Sięgając po tę powieść zanurzycie się w mroczny i baśniowy świat mieszkańców małej miejscowości. Wilkołaki, tajemnicze zaginięcia, skarby, śmierć, mroczny i brutalny świat. Otulony płaszczem lokalnych legend i baśni Braci Grimm. Każda historia to historia o ludziach, o ich mrocznej duszy, o tajemnicach. Z każdą opowieścią cofamy się w przeszłość i choć świat był wtedy inny, bo i czasy wtedy się zmieniały to zła strona człowieka pozostała ta sama.
Książka napisana niezwykle interesującym stylem, który w pełni oddaje mroczny charakter powieści. W moim odczuciu tak niesamowity i brutalny, że nie raz w czasie lektury czułam ciarki na plecach. W pełni oddaje grozę sytuacji i zanurza czytelnika w swój mroczny świat.
Dużym atutem powieści są bohaterowie. Każda postać skrywa w sobie mroczne sekrety, wplątana jest w sieć intryg i skomplikowanych relacji międzyludzkich. Czytelnik wraz z kolejną stroną powieści rozplątuje, je stopniowo. Czy dowie się co jest na końcu splątanej nici, o tym musisz się, drogi Gościu, przekonać samemu sięgając po książkę.
Ta powieść to swego rodzaju mix gatunkowy. Mamy tutaj elementy kryminału, horroru, powieści obyczajowej i psychologicznej przesycone baśniowym światem. Dlatego myślę, że to powieść, którzy właśnie takie książki kochają. Bo wierzcie mi, żeby po nią sięgnąć i zanurzyć się w jej mroczny klimat trzeba mieć odwagę. Literacką odwagę.
Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2025-09-10
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 416
Dodał/a opinię:
Zaczytanyzakatek
Zachwycająca oda do świata, którego już nie ma. Albo którego nie potrafimy zobaczyć Rok 1918. Wśród polnych kwiatów, w maleńkiej wiosce otoczonej lasem...
Sokołów wciąż nie jest sielskim miejscem. W tajemniczych okolicznościach znika córka sołtysa, do pałacu wprowadzają się dziwni lokatorzy. W okolicy aż...
"Dobiega do wielkiego drzewa i na chwilę przystaje. Przytula się do suchej i spękanej kory. Łapie kilka głębszych oddechów. Zaciska dłoń na srebrnym wisiorku. Słyszy szelest, coraz bliżej i bliżej. Zamyka oczy, próbuje nie wydać żadnego dźwięku, jak dziecko, które myśli, że może pozostać niezauważone, kiedy samo nic nie widzi. Słyszy sapanie, a może płacz. Czy to ona płacze, czy las? A potem przestaje słyszeć i zapada się w ciemność. "
Więcej