Recenzja książki: Okrutny książę

Recenzuje: Damian Kopeć

Każdy musi znaleźć własną drogę

Czy wiesz, że równolegle do naszego świata istnieje świat elfów? Istnieje możliwość przechodzenia między tymi światami, a niektóre elfy z niej korzystają? Możliwe, że już kiedyś trafiłeś do krainy elfów, ale czy do takiej, jaką opisuje Holly Black?

Trzy siostry: Jude, Taryn oraz Vivienne zostają porwane do świata elfów. Ich rodzice zostają zabici, a one trafiają do Elysium. Jedna z nich, Vivienne, jest córką elfa i kobiety, i to jej ojciec jest mordercą. W świecie elfów zabijanie ludzi to nie zbrodnia. Ludzie są dla nich podrzędnym gatunkiem, śmiertelnikami. Elfy to rasa panów, zwłaszcza ci szlachetnie urodzeni. W nowym świecie życie śmiertelników nie jest łatwe, mimo wysokiej pozycji ich ojca. Pogarda, złośliwość, niechęć, a nawet nienawiść. Okrutni elfowie, którzy nie potrafią kłamać, nie cofną się przed niczym, by upokorzyć dziewczyny. Co ciekawe, to Vivienne najbardziej tęskni za ludzkim światem. Taryn stara się dostosować nawet za cenę upokorzenia. Jude dumnie podnosi głowę i płaci za to odpowiednio wysoką cenę.

Holly Black stworzyła ciekawą wizję innego świata. Świata magii i czarów, niezwykłych istot i innych zasad panujących w ich krainie. Świata, do którego wprowadza nas główna narratorka książki: Jude. W sposób osobisty opowiada ona o swoich przeżyciach, o próbie zaistnienia we wrogim dla niej otoczeniu. Okrutny książę to z jednej strony opowieść o samotności, o walce o swoje miejsce, o rozterkach dorastającej dziewczyny. O poszukiwaniu akceptacji, ciepła, a nawet miłości. Z drugiej – to opowieść o polityce i intrygach, o walce o pozycję i władzę, o wielkiej szachownicy i rozstawionych na niej pionkach, jakimi bywają postaci zamieszane w wielką politykę. O złudzeniach, których konsekwencje często dostrzegamy zbyt późno. O roli, którą czasami odgrywamy – mniej czy bardziej świadomie – w większych wydarzeniach.

Narracja jest zasadniczo niespieszna – zwłaszcza w pierwszej połowie książki – oparta na subiektywnej perspektywie Jude. Czasami wydarzenia przyspieszają, ale tempo stopuje opis stanów emocjonalnych. Dużo w tej powieści zmiennych emocji, świetnie oddanej naiwności i niepewności młodej dziewczyny. Jednocześnie silnej i kruchej, upartej i niepewnej siebie. Odkrywającej swoje różne oblicza, czasami dla niej bardzo zaskakujące. To książka dla młodzieży, utrzymana w dopasowanej do niej stylistyce mieszanki romansu i fantasy. Postaci są wykreowane ciekawie, choć najpełniej poznajemy tylko Jude. Silne, kontrastowe osobowości zapewniają ożywiające scenę „iskrzenie". Sama Jude jest odpowiednio skomplikowaną postacią, a jej konflikt z Cardanem to w pewien sposób walką podobnego z podobnym.

Trochę w tej powieści brakuje szerszego spojrzenia na świat elfów. Przyjrzenia się postaciom nie tylko oczami jednej osoby. Pokazania – dla równowagi – myśli i emocji, skrywanych chociażby przez Cardana. Jest mrocznie, jest duża huśtawka emocji. Jest miłość i nienawiść, czułość i okrucieństwo, szczerość (niezbyt niewiele) i pozy (sporo). Trochę brakuje humoru, ale ten nie do końca by tu pasował – poza humorem w kolorze czarnym. Powieść jest przemyślana i spójna. Ma wyrazisty mroczny klimat i urok.

Okrutny książę jest pierwszym tomem cyklu i spełnia funkcję wprowadzenia w wykreowany przez Holly Black świat.