Wzrok śmierci - wiersz

Wzrok śmierci

Posiadłem wzrok śmierci
Lewym widzę mrok
Mrok otaczający wokół nas
Prawym widzę niewidoczne rzeczy
Ujrzawszy nie rzeczywistość naszą

Oboje ukazują linię życia
Linie życia zrywam siejąc niszczenie
Uśmiercam nawet interwencje bożą
Zabawiam ludzkim życiem
Dla własnej przyjemnością

Zrodzona pustka we mnie
Wypełniam ją chęcią zabijania
Podniecam uczuciem mordu
Wypełnia mnie od środka
Rodząc się od nowa

Nie mogę zahamować teraz
Rozkoszuje się zabijaniem ludzi
Bawiąc ich własnymi ciałami
Ukazując im niezliczone cierpienie
Aż w końcu zrywam linie życia