Czar wzgórza - wiersz

Na wzgórzu , stromym ,

pod słońca blaskiem ,

nad lustrem srebrzystego morza ,

gdzie ptaki świergocą ,

jest łąka ,

pełna dzikich kwiatów ,

o nadzwyczajnej woń.

Tam człowiek prawie ,

widzi na jawie.

Rozkosz zapachu ,

oczy mydląca ,

przed złotem , diamentami ,

cennymi drobiazgami ,

których tu niepotrzebowano.

Tu ludzkości omotano naturą ,

nie literaturą ,

nie pieniędzmi.