Nadzieja
Katarzyna Michalak

Całkiem niedawno rozpoczęłam swoją przygodę z powieściami Katarzyny Michalak. Dwie pierwsze, które przeczytałam "Bezdomna" i "Nie oddam dzieci!" były interesująca i zdecydowanie zachęcały aby sięgnąć po kolejne. Niestety, ze smutkiem muszę przyznać, że "Nadzieja" już nie wywarła na mnie takiego wrażenia i nie przypadła mi do gustu. Książka posiada mnóstwo pozytywnych opinii, a ja totalnie nie rozumiem skąd aż takie zachwyty nad tym tytułem. "Nadzieja" to historia Liliany i Aleksieja. Gdy się poznali Ona była sześcioletnią, samotną dziewczynką, mieszkającą z ojcem - brutalnym alkoholikiem, macochą Marią i jej córką Elżunią. On miał osiem lat. Mieszkał z ciotką Anastazją, która wychowywała go od chwili gdy chłopiec stracił rodziców. Anastazja dbała o Aleksieja i kochała go jak własne dziecko. Liliana i Aleksiej zaprzyjaźnili się. Chłopiec i jego ciotka byli dużym wsparciem dla dziewczynki, która miała naprawdę ciężkie dzieciństwo. Gdy Aleksiej z Anastazją wyprowadzili się z wioski, Liliana znów samotna i opuszczona zmagała się z trudami codzienności. Chociaż Liliana i Alek mieszkali teraz z dala od siebie, przez całe lata, od dzieciństwa aż do dorosłości, ich losy to splatały to znów rozplatały się ze sobą, zawsze w mniej lub bardziej tragicznych okolicznościach. Trzeba przyznać, że autorka tworząc losy bohaterów wykazała się wyobraźnią i w książce naprawdę sporo się dzieje. Znajdziemy w powieści wszystko: przyjaźń, miłość, nienawiść, zdrady, rozstania i powroty, ciąże chciane i niechciane, samotność, przemoc, molestowanie, mafijne intersy, tajne służby, nieuleczalne choroby, misje humanitarne w Iraku, śmierć, rozpacz, tęsknotę, a nawet cud. Chyba trochę za dużo tego wszystkiego jak na jedną powieść. Jednak to co najbardziej uderzało i irytowało mnie w tej książce to postać Lilki. Była to dziewczyna, później kobieta obdarzona niezwykłą urodą, piękna. Niestety jednocześnie pozbawiona moralności. Tak naprawdę była poprostu okrutna i wyrachowana. Nie raz jej zachowanie wręcz szokowało. Aby chronić własną skórę kłamała i oszukiwała, tym samym narażając Aleksieja na problemy i poważne niebezpieczeństwo. Oczywiście w pewien sposób Liliana tłumaczyła i usprawiedliwiała swoje postępowanie. Do mnie jednak jej tłumaczenia nie przemawiały. Owszem, miała w życiu ciężko, ale nie można swoich wszystkich złych zachowań i błędnych decyzji tłumaczyć trudnym dzieciństwem. Aleksiej natomiast był prawdziwym przyjacielem i kochał ją. Wracał do niej jak bumerang, mimo że wciąż go raniła. Nie potrafił o niej zapomnieć, aż miało się ochotę potrząsnąć nim i wrzasnąć by uciekał i nigdy do niej nie wracał, póki nie jest jeszcze za późno. Aleksiej jednak za każdym razem wybaczał i dawał koleją szansę tej znajomości. Czy było warto? Przeczytajcie i oceńcie sami. Choć nie jest to wybitne dzieło, główna bohaterka irytuje i drażni, a cała historia jest nieco naciągana. Do przeczytania ale bez wielkich oczekiwań.

Informacje dodatkowe o Nadzieja:

Wydawnictwo: Filia
Data wydania: 2012-06-13
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 978-83-62138-84-5
Liczba stron: 272
Dodał/a opinię: monia89