Publicystyka

S@motność w sieci zachwyca świetnymi zdjęciami i interesującymi eksperymentami plastycznymi reżysera i operatora – Witolda Adamka. Reszta – by użyć słów Szekspirowego bohatera – jest milczeniem. Film, który w założeniu miał być połączeniem melodramatu z traktatem o chaosie informacyjnymi i egzystencjalnej pustce okazuje się pretensjonalną bzdurą. czytaj dalej

Choć opis może sugerować następną opowieść o duchach i reinkarnacji, to jest to tak naprawdę majstersztyk dramatu psychologicznego. Fabuła trzyma szare komórki w pogotowiu, postaci są grane z zaangażowaniem i dbałością, zaś zakończenie to prawdziwa sztuka.  czytaj dalej

Mroczne realia pierwszej wojny oraz intrygujący fakt śmierci żołnierzy, która jest szokująca, mimo wszechobecności mordu i zezwierzęcenia. Każdy członek brytyjskiego patrolu to osobna historia i osobowość, z których składa się film Dolina cieni. czytaj dalej

To prosta i zarazem skomplikowana historia, której zakończenie skłania do przemyśleń i refleksji. Choć może fabuła jest trochę naiwna, to zaangażowanie aktorów w swoje role zgrabnie to retuszuje. Wszystko zaś dzieje się w melancholijnych realiach szkockiego wybrzeża oraz wśród bezpośrednich i szczerych Szkotów. czytaj dalej

Ostatni niemy film Chaplina, który powstał w tej konwencji, mimo że możliwości techniczne niemal od dziesięciu lat pozwalały już na filmy z dźwiękiem.  czytaj dalej

Całe lata dopieszczania i rozwijania sagi o X-men sprawiło, że trzeba by się bardzo postarać, by zepsuć film X-Men: Ostatni bastion. czytaj dalej

Będąc wśród nich, narażałem się na niebezpieczeństwa jak nigdy, ale też nigdy nie czułem się tak bezpiecznie czytaj dalej

Fabuła filmu Dowód nie jest w żadnym razie mocną stroną. Jest nią coś innego – złożoność kreacji aktorskich i emocjonalny ładunek „zwyczajnej nietypowej” historii. czytaj dalej

Typowe kino rozrywkowe jednorazowego użytku. Nie żal czasu na obejrzenie, ale jednocześnie film Sposób na teściową w żaden sposób nie zmienia widza, nie skłania ku przesadnej refleksji. czytaj dalej

Obraz Michała Rosy wzbudza mieszane uczucia. Balansuje pomiędzy ciekawie zrobionym filmem, a smutnym obrazem, któremu zabrakło nadrzędnego przesłania. czytaj dalej