Inne wydania:
Interesująca książka o wirusie panującym wśród dzieci. Wiele dzieci umiera, dorośli zaczynają bać się tych, którzy przeżyli. Dlatego też pozostałe przy życiu dzieci są zabrane do obozów, gdzie muszą pracować, nie mogą rozmawiać, są w takim "obozie koncentracyjnym". Główną bohaterką jest Ruby, która jest pomarańczową, udaje jej się jednak udawać zieloną. Z powodzeniem udaje jej się uciec, poznaje troje innych zbiegów. Jak potoczą się ich losy ? Ja już to wiem i z niecierpliwością czekam, aż będę miała okazję przeczytać kolejną część.
więcej
Informacje dodatkowe o Mroczne umysły:
Wydawnictwo: Otwarte
Data wydania: 2014-04-02
Kategoria: Dla młodzieży
ISBN:
Liczba stron: 456
Tytuł oryginału: The Darkest Minds
Język oryginału: Angielski
Tłumaczenie: Maria Borzobohata-Sawicka
Dodał/a opinię:
Natalia Lelonkiewicz
POLECANA RECENZJA
MROCZNE UMYSŁY
Zmutowane bomby zegaroweJestem... inna. Chora?! Być może. Wszak początkowo moją przypadłość nazywano chorobą Everharta. Potem znaleziono o wiele ciekawszą nazwę: ostra młodzieńcza neurodegeneracja idiopatyczna, w skrócie OMNI. Brzmi mądrze, naukowo, niemal dostojnie. Oczywiście o ile nie jesteś ofiarą tego właśnie zespołu chorobowego. Nazwa ta pozornie coś wyjaśnia, ale skoro coś zostało nazwane, to może się wydawać, że nad tym panujemy. A to tylko złudzenie.
Jestem jedną z wielu. Większość moich rówieśników już umarła. Wielu jeszcze umrze. Ja żyję, choć wiem, że jutro to nic pewnego. Prez...
więcej
Kup książkę Mroczne umysły
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Inne książki autora
Po zmierzchu. Mroczne umysły
0
Finałowy tom zapierającej dech w piersiach trylogii Mroczne umysły. Idealna lektura dla fanów Niezgodnej i Igrzysk Śmierci. Ruby nie może oglądać się...
Po zmierzchu
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Mam na imię Ruby. Nie mogę oglądać się za siebie. Wraz z tymi, którzy przetrwali, kieruję się na północ, aby uwolnić tysiące więzionych dzieci...
Oczy zaszły mi się łzami. Brakowało mi tchu. Wystarczyło jedno
spojrzenie przez ramię, bym zrozumiała, że kilkoro starszych dzieciaków,
zarówno chłopcy, jak i dziewczęta, wynosi ze swoich pokoi niebieskie szafki i barykaduje nimi podwójne metalowe dzrzwi po drugiej stronie korytarza.
To nie była ewakuacja. To była ucieczka.
Więcej