Recenzja książki: Panna Foch

Recenzuje: Katarzyna Krzan

Panna Foch - czyli Pola - nie ma lekko. Właśnie zostaje wyrwana przez szalonych rodziców z ukochanej Warszawy i wywieziona gdzieś na prowincję. I to nie na wakacje, ale na zawsze! Jest wkurzona, bo ojciec wymyślił, że w nowym domu zajmie się hodowlą fasoli, mama zaś otwiera gabinet dentystyczny. Też mi coś!

Przeprowadzka jest dla bohaterki traumatycznym przeżyciem. Z dala od przyjaciółek będzie musiała na nowo ułożyć sobie życie, za towarzystwo mając bliźniacze rodzeństwo – Fasolkę i Groszka. Na wsi Pola poznaje niejakiego Janka, ale czy wiejski chłopak, do tego mruk, może zastąpić tamtego, zostawionego w mieście, który właśnie zauważył jej istnienie? Teraz Pola musi wszystko zostawić, by żyć gdzieś na odludziu - tylko dlatego, że jej rodzice mają taki pomysł na życie. Czeka ją nowa szkoła, nowi znajomi, zupełnie obce sytuacje.

Nic dziwnego, że dziewczyna jest załamana. Na szczęście wszystko z czasem zaczyna się jakoś układać. Nawet Janko Muzykant zaczyna stawać się coraz bardziej sympatyczny. Na odnalezienie się w nowej sytuacji potrzeba po prostu czasu. Zanim jednak wszystko znajdzie się na swoim miejscu, będziemy świadkami ciągu wpadek i zabawnych sytuacji, których główną bohaterką będzie właśnie Pola.

Drugim narratorem opowieści jest Janko Muzykant, chłopiec, który pomaga rodzinie dziewczyny w zakładaniu plantacji fasoli, a przy okazji bacznie obserwuje Polę i swoje refleksje zapisuje w dzienniku. Dzięki temu uzyskujemy obraz "z dwóch kamer". Czasem wersje wydarzeń różnią się diametralnie, co prowadzi do licznych nieporozumień. Ona nazywa go Pryszczatym, on pisze o niej - Panna Foch. Niezależnie od obraźliwych przezwisk, Janek i Pola są sobą ewidentnie zainteresowani.

Nowa powieść Barbary Kosmowskiej to lekka książka o zmianach, które są w życiu nieuniknione, o tym, że w każdej sytuacji można się odnaleźć. Obrażanie się na cały świat nie jest sposobem na życie. Czasem warto po prostu uśmiechnąć się i trochę wyluzować. A przy okazji otworzyć się na nowe przyjaźnie, które wydawały się niemożliwe.

Otwartość, szczerość, uśmiech, pozytywne nastawienie do nowo poznanych osób mogą zdziałać cuda. I tego się trzymajmy. Nie warto zbyt długo mieć focha. Powieść szczególnie polecana obrażającym się na świat nastolatkom.