Szeptucha. Trzy księżyce

"Mówią, żebyś nigdy się nie zatrzymywała, nawet wtedy, gdy myślisz, że nie dasz rady iść”.

Trzeci tom porywającego cyklu „Szeptucha / Kunicka” od razu wciąga w niepokojący wir wydarzeń. Nawojka, po latach tułaczki i wygnania, wraca w rodzinne strony. Do wsi, z której pochodzi, gdzie wreszcie pragnie rozliczyć się z trudną przeszłością. Swoją dobrocią i chęcią niesienia pomocy zyskała wiele, ale i wiele straciła. Skrywa się przed światem, a jednak nie potrafi odmówić – leczy ludzi, odczynia uroki, pomaga uwolnić się od demonów, tych urojonych i tych prawdziwych, kryjących się głęboko w ludzkich duszach. Kolejny raz oskarżona o czary, poddana torturom, zmuszona jest do ucieczki. Pomoc przychodzi niespodziewanie od tajemniczej grupy kuglarzy. Z niepokojem i fascynacją poznaje cygański świat, lecz i tam nie odnajduje swojego miejsca. Wyrusza więc dalej, aż jej droga prowadzi do Torunia…

Autorka czaruje słowem, prowadzi nas w trudny i tajemniczy świat. Akcja rozwija się w swoim rytmie, wciąga i przenosi w XVII wiek – do małych wiosek oraz wielkiego miasta. Fabuła utkana z niezwykłą starannością, pełna napięcia i emocji. Niespokojny los Nawojki magnetyzuje i nie pozwala na obojętność. Styl pisarki jest piękny, naturalny, bogaty w detale i poruszający swoją wrażliwością. Z wnikliwością ukazuje wewnętrzne rozterki, zmagania, porywy serca bohaterów. To postacie prawdziwe – zwyczajni ludzie pełni wad i zalet, różnorodni, wielowymiarowi. Nawoja skradła moje serce już w pierwszej części i to się nie zmieniło. To dobra, szczera, empatyczna, lecz boleśnie samotna kobieta, której niezwykły dar staje się równie często błogosławieństwem, co ciężarem.

Powieść, która się pochłania. Piękno dzikiej przyrody, szumiące lasy, mroczne bagna, zwierzęta i dziwne stwory. To także opowieść o samotności, nieufności, zazdrości, o ludzkim lęku przed tym, co nieznane. Autorka mistrzowsko splata słowiańskie wierzenia, gusła, zabobony, magię i demony z codziennością zwykłych ludzi. Ziołolecznictwo, uzdrawianie ludzi i zwierząt, odczynianie uroków – wszystko to tworzy niezwykle sugestywny obraz dawnych czasów. W tle zaś przepaść, między bogatymi a biednymi, wielokulturowość i ludzkie słabości. Nawoja niesie dobro, a jednak kolejny raz spotyka się z krzywdą i odrzuceniem. Szczególnie mocno poruszył mnie wątek Śmierci – mroczny, symboliczny, nieustannie obecny, niczym cień towarzyszący bohaterce na każdym kroku.

Klimatyczna, niepowtarzalna opowieść, w której realność przeplata się z tym, co nadprzyrodzone. Ukazuje świat zupełnie inny, a jednocześnie boleśnie znajomy – bo ludzkie lęki, uprzedzenia i mentalność pozostają bez zmian. Z całego serca polecam całą serię! Tatiasza i jej książki :) 

Informacje dodatkowe o Szeptucha. Trzy księżyce:

Wydawnictwo: Skarpa Warszawska
Data wydania: 2025-07-30
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788383298467
Liczba stron: 336
Dodał/a opinię: Wiesława Biegańska

Tagi: Literatura obyczajowo-rodzinna