Zbieg - wiersz

Nie wiadomo skąd, nie wiadomo od kogo

Nie wiadomo kiedy i po co

Tak po prostu spadnie, przyjdzie nic Ci nie powie

W oczy twe spojrzy skromne po twarzy pogładzi

słodkim uśmiechem cię zbawi

List napisze i do ciebie wyśle

Butelką popłynie i nie trafii

przypomnij sobię twego serca bicie

Spotka miarę możlwości z zasadą bycia

tak mało ważne a tak bardzo realne

ludzie przechodzą obok siebie nie szukają ,

nie zatrzymną się choćby na chwilę

w rogu stoi malec z podartą kurtką i zapłakanymi oczyma

z pobitą twarzą, a oni idą ...biegną i go nie widzą

staje sie łzą w oku społywającą po policzku i umiera na ustach

popekanych, zmęczonych wołaniem aż odchodzi w samotności...