W y p r a w a - wiersz

Wrzuć do plecaka wspomnienia owiń wstążką marzenia niespełnione poukładaj myśli w kieszeniach umysłu samotność pozostaw za sobą niech towarzyszy kałużom łez ubierz wygodne buty i wyrusz w drogę aby poznać nieznane Przejdź przez góry wysokie skaliste szczyty pokryte śniegiem pokonaj zmęczenie i strach odpocznij w dolinach zielonych wrzuć do plecaka odłamek skalny będzie oznaką twardości i uporu w bezsilności i trudzie A jeśli dojdziesz do gęstwiny lasów nie lękaj się jego odgłosów zwierzyny leśnej i szumu drzew ani ciemności otaczającej schowaj w plecaku gałązkę osiki abyś pamiętał o strachu i walce z nim skutecznej Wejdź do jaskiń głębokich gdzie chłód przeszywa ciało a woda z wilgocią drąży korytarze tworząc wiekowe postacie wsadź do plecaka kryształ stalaktytu aby przypominał o mijającym czasie i twoim w nim istnieniu Zmierz się z bezmiarem pustyni słońcem i fatamorganą w spiekocie żaru i burzy piaskowej dojdź do oazy zielonej i odpocznij rozsyp w plecaku garść piasku abyś nie zapominał o pragnieniu palącym twoje wnętrze Dotrzyj do najbliższego portu i wypłyń statkiem na otwarte morze poczuj słony smak wysokich fal i samotność w otaczającym błękicie włóż do plecaka muszelek kilka aby przypominały o tęsknocie i chwil, do których powracasz Twoja wyprawa dobiegła, końca czas wracać do miejsca skąd wyruszyłeś w szkatułce schowaj dary z wyprawy odłamek skalny z gór gałązkę osiki z lasu kryształ stalaktytu z jaskini garść piasku z pustyni muszelek kilka z morza są częścią twojego życia i tym, co po tobie pozostanie…. 17.10.2003.