Pani na wrzosowisku. Ostatni nokturn

Po przeczytaniu pierwszej części z cyklu "Pani na wrzosowisku" od razu zabrałam się za kolejną część. Ciekawiło mnie, jak dalej potoczyły się losy Elizy i Stanisława Bielskich, rodzeństwa, które musiało emigrować z Warszawy. Bardzo lubię w taki sposób czytać różne serie, wtedy łatwiej się pamięta i wszystkie tomy stanowią spójną całość. Wiem, że nie zawsze tak się da to zorganizować, lecz sprawia to większą przyjemność z lektury.
"Ostatni nokturn" niestety zostawił we mnie tyle pytań, tyle nierozwiązanych wątków, że chciałabym już mieć w ręku następną część, lecz muszę uzbroić się w cierpliwość.
Pani Lucyna Olejniczak oczarowała mnie tą serią, to moje pierwsze spotkanie z jej książkami, lecz na pewno nie ostatnie. Teraz już wiem, dlaczego moja mama była autorką zachwycona. 

Młoda pianistka Eliza Bielska mieszka już jakiś czas w Londynie. Trudno jednak jej się odnaleźć w tym mieście. Wyobrażała sobie zupełnie inaczej swój pobyt w obcym kraju.
Nie może liczyć na stryja Karola, bo chociaż ma on swoje przedsiębiorstwo, to ma tez sporo długów i wcale nie jest zachwycony obecnością w swoim domu jeszcze jednej osoby.
Gdy Eliza nieoczekiwanie traci swoją posadę nauczycielki gry na fortepianie u bogatej hrabiny a w dodatku stryj bankrutuje, wszystko zaczyna się komplikować.
Eliza poznaje przypadkowo dziewczynę o rudych (jak jej) włosach, która prosi o opiekę nad córką. Szukając małej Nelly, Eliza poznaje życie biednych sierot, które zmuszane są do ciężkiej i niebezpiecznej pracy i to za marne grosze. 

"Tak się kręci ten świat, nie oni ustalili te reguły. Z dziada pradziada wykorzystują pracę dzieci, bo jest najtańsza."
Gdy wydawało się, że dziewczynka znajdzie bezpieczne schronienie w placówce opiekuńczej, Nelly niespodziewanie ucieka i nie ma żadnego po niej śladu. Dlaczego Nelly uciekła z tego ośrodka? Czy Elizie uda się znaleźć dziewczynkę? Kto pomoże Elizie w rozwiązaniu zagadkowego zniknięcia Nelly?
Stanisław Bielski równie jest w Londynie, przyjechał tu ze swoją kochanką. Chociaż wie, że siostra również tu jest, nie od razu chce się z nią zobaczyć. Ma pewne powody, że woli się ukrywać. Pewnego dnia spotykają się, co bardzo Elizę cieszy, ale i zaskakuje jednocześnie.
W mieście zaczynają ginąć kobiety i... dziewczynki, policja nie potrafi trafić na ślad zabójcy. Eliza jest zaniepokojona, martwi się o Nelly. 
Eliza poznaje młodego kompozytora, który powoli zdobywa jej serce, aż w końcu zostaje jego żoną. Wyprowadza się do posiadłości w Yorkshire i zostaje tytułową Panią na wrzosowisku... Gdy mąż ofiaruje jej napisany dla niej nokturn, Eliza jest szczęśliwa i kochana, ale..., często jest jakieś "ale", okazuje się, że nie wszystko jest takie, jak jej się wydawało. Rodzinne tajemnice kładą się długim cieniem na jej szczęściu.

"Kiedy sanie zniknęły w śnieżnej zadymce pomiędzy drzewami parku, zmarznięta poszła do domu. Musiała dopilnować przygotowań do obiadu i wydać dyspozycje na kolejne dni.
Była przecież panią na wrzosowisku."
Jak potoczą się dalej losy Elizy i Stanisława? Jakie sekrety skrywa rodzina jej męża? 
Polecam. Emocje gwarantowane, nie można przejść obok tej historii obojętnie. Myślę, że chociaż zawsze narzekamy na swoje życie, to ówczesne czasy były bardziej nieprzyjazne...
Teraz czekam na część następną i mam nadzieję, że autorka nie każe nam zbyt długo czekać.

Książkę przeczytałam w ramach Akcji Recenzenckiej serwisu Lubimy Czytać.pl oraz Wydawnictwa Prószyński i S-ka.

Informacje dodatkowe o Pani na wrzosowisku. Ostatni nokturn:

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 2025-04-22
Kategoria: Historyczne
ISBN: 9788383911335
Liczba stron: 448
Dodał/a opinię: Myszka77

Tagi: Literatura obyczajowo-rodzinna Literatura historyczna