Bielmo. Niezwykły przypadek Edgara Allana Poe
Louis Bayard

"Moim zdaniem niektórzy potrafią budować tajemnice jak kolejne warstwy skały łupkowej - konstrukcja sięga coraz wyżej, ale nie pojawiają się na niej nawet najmniejsze pęknięcia. Inni są tak kiepskimi budowniczymi, że wystarczy lekko postukać, aby runął cały gmach."
Ta książka dla mnie była dość dziwną lekturą. Zupełnie inną niż się spodziewałam. Jednocześnie była intrygująca i przewidywalna, nudna a jednocześnie nie dająca się odłożyć na półkę, zbyt gruba i rozwleczona, ale jednak jej lektura przebiegała lekko i szybko...
"Bielmo. Niezwykły przypadek Edgara Allana Poe" to taki jakby kryminał retro, bo jego fabuła umiejscowiona jest w XIX wieku. To historia, w której mamy właściwie dwóch głównych bohaterów, którzy różnią się od siebie nie tylko wiekiem, ale również charakterami. 
W Akademii West Point znaleziono ciało kadeta, który powiesił się na drzewie. Lecz nie tylko to zaniepokoiło rektora uczelni. Zdarzyła się dziwna i raczej niespotykana rzecz związana z tymi zwłokami. Rozwiązanie zagadki rektor postanowił powierzyć emerytowanemu śledczemu, który osiedlił się w tej okolicy. Augustus Landor, bo o nim mowa, czuł się trochę nieswojo, gdy wjeżdżał  pod eskortą jednego z żołnierzy na teren West Point. 
Jakby było mało jednego nieżyjącego kadeta, znaleziono następnego, który też się powiesił..., lecz czy sam? Okazuje się, że to nie jest już tak proste zadanie do rozwiązania, jakby mogło się początkowo wydawać. Landorowi przypadkiem z pomocą przychodzi jeden z młodych kadetów, który bardzo zaangażował się w dochodzenie. Landor bardzo się ucieszył z tego pomocnika, bo trochę mu przypominał siebie z młodych lat a jednocześnie był dość specyficzny, żeby nie powiedzieć dziwak. Jak się pewnie domyślacie, tym kadetem jest Edgar Allan Poe, właśnie ten Poe.

"Zgony na terenie Akademii nie wytrąciły go z codziennej rutyny. Rektor sprawiał takie wrażenie, jakby przez cały dzień przebywał wyłącznie w tym miejscu. Wzór panowania nad sobą. Mówił, kiedy musiał, milczał, kiedy wskazane było milczenie, nastawiał ucha na pytania panów, zwracał uwagę pań na ten czy inny temat, ale nigdy nie zanudzał."
Rektor mimo opanowania, powoli zaczyna się niecierpliwić tym, że do tej pory nie znaleziono osoby lub osób, które są zamieszane w tę sprawę, daje więc Landorowi termin, do którego ma za zadanie rozwiązać tę zagadkę. Martwi się, że te przypadki będą kładły się cieniem na uczelnię i mogą przyczynić się nawet do jej zamknięcia lub zwolnienie go z pełnionej funkcji.
Mimo tego, że to dość krwawy kryminał, to jednak autor zadbał o piękne opisy a nawet zdarzały się momenty humorystyczne. Dodam, że ta powieść jest bardzo klimatyczna. Czytałam, że nakręcono film na podstawie tej książki. Nie widziałam go jeszcze, lecz teraz, po lekturze książki z pewnością go zobaczę. Chciałabym zobaczyć, czy filmowa interpretacja różni się mocno od książki. 
Polecam, bo myślę, że warto poznać tę niezwykłą historię, a także Edgara Allana Poe...
"Ach, ten Poe z jego naiwnością. Tak jakby ludzie mogli zmierzać tylko ku światłu albo ciemności, a nie w jedną i drugą stronę. Któregoś wieczoru wyniknie z tego ciekawa dyskusja, pomyślałem, ale teraz trzeba rozważyć możliwość, że Poe i ja zjemy kolację przy tym samym stole."

Edgara Allana Poe przedstawiono mi w dzieciństwie. Nie jestem fanką wszystkich jego dzieł, jednak niektóre wdzierają się do umysłu i powodują małą lawinę uczuć. Tak samo osoba pisarza zdaje się być owiana mgłą tajemnicy. Tak więc z zaintrygowaniem zaczęłam czytać książkę, która stawia Poego w roli pomocnika śledczego prowadzącego dochodzenie w sprawie okrutnego morderstwa.

"Bielmo" jest naszpikowane wprost gotyckim klimatem. Sam fakt, że jednym z głównych bohaterów jest Poe, mógł nasuwać taki wniosek, ale nie tylko osoba poety - cała powieść kipi romantyczną nostalgią, od naznaczonego piętnem smutku śledczego, po obiekt uczuć Edgara Allana, który jest archetypem nieszczęśliwej kochanki. Jako taka, książka zrobiła na mnie niesamowite wrażenie - tego właśnie potrzebowałam, kiedy za oknem słota i deszcz, a jedynym pocieszeniem jest kubek grzanego wina.

Śledztwo prowadzone w sprawie morderstwa i zbezczeszczenia zwłok młodego kadeta elitarnej szkoły wojskowej posuwa się powoli, my także powoli poznajemy kolejne dowody, kolejnych podejrzanych i kolejne tajemnice, które od połowy zaczynają się piętrzyć. Sama oś śledztwa jest jedną ze składowych akcji, wydaje mi się także, że głównym zamiarem autora było nakreślenie postaci tak dobrze, jak to tylko możliwe, nadanie im życia, pozwolenie na oddech poza kartami książki. Możemy poznać ich przeszłość, plany na przyszłość, wady (także te dość spore, Bayard nie idealizuje swoich bohaterów) i umiejętności. Rzuceni w wir dochodzenia, wydają się jeszcze bardziej ludzcy.

Bayard i jego styl wydają się przeciwstawiać w pewnym sensie własnemu bohaterowi - Poemu. Jest dosadny ale nie prosty, owszem jest też nabrzmiały nostalgią i pewnym smutkiem, ale widać wyraźną różnicę między tym jak wysławia się sam Poe a jak inni bohaterowie. Stawia to młodego pisarza w świetle reflektorów, wybija się on na ich tle, mimo, że dla innych jego poetycka natura to wada i powód do rozbawienia.

Dla tych, którzy nie lubią brutalności - książka, mimo że kryminalna, nie sypie kością, nie broczy krwią. Zbrodnia jest przedstawiona raczej jako fakt, nie powód do rozwodzenia się nad okrucieństwem mordercy. Ma przez to coś z powieści z dawnych lat, daleko jej do nowoczesnych powieści sensacyjnych, gdzie autorzy prześcigają się w opisywaniu dewiacji i wynaturzeń.

Jestem zachwycona książką, filmu nie zamierzam jednak oglądać - zapewne przemieli powieść, jak zawsze robią filmy i seriale. A ja mam już własną wizję bohaterów i nastroju. Ale nie żałuję. Być może czas sięgnąć po któryś z poematów Poego i zanurzyć się w pięknie jego liryki. "Bielmo" to wspaniały przykład na to, jak budować bohaterów tak, by człowiek się z nimi zżył i ich po prostu poznał - a także piękny hołd osobie autora "Kruka".

Młody kadet i poeta Edgar Allan Poe został wybrany przez emerytowanego detektywa Gustawa Landora do pomocy przy sprawie zamordowanego i okaleczonego mężczyzny. Aby nie wzbudzać sensacji i nie zaszkodzić Akademii Wojskowej, bo zginął jeden z żołnierzy, śledztwo ma być prowadzone po cichu. Czy doświadczony detektyw i amator zdołają rozwikłać zagadkę?

BIELMO to klimatyczny, wyśmienicie skonstruowany kryminał w stylu Agathy Christie. Jeśli lubicie tę aktorkę to powieść jest dla was!

Do sięgnięcia po tę pozycję najbardziej skusiła mnie intrygująca postać Edgara Poe, autor wyśmienicie go nakreślił, podobnie zresztą jak głównego bohatera Gustawa Landora. Zarówno detektywistyczna strona fabuły oraz wielowymiarowość to kolejne plusy tej historii. Jednakże to klimat powieści utrzymanej w XIX wieku, jej obrazowe opisy zrobiły robotę. Czuć grozę, duszną i ciężką atmosferę spowitą mgłą unoszącą się nad West Point.

Nieśpieszną akcję, bowiem żmudnie śledztwo niekiedy ciągnęło mi się, autor zrekompensował mi wyśmienitym kunsztem literackim. A rozwiązanie intrygi to istna wisienka na torcie! Całkowite zaskoczenie! Takiego obrotu spraw w ogóle się nie spodziewałam.

„Bielmo. Niezwykły przypadek Edgara Allana Poe” to niesamowicie klimatyczna powieść detektywistyczna po której kompletnie się nie spodziewałam, ze aż tak bardzo mnie pochłonie. 

Całość napisana jest niezwykle ciekawie i utrzymana w dość tajemniczym, a wręcz chłodnym klimacie. Zbrodnia popełniona w Akademii West Pont okazuje się być skomplikowana i składająca się z wielu elementów. Jednak wszystkie te elementy łączą się ciekawą układankę, gdzie na samym końcu książki czeka nas taki zwrot akcji, którego chyba nikt się nie spodziewał. 

Autor ma niezwykły talent pisarski i tak lawiruje słowem, że książki nie da się po prostu odłożyć na bok. Jednakże trzeba przyznać, że tempo akcji jest dość powolne. Ale zostało to bardzo dobrze przemyślane i stanowi swego rodzaju urok całej powieści. Trzeba także przyznać, że pomimo wolnego temat bo prawie na każdej stronie jest coś, co nas zaciekawi i nie ma tutaj miejsca na nudę. 

Bardzo mocną stroną całej powieści są bohaterowie. Uwierzcie, że w tym wypadku nie można sobie było wymarzyć lepszych. To jak Augustus i Edgar pomimo wielu sprzeczności się uzupełniali było czymś cudownym. Dawno nie miałam okazji poznać tak wyrazistych i charakternych postaci. 

Szczególny plus dla autora za bardzo realistyczne odwzorowanie  Ameryki lat 30 XIX wieku, które dosłownie pozwoliło mi się przenieść w miejscu i czasie. 

„Bielmo. Niezwykły przypadek Edgara Allana Poe” to nie lada gratka dla fanów Edgara Allana Poe i miłośników skomplikowanej intrygi. Spędziłam z tą książką bardzo miły czas i mam nadzieję, że Wy także taki spędzicie. 

,,Bielmo" to książka która chwilami doprowadzała mnie do szału. 

W jednej chwili czyta się z zapartym tchem, aby za chwilę mieć kompletnie dość tej książki. 

Z początku kiedy to nasz emerytowany detektyw przybywa do West Point aby rozwiązać zagadkową śmierć młodego kadeta dałam się wciągnąć w tę historię jednak później kiedy to Edgar Allan Poe dziwny poeta, wkracza do akcji trochę zaczynała mnie irytować ta książka i on sam. Później znowu autor nakreśla fabułę tak, że znowu nie można się oderwać od historii. Końcówka to już kompletnie zbiły mnie z tropu ? aby koniec, końców zaskoczyć zakończeniem. 

Już sama nie wiem czy książka mi się podobała, czy nie ? Na pewno trzeba trochę się wysilić aby zrozumieć tę opowieść. Myślę że znajdą się fani i przeciwnicy tej książki.

Przeczytajcie i przekonajcie się sami ?

Najciemniej jest pod latarnią

Jeśli sięgam już po kryminał - a zdarza się to raczej rzadko - to najczęściej po taki w stylu retro. Chociaż powieść Louisa Bayarda swoją premierę miała w roku 2006 (czyli stosunkowo niedawno), "Bielmo" ma klimat najlepszych dziewiętnastowiecznych powieści gotyckich i wszystko to, co wywołuje w czytelnikach dreszczyk emocji.

Wydawać by się mogło, że mroczne kryminały najbardziej pasują do obskurnych zaułków Londynu epoki wiktoriańskiej, jednak Louis Bayard udowodnił, że fabuła rozgrywająca się w Stanach Zjednoczonych również może być niezwykle klimatyczna i przepełniona grozą. Czytelnik rozpoczyna swoje śledztwo u boku Augustusa Landora, który zostaje wezwany do wyjaśnienia sprawy zbezczeszczenia zwłok jednego z kadetów szkoły w West Point, co - jak się później okaże - jest dopiero początkiem niepokojących wydarzeń.

Autor do swojej fikcyjnej historii postanowił wpleść prawdziwe postaci, spośród których najważniejszą i najbarwniejszą jest Edgar Allan Poe. Persona absolutnie nietuzinkowa - początkujący poeta i kadet Akademii Wojskowej nie tylko uparcie twierdzi, że ma kontakty z zaświatami, tworząc przy tym niepokojące dzieła literackie, ale rychło zostaje wciągnięty w samo centrum wydarzeń przyprawiających o gęsią skórkę.

"Bielmo" to bardzo klimatyczna powieść kryminalna, w której autor, poprzez taką a nie inna konstrukcję i sposób poprowadzenia narracji, jawnie gra czytelnikom na nosie. A ponieważ prawie każdy z bohaterów ma swoje tajemnice i ukryte motywacje, ciągle tracimy trop. Rozwiązanie zagadki przysparza wielu problemów, choć tkwi tuż przed naszym nosem.