Tryjon
Melissa Darwood

INNE ŚWIATY, INNE SŁOŃCA

Mila ma siedemnaście lat. Nieśmiała, wycofana, zalękniona, wyraźnie odstaje od rówieśników. Uważają ją nie tylko za kujona, ale i za cudaka. Bo Mila czasami znika. Znika nie tylko w świecie książek; czasami znika i to prawie dosłownie. Czas przecieka jej między palcami; budzi się jak ze snu w obcym sobie miejscu; spotyka ludzi, którzy nazywają ją innymi imionami; robi rzeczy, których nie chce i nie rozumie.  Ale jedno przebudzenie było całkiem inne. Nie dość, że wylądowała w celi bez okien, za to z zamkniętymi drzwiami, to na dodatek zaraz dowie się , że… nie żyje. Jest martwa. Martwa jak Kurt Cobain, Elvis albo jak jej własny ojciec. Nie dość, że nie żyje, to jeszcze jakiś człowiek wmawia jej, że zanim umarła zabiła kogoś, a zaraz potem siebie. I że teraz trzeba za to odpokutować. Ale zaraz, moment, można nie pamiętać że się kogoś zabiło?! A jeśli się tego nie pamięta to czy można żałować za zbrodnię? I odbyć karę? Można?

Tego, czy Mila dowiedzie swojej amnezji, niepoczytalności, demencji czy też czegoś zgoła innego, dowiecie się z „Tryjonu” Melissy Darwood.  Książczyna niepozorna, przeczytana w dwa poranki – jeden zapadany  deszczem, jeden ze słońcem tańczącym na szybach (taka trochę metafora samej głównej bohaterki, raz takiej, raz innej…). „Tryjon” to lektura, którą z chęcią przeczytałabym będąc w szkole średniej, kiedy to literatura dla nastolatek ograniczała się do Siesickiej i Jeżycjady, a wszelakie „Igrzyska śmierci”, różdżki Pottera i nastoletnie wampiry pozostawały w sferze marzeń książkomaniaka  i w głowach ich twórców. Pisząc mniej metaforycznie: wybór był minimalny, czytało się to, co było. Pewnie wtedy ta recenzja byłaby bardziej na „rany, świetne”, niż na „niezłe, ale”. Zacznijmy od tego „rany, świetne”. Świetny jest sam pomysł – dziewczyna w zaświatach. Można sobie puścić wodze fantazji i wymyślić cały ten pośmiertny świat, jak kiedyś zrobił to niedościgły do tej pory Dante.  U Darwood jest może mniej hard (i nie wierszem), ale sam pomysł na zaświaty nawet mi się spodobał. Podobał mi się też pomysł historii w historii; otóż w Tryjonie bohaterka spotyka różne osoby, które opowiadają jej swoje winy, za które teraz pokutują. Taka trochę rosyjska baba w babie – opowieść w opowieści. Ciekawe jest też wyjaśnienie „znikania” Mili  i dopowiedzenie jej losów. Teraz czas na „niezłe, ale”. Niezłe, ale za duża jestem na niektóre prawdy, truizmy i życiowe mądrości, podane na dodatek trochę… łopatologicznie. Może taka jest konwencja, taki styl pisania akurat dla takiego a nie innego  odbiorcy?  Może, ale troszkę to wszystko drętwe i schematyczne. Sam pomysł na przypadłość Mili – cóż, „Split” sprawił, że każde podejście do tego tematu wydaje mi się płytkie. Nic, żadne pióro, żadne słowa nie przebiją nadekspresji Jamesa McAvoy’a; z tą kreacją przegra nawet najlepsza książka…

A ty, zastanawiasz się czasem czy obudzisz się w innym świecie? Jaki to będzie świat? Pełen aniołów, harf, hymnów i wiecznej nudy na kwitnących łąkach? A może czeka cię wieczne nalewanie wody dziurawym wiadrem? Czy też samotność wśród białej pustki? Czy twoje czyny umrą razem z tobą, czy też przyjdzie ci odpowiedzieć za każde  złe słowo, każdy kopniak, każdą obelgę? Czy będzie czekał pan z wielką księgą, czy zostaniemy skazani na wieczne rozpamiętywanie straconych szans? A Bóg? Czy to Jego plan, czy też  – jak twierdzi jeden z bohaterów tej książki- „Boga nie ma, boski plan nie istnieje, a życie to splot przypadkowych zdarzeń”.  I może warto było przeczytać tę książkę po to, żeby usiąść, popatrzeć na słońce i zastanowić się nad tym, czy jest coś Potem, czy aby nie warto żyć tak, żeby po śmierci nie mieć się czego wstydzić.  Tak, na wszelki wypadek. Bo co, jeśli są gdzieś inne światy i inne słońca?

Informacje dodatkowe o Tryjon:

Wydawnictwo: Sine Qua Non
Data wydania: 2018-04-18
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN: 9788381291156
Liczba stron: 304
Tytuł oryginału: Tryjon
Język oryginału: angielski
Tłumaczenie: Paweł Szczepanik/Nina Masic
Dodał/a opinię: Renata Kazik