Recenzja książki: Gwiazdy prowadzą do domu

Recenzuje: Justyna Gul

Gwiazda Oriona Niektórzy ludzie są jak perły – uwielbiani przez cały czas od chwili poczęcia, aż do śmierci; żyją szczęśliwi, a większe problemy zdają się ich omijać. Inni są niczym zgniłe jabłka – mają nadzieje, że pomimo ubytków w wyglądzie zewnętrznym ktoś ich doceni dostrzeże i pokocha. Jeszcze inni na skutek okoliczności, traumatycznych przeżyć, czy też po prostu cech charakteru są źli i okrutni, nie potrafią kochać i współczuć.

Książka Luanne Rice “Gwiazdy prowadzą do domu” jest o wszystkich tych rodzajach ludzi, a autorka splata ze sobą ich losy w taki sposób, w jaki robi to życie. Wzruszająca historia w jaką się zagłębiamy pełna jest łez i śmiechu, bólu i nadziei, ale i zwątpienia. Całą tę gamę uczuć przeżywa z pewnością Dianne, matka głęboko upośledzonej córki, opuszczona przez męża, mająca wsparcie w osobie matki i szwagra.

Walka z chorobą dziecka, samozaparcie i wiara w lepsze jutro charakteryzuje tą dzielną kobietę. Jednocześnie nie są jej obce zwykłe tęsknoty i pragnienia, jak choćby wybranie się z córką na zakupy, obserwowanie jak zmienia się ona w nastolatkę czy pokazywanie jej świata. Po części staje się to możliwe dzięki Amy, dziewczynce zaniedbywanej przez chorą matkę, której depresja nie pozwala dostrzec jaką cudowną istotą jest jej dziecko. Diane, która z kolei oddałaby wszystko, by móc dzielić się z wzajemnością z własną córką wszystkimi chwilami, staje się dla porzuconej Amy niemalże zastępczą matką. Diane ma w sobie tyle miłości i ciepła, że starcza jej dla wszystkich. Niestety tylko szwagier Diane, Alan, wydaje się być osobą, której kobieta nie może obdarzyć cieplejszym uczuciem. A może dzieje się tak dlatego, że tak bardzo przypomina on swojego brata, Tima? A może Diane nawet nie zdaje sobie sprawy z faktu, że tak naprawdę wybrała niewłaściwego brata? Może nie chce przyznać, że zaczyna czuć coś więcej do Alana, który przez 12 lat dzielnie stoi przy jej i chorej dziewczynki boku?

Luanne Rice stworzyła historię, która niczym pajęcza sieć snuje się przez życie wielu osób, wiążąc ze sobą ich losy. Relacje pomiędzy nimi są kruche, trzeba o nie dbać i cierpliwie je pielęgnować, ale ileż satysfakcji i siły daje świadomość, że jest się kochanym. “Gwiazdy prowadzą do domu” to drogowskaz, który pokazuje właściwy kierunek w życiu - drogę miłości.