Recenzja książki: Dziewięć włoskich miast i inne opowieści

Recenzuje: Danuta Szelejewska

Podobno istnieje aż osiem dowodów na to, że podróże kształcą. I nieważne, czy mamy okazję osobiście odwiedzić najpiękniejsze zakątki świata, czy też na realizację planów musimy jeszcze poczekać, warto sięgnąć po zamieszczoną w książce Dziewięć włoskich miast i inne opowieści relację Grzegorza Musiała z podróży do miejsc szczególnie przez niego ulubionych. Tak więc czas wyruszyć w drogę… Włoska ziemia czeka!

Prowadząc czytelnika po terenach kryjących w sobie bogatą historię oraz niezwykłe piękno, autor, który na opisywanych przez siebie miejscach wielokrotnie był, często jest i nie jeden raz pewnie jeszcze będzie, pokazuje to, co warto odwiedzić (przynajmniej – jak sam twierdzi – jeden raz, a potem – kolejny raz… i kolejny…). Przekraczając wraz z czytelnikiem granice Wenecji (Królowa Mórz), Florencji (Miasto irysów), Neapolu (Miasto ognia), Pompei oraz Herkulanum (memento kruchości istnienia oraz nietrwałości cywilizacji), Palermo (Mały Neapol), Rzymu (Miasto ducha), Sieny (Miasto świętości i pychy), Pizy (Miasto schyłku i śmierci) oraz Asyżu (Serce Umbrii), posiadający poczucie piękna Grzegorz Musiał dzieli się spostrzeżeniami i wrażeniami (wraz z odczuciami towarzyszącymi temu, czyje stopy po raz pierwszy staną w mieście), jakich sam doświadczył. Zwraca uwagę na wszystko to, co bez wątpienia ucieszy turystów, ale i czytelnika: dojazd (wraz z mijanymi po drodze miejscami szczególnie wartymi uwagi), cechy charakterystyczne odwiedzanych miast, historia, zabytki, urokliwe uliczki, najstarsze dzielnice, interesy (zwłaszcza wpływające na rozwój tychże miejsc), wysoka jakość sztuki, droga do potęgi, życie codzienne (i nocne), krajobrazy, roślinność, turyści, wywodzący się z danego miasta święci oraz geniusze, a także wkład (wraz z wylanym potem) tych, którzy dali z siebie wszystko, by miejsca najpiękniejsze rzeczywiście takimi były.

Zamieszczone na łamach Dziewięciu włoskich miast opisy są tak obrazowe, że czytelnik z łatwością wzbudzi w sobie podziw wywołany triumfującym na włoskiej ziemi, a doskonale uwidocznionym w lekturze, pięknem architektonicznym zapierających dech w piersiach budowli. Wyobrazi sobie zachodzące jakby za dachami gęsto postawionych domów słońce, jaśniejące w oddali kopuły, odbijające od głównych dróg cienkie nitki asfaltu. Bez problemu poczuje zapach cytryny i kwiatu pomarańczy, w które obfituje większość włoskich ogrodów. Zamyśli się nad życiem ludzi sprzed erupcji Wezuwiusza (79 rok), którego dzisiaj – samotnego i ponurego – otacza niezwykle majestatyczna równina. Barwny język przekazu uwidacznia się również w drugiej części książki, a tam – dzięki Innym opowieściom – czytelnik udaje się najpierw do zakątka Rosslyn Glen, gdzie w zamku szkockiego poety Williama Drummonda nic nie straszy (i pożaru też nie było), a następnie do meksykańskiego domu polskiej malarki Tamary Łempickiej, libańskich samotni Charbela i Rafki (wraz z coraz bardziej szerzącym się w Polsce kultem św. Charbela) oraz do Manoppello – miejsca przechowywania chrześcijańskiej relikwii Boskiego Oblicza.

Publikację Wydawnictwa Zysk i S-ka wypełniają nie tylko relacje autora z pobytu w godnych uwagi włoskich miejscach, ale także jego osobiste spostrzeżenia, przemyślenia, wrażenia oraz uwagi. Poprzedzające opis wybranych przez Grzegorza Musiała dziewięciu włoskich miast czarno-białe zdjęcia zajmują dwie sąsiadujące ze sobą strony, a każda z relacji opatrzona została datą (od marca 2011 do kwietnia 2013 roku). W przekazie interesującej treści wiele do powiedzenia mają wyciągający wnioski z wykopalisk archeolodzy, historycy oraz kronikarze. Są i ciekawostki (chociażby możliwość wypożyczenia za opłatą kaloszy w Wenecji). Włoskie pojęcia zapisano kursywą, niektóre przetłumaczono. Pomocą służą dolne przypisy bibliograficzne.

Treść książki Dziewięć miast włoskich to pobudzająca do refleksji historia ukryta w najpiękniejszych miejscach Włoch.

Tagi: Biografie i literatura faktu Literatura obyczajowo-rodzinna