Miecz przeznaczenia

Po drugi tom wiedźmińskiej sagi sięgnęłam natychmiast po skończeniu pierwszego, do którego z kolei powróciłam po kilku latach. Coś mnie ciągnęło, żeby do "Wiedźmina" powrócić, żeby przypomnieć sobie te niesamowite historie, podelektować się humorem Sapkowskiego, pośmiać z Jaskra, powzdychać za Geraltem, pozłościć się na Yennefer... Po skończeniu książki stwierdzam, że nie mogłam trafić lepiej z wyborem lektury na ostatni czas, który był dla mnie czasem nostalgicznym, ale i pełnym ważnych decyzji o przyszłości. Chyba milion razy chciałam rzucać tą książką po pokoju albo wywalić przez okno (powstrzymywało mnie tylko to, że pożyczyłam od kolegi). Śmiałam się jak szalona, wzruszałam, płakałam. Naprawdę. Nie spodziewałam się sama, ile nowych rzeczy odkryję w "Wiedźminie" po tej kilkuletniej przerwie, ile z tej książki wyniosę dla siebie, ile podobieństw do prawdziwego, realnego życia odnajdę w bohaterach i w ich losach. Polecam każdemu. Nie trzeba być fanem fantasy - jeśli nie zainteresują Was historie o dziwnych stworzeniach, czarodziejach, nadprzyrodzonych zdarzeniach, może spodoba Wam się poczucie humoru Sapkowskiego, może odnajdziecie siebie albo swoich bliskich w realistycznie zbudowanych postaciach, może rozterki Geralta pomogą Wam rozeznać się we własnych dylematach, a beztroskie rady Jaskra okażą się przydatne przy szukaniu rozwiązań. Moją ulubioną opowieścią jest "Trochę poświęcenia", z której wyniosłam ważną, a niby oczywistą naukę - dlaczego tak łatwo jest przeoczyć, nie docenić tego, co już się posiada i porzucić to, dalej goniąc za ulotnym szczęściem?

Informacje dodatkowe o Miecz przeznaczenia:

Wydawnictwo: SuperNowa
Data wydania: 2010-02-17
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN: 83-7054-037-6
Liczba stron: 344
Język oryginału: Polski
Dodał/a opinię: Justine943