Maska

🕸️🕸️ Recenzja 🕸️🕸️

Mikołaj Szudra – „Maska”
@mikolajszudra_autor
Wydawnictwo: Novae Res @wydawnictwo_novaeres
Książka z Klubu Recenzenta @nakanapie.pl

🕸️🕸️🕸️🕸️🕸️🕸️🕸️🕸️🕸️🕸️

„ – Beze mnie jesteś nikim. To ja uczyniłam cię silnym. Oni zawsze cię opuszczą, Adrianie. Ja jedna zostanę...”

Są takie książki, które otwierasz „na chwilę”, a potem orientujesz się, że minęła godzina, Ty siedzisz ze ściśniętym żołądkiem, a historia trzyma cię jak w potrzasku. „Maska” dokładnie tak działa: niby horror, niby thriller psychologiczny, a ostatecznie trafia w ten najbardziej prywatny, najciemniejszy punkt człowieka.

🕷️ Co dostajesz w „Masce”?

✔️ Adrian – główny bohater, którego życie rozpadło się szybciej niż porcelanowy kubek na kafelkach.
✔️ Serię nieszczęść: śmierć matki, zdradę, utratę pracy i fałszywe oskarżenie.
✔️ Tajemniczą maskę znalezioną w piwnicy, której lepiej było nie dotykać.
✔️ Wizje, halucynacje i obraz dziadka, który nie powinien się tam pojawiać.
✔️ Rozmywającą się granicę między snem a rzeczywistością.
✔️ Upadek psychiczny bohatera – pełzający, cichy, ale nieubłagany.
✔️ Motyw traumy i tego, jak łatwo mrok może wyjść z człowieka, a nie z zewnątrz.
✔️ Gęstą, duszną atmosferę zero taniego gore, maksimum niepokoju.
✔️ Zakończenie, które zostawia czytelnika z pełną głową pytań.

Adriana spotykamy w chwili, gdy jego życie już właściwie leży w gruzach. I to nie po hollywoodzku – bardziej jak domino, które ktoś złośliwie popycha raz po raz. Autor świetnie oddaje ten stan, kiedy człowiek już nawet nie próbuje walczyć, tylko unosi się jak na zimnej wodzie, czekając na kolejny cios.

A potem pojawia się maska. Niepokojąca, obca, jakby patrząca prosto w człowieka, nawet gdy leży nieruchomo. Oczywiście Adrian ją zakłada bo kto by słuchał zdrowego rozsądku, kiedy świat i tak się wali? I od tego momentu wszystko skręca w stronę wizji, wspomnień i mroku, a w tym wszystkim pojawia się… dziadek. Zbyt realnie, by to zignorować.

Styl autora jest surowy, precyzyjny, pełen napięcia. Nie ma tu zbędnych ozdobników – każde zdanie ma budować atmosferę. Emocje bohaterów są tak prawdziwe, że momentami ma się wrażenie, jakby wgryzały się w czytelnika. Adrian to postać poraniona, pęknięta, a przez to bardzo ludzka. Jego wewnętrzny rozpad jest jednym z najmocniejszych elementów powieści.

To, co zaskakuje, to fakt, że największy strach nie wynika z maski jako „przedmiotu”. Najstraszniejsze jest to, co siedzi w człowieku. Mrok nie wyskakuje z szafy – on stopniowo przejmuje kontrolę nad myślami i decyzjami.

Atmosfera jest gęsta jak mgła o 3:00 w nocy. Nie ma tu efektownych straszaków, ale jest to coś gorszego: świadomość, że to wszystko mogłoby wydarzyć się naprawdę, w głowie kogoś złamanego i samotnego.

„Maska” to nie tylko historia o dziwnym artefakcie. To opowieść o samotności, winie, żalu i o tym, jak łatwo można stracić siebie, kiedy nikt nie poda ci ręki. I dlatego ta książka tak mocno zostaje w myślach bo nie pyta „czy zło istnieje?”, tylko „jak blisko siebie je nosisz?”.

A finał? Cóż… autor lubi zostawić człowieka z rozwartymi oczami i poczuciem, że chyba nie wszystko zostało powiedziane.

Podsumowując: mroczne, wciągające, emocjonalnie ciężkie i świetnie napisane. Jeśli lubicie horrory psychologiczne, które bardziej niepokoją niż straszą bierzcie.

Polecam z pełnym przekonaniem… ale powiedzmy, że po zmroku lepiej mieć włączoną lampkę. 😉

Informacje dodatkowe o Maska:

Wydawnictwo: Novae Res
Data wydania: 2025-11-07
Kategoria: Horror
ISBN: 9788384230770
Liczba stron: 232
Język oryginału: polski
Dodał/a opinię: Magdalena Grzejszczyk