"(...) jedność przeciwko okupantowi i troska o los najbliższych. I tu odnieśli druzgocące zwycięstwo. Zwycięstwo, o którym żaden z powstańców nie zapomniał aż do ostatnich chwil swego życia."
Mam ogromną słabość do literatury wojennej... To chyba przez te emocje, które przeżywam wraz z bohaterami, ale też przez to, co dotyka nas wszystkich, dzięki fabule - wspólnej przeszłości, okupionej krwią, cierpieniem, śmiercią. Ta historia, oparta na prawdziwych wydarzeniach, pokazuje pełną determinację, gotowość i odwagę w walce z okupantem ze strony kobiet, a zwłaszcza głównej bohaterki. Amelia to bohaterka, która z początku nie wzbudza sympatii, jednak , czasem i rozwojem wydarzeń zyskuję w oczach czytelnia, a to przez niebywałą odwagę, jaką się wykazała. I tu rodzi się refleksja - jak postąpiłabym w obliczu tego niewyobrażalnego zła? Czy stać by mnie było na taką odwagę i heroiczną walkę? Zawsze z wielkim podziwem czytam książki o bohaterach powstania - tych mniejszych i większych swoimi zasługami, to nie ważne, bo łączy ich jedno - miłość do ojczyzny i ogromna odwaga. Tak jak w przypadku naszej "Sanitariuszki". Autorka z precyzją opisuję nam piekło tamtego czasu, to całe zło, które mrozi do szpiku kości. Posługuje się przy tym autentycznymi opisami i plastyczną narracją, dzięki której możemy "zobaczyć" powstanie oczami naszych bohaterek. Piękna, wzruszająca, emocjonująca, ważna - po prostu trzeba przeczytać. Polecam - czytajcie!
Wydawnictwo: Skarpa Warszawska
Data wydania: 2024-08-14
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 320
Dodał/a opinię:
Aneta Dąbrowska
Powieść o sile tęsknoty i nieuchronności przeznaczenia. Pomimo długo oczekiwanego zakończenia wojny los nie okazał się łaskawy dla Polaków i to zarówno...
W październiku 1942 r. nikt z mieszkańców łódzkiego getta nie przypuszczał, że miasto za drutami będzie istniało jeszcze blisko dwa lata. W rodzinie Lewiatanów...