wciąż jestem w drodze - wiersz

tak sobie chodzę i marzę

że robię witraże wprawiam kolorowe

kawałki szkła w ołowiane ramki krzyczą

bliscy grożą ołowicą i się głowię

ile może znieść człowiek upokorzeń

a ja z tych marzeń z fotografii i gazet ułożę

kolaże nakleję na płótno pozszywam

w patchworki przemienię rzeczywistość

w klapok z ogonem ostrym narzędziem potnę papier

na strzępy aż do pełnej symetrii będę

rytmicznie powtarzał motywy w układach

poziomych i pionowych aż się rozmnożę

raptem

tak sobie chodzę i marzę

córcia z tamborkiem zerka

gdzie synek na drutach

dzierga przytulne wnętrza

wygodne korytarze oboje w ramie

gotowi do haftu sięgną po szydełka

będą robótki swetry szaliki i czapki

łka

mistrz wycinanki