Słysząc echo słów Willa spodziewałam się zobaczyć przemianę głównej bohaterki. Niestety Jojo Moyes przygotowała dla czytelników zupełnie inna historię, a samą książkę czyta się dziwnie. Wydaje mi się, że autorka niepotrzebne wplotła sceny erotyczne, które w konsekwencji prowadziły do konfliktu wewnętrznego Lou a w niektórych momentach doprowadziły do rozwinięcia wątku kryminalnego. Denerwujące dla mnie również było to, że różni bohaterowie pojawiali się znikąd. Nagle poczuli, że będą potrzebnie akurat wówczas gdy sytuacja rozwijała się niezgodnie z planem bohaterki i to co miało nadać charakter akcji stawało się dla mnie niezrozumiałe, a niekiedy i komiczne. Głowna bohaterka również mnie rozczarowała, okazała się być niedojrzała i nieumiejąca wykorzystać daną jej szansę.
więcej
Informacje dodatkowe o Kiedy odszedłeś:
Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2016-06-10
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 496
Dodał/a opinię:
kalola
Kup książkę Kiedy odszedłeś
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
Więcej
Więcej cytatów z tej książki
- Naprawdę cię rozkroili, a potem znowu poskładali? - pyta. Głową sięga mi już do piersi. Brakuje mu czterech zębów na przedzie.- Dziadek mówi, że pewnie poskładali cię zupełnie nie tak, jak trzeba. I że Bóg jeden wie, jak my się zorientujemy.
Więcej
REKLAMA
Zobacz także
Inne książki autora
Moje serce w dwóch światach
0
Josh ma spojrzenie zupełnie jak Will. Ten sam uśmiech, ten sam kolor włosów. Lou zaniemówiła, kiedy zobaczyła go po raz pierwszy. Czy to możliwe, że istnieje...
The Horse Dancer
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
From the bestselling author of Me Before You and two-time winner of the RNA Novel of the Year award.§In a hidden corner of London, Henri Lachapelle...
- Dobry Boże! - Mama zakryła dłonią usta.
Moja siostra zaczęła wypychać Thomasa z pokoju.
- O rany.- powiedziała. - Thomas lepiej szybko stąd znikaj. Bo słowo daję, że jak dziadek dostanie cię w swoje ręce...
- Co? - Tata zmarszczył brwi. - Co się dzieje?
Dziadzio parsknął śmiechem. Podniósł w górę drżący palec. To było wprost zdumiewające. Thomas pokolorował całą twarz taty niebieskim markerem. Oczy wyglądały jak dwie kulki agrestu w morzu kobaltowego błękitu.
- Co?
Głos Thomasa, znikającego w korytarzu, był nabrzmiały poczuciem krzywdy.
- Oglądaliśmy sobie "Avatara"!I on powiedział, że nie ma sprawy, że może być awatarem!
Oczy taty otworzyły się szeroko. Podszedł do lustra nad kominkiem.
Na chwilę zapadła cisza.
- O mój Boże.
- Bernard, nie bierz imienia Pana Boga nadaremno.
-Josie, on mnie całego pokolorował na niebiesko. Wydaje mi się, że mam prawo wziąć imię Pana Boga, na co mi się żywnie podoba. Czy to jest niezmywalny flamaster? Thommo? Czy tego nie da się zmyć?!
Więcej