Recenzja książki: Znów kocham!

Recenzuje: Danuta Awolusi

Czy można pokochać kogoś, kto kiedyś nas zranił? Czy po latach da się odbudować coś, co rozsypało się na naszych oczach? Beata Agopsowicz opowiada historię, w której drugie szanse są możliwe. Jeśli starczy odwagi, by je przyjąć. Znów kocham! to opowieść o miłości dojrzałej, która dostaje swoją szansę. 

Marzena i Mateusz byli sobie przeznaczeni, a przynajmniej tak im się wydawało. Mieli wspólny plan na życie, aż on odszedł tuż przed ślubem. Po latach spotykają się przypadkiem. Już bez młodzieńczej beztroski, z bagażem doświadczeń, z sercami, które pamiętają dawny ból. Każde z nich przeszło przez własne straty, żałobę i rozczarowania. Ona – zamknięta w rutynie i wspomnieniach, on – po latach spędzonych w mieście, które nic mu już nie daje, wracający do rodzinnego Rybnika. Spotkanie staje się dla nich obojga próbą zmierzenia się z przeszłością i strachem przed bliskością.

Narrację śledzimy naprzemiennie z dwóch perspektyw – kobiecej i męskiej. Dzięki temu widzimy nie tylko skutki dawnych decyzji, ale też ich przyczyny. Mateusz nie jest czarnym charakterem, choć trudno mu wybaczyć. Marzena przestaje być tylko tą skrzywdzoną. Z czasem widać, że i ona miała swój udział w rozpadzie relacji. W ten sposób czytelnik nie musi stawać po żadnej stronie. Dowiadujemy się, jak różnie można przeżywać to samo zdarzenie i jak bardzo emocje potrafią nas zwieść.

Znów kocham! to powieść o dojrzewaniu do miłości. O tym, że uczucie po trzydziestce czy czterdziestce wygląda inaczej niż pierwsza fascynacja. Jest spokojniejsze, bardziej świadome, ale też nie pozbawione lęku. Marzena długo tkwi w stanie zawieszenia, jakby bała się, że każde wyjście poza bezpieczną codzienność może ją zranić. Mateusz z kolei uczy się, że nie można mieć wszystkiego naraz. 

W książce pojawia się kilka cytatów, które łapią za serce. Jeden z nich brzmi: Starość zaczyna się, gdy przestajemy marzyć i realizować swoje cele. Właśnie w tym zdaniu ujęty jest sens całej historii, bo nigdy nie jest za późno, by coś zacząć od nowa. Nawet jeśli serce jest zmęczone, wciąż może bić dla kogoś z nową siłą.

Znów kocham! nie jest prostą historią o miłości, ale opowieścią o dwojgu ludziach, którzy uczą się na nowo ufać – sobie, światu i uczuciom. To książka o codzienności, w której nie brakuje bólu, ale jest też miejsce na ciepło, rozmowę, pojednanie. Autorka przypomina, że miłość nie zawsze przychodzi w idealnym momencie. Czasem trzeba ją stracić, by zrozumieć, jak wiele jest warta.

To także ciepła, dojrzała i bardzo ludzka historia o tym, że nawet zranione serce może się otworzyć, jeśli tylko dostanie szansę. Znów kocham! zostawia czytelnika z poczuciem spokoju i nadziei, że w każdym wieku można kochać naprawdę. Polecam! 

Tagi: Proza literacka Literatura obyczajowo-rodzinna