Czarne wzgórza
Nora Roberts

Dzisiaj zaprezentuję Wam książkę autorki, którą z pewnością większość z Was kojarzy, czyli "Czarne Wzgórza" Nory Roberts. Trochę jest w niej romansu, trochę sensacji, trochę thrillera. Zresztą zobaczcie sami!

Cooper, czyli smutny jedenastoletni chłopiec z Nowego Jorku jedzie na wakacje do swoich dziadków do Dakoty Południowej, gdzie poznaje mieszkającą na tamtejszej farmie Lil. Chłopiec zaprzyjaźnia się z nią, a z wiekiem rodzi się między nimi uczucie. Z czasem coraz bardziej podoba mu się na farmie dziadków. Po latach, na skutek wielu losowych zdarzeń Cooper i Lil przestają się już przyjaźnić i kontaktować. Ich drogi rozchodzą się, więc kiedy są już dorosłymi, około 30-letnimi ludźmi mają już swoje własne życia. Lil prowadzi rezerwat, a Cooper jest detektywem, który nagle przybywa na farmę, aby pomóc swoim dziadkom, którzy są już w podeszłym wieku. Już jako inni ludzie, Cooper i Lil nie zamierzają wracać do dawnych uczuć. Nagle w rezerwacie zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Giną przypadkowe osoby, a Lil ktoś zaczyna prześladować. Kto zakłóca spokój w rezerwacie? Czy uczucie Coopera i Lil odrodzi się i znowu będą razem?

W książce występuje narracja prowadzona w trzeciej osobie. Rozdziały są długie, a całość została podzielona na trzy części: Serce, Głowa, Duch. Podczas czytania można spotkać wiele opisów pięknej przyrody i dzikich zwierząt. Oczywiście jest wątek miłosny tej pierwszej i tej odrodzonej po latach miłości. Jest też trochę brutalności w postaci zabójstw niewinnych ludzi. Podczas czytania szybko wyszło na jaw, kto jest mordercą, według mnie śledztwo w książce było trochę prowadzone nieudolnie, bo ciężko było złapać winnego, który ciągle kręcił się po okolicy. Były momenty, że czytałam tę książkę z zainteresowaniem, ale niestety przeważały nudne opisy, które zazwyczaj mnie usypiały. Końcówka jednak trochę trzymała w napięciu. Niestety książka ta nie należy tych najlepszych, jakie udało mi się przeczytać w ostatnim czasie. Wątek miłosny był przewidywalny, wiadome dla mnie było to, że miłość między głównymi bohaterami odrodzi się na nowo, dla Was z pewnością też. Jak wspomniałam wcześniej, wątek kryminalny był trochę drętwy, jedynie na końcu była akcja i trzymanie w napięciu.

"Czarne Wzgórza" jest romansem, który ma coś w sobie z powieści obyczajowej i sensacyjnej. Nie jest typowym romansidłem, myślę, że książka ta przypadnie do gustu tym, którzy lubią wątki kryminalne, a także są miłośnikami dzikich zwierząt i opisów przyrody, których w niej pełno. Dla mnie książka ta była trochę za nudna, dlatego nie będę ani zachęcać, ani zniechęcać do jej przeczytania. Być może Wam się spodoba, bo opinie są o niej różne...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jako że mam w domu kilka książek Nory Roberts – skusiłam się na ponowne spotkanie z jej twórczością. Jej powieści łyka się w kilka godzin, z jednej strony szkoda, z drugiej to fajne.

Tym razem bohaterką powieści jest Lil oraz Coop, którzy znają się od jedenastego roku życia i są najlepszymi przyjaciółmi. Byli przez jakiś czas razem, ale w końcu ich drogi się rozeszły — Coop pojechał do Nowego Jorku, gdzie był policjantem, a później prywatnym detektywem. Lil została w Dakocie Południowej i spełniała marzenie o rezerwacie przyrody. Oboje ciężko pracowali na to, by poznać siebie i zrozumieć, kim są. Kiedy Coop wraca do Dakoty, by pomóc dziadkom, spotyka się z Lil. Dawne uczucie, a jakże, rozpala się na nowo, jednak kobieta nie chce znów zostać skrzywdzona. Oprócz wątku miłosnego mamy również wątek człowieka, który uważa, że trzymanie zwierząt w klatkach jest sprzeczne z naturą i że Lil, która ma w sobie indiańską krew, zdradziła swoich przodków. Mężczyzna zaczyna polować… na zwierzęta i ludzi. I na Lil.I tym razem się nie zawiodłam, ponieważ Nora jak nikt inny potrafi łączyć obyczaj z romansem, kryminał z powieścią przygodową. Jest tutaj wszystko, czego oczekuję od lektury, która ma mnie odprężyć, zadowolić i zrelaksować. Wiadomo, że wszystko dobrze się skończy (czy na pewno?), jednak odkrywanie, w jaki sposób do tego dojdzie, jest fascynujące. Po raz kolejny u Nory pojawia się wątek szczęśliwej rodziny (choć tylko u Lil, nie u Coopa), przyjaźni, która trwa i jest oparciem w trudnych chwilach oraz miłości, która nie mija. To takie piękne (ach, te kobiece wzruszenia), bo czasami chcę się poczuć w taki właśnie sposób. No i znów pojawiają się bohaterowie drugiego planu, którym mocno się kibicuje. Aż chciałoby się poznać również ich historię!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie wiem, które to już spotkanie z Norą Roberts. Po raz kolejny autorka łączy kryminał, romans i przygodę. Przeczytałam jednym tchem i polecam innym.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo mi się podobała. Rozpoczynając od tego, że ma się ochotę pojechać w te miejsca a kończąc na tym, że czytelnik staje się częścią rodziny. Podobał mi się wątek pary bohaterów drugoplanowych. Zmagania Farleya, by przekonać starszą od niego o kilka lat Tansy, że mogą być razem. Oczywiście nie byłabym sobą, gdybym nie wspomniała, że główna bohaterka Lil jest kobietą otoczoną przez oddaną rodzinę i przyjaciół. Jest silna, wie czego chce i pracuje ciężko by to osiągnąć. Zna siebie i swoją wartość. Podoba mi się również jej mało popularny w książkach zawód - opieka nad dzikimi zwierzętami. Nie brakuje ważnego wątku kryminalnego, atmosfery napięcia i świetnego, emocjonującego zakończenia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka podzielona została na trzy bardzo wymowne części: Serce, Głowę i Ducha, które idealnie pasują do treści każdej z historii. Autorka w umiejętny sposób połączyła wątek romantyczny z sensacyjnym. Wątek kryminalny został przedstawiony w ciekawy sposób, dzięki czemu poczujemy dreszczyk emocji i szczyptę zagrożenia. Pojawia się niebezpieczeństwo, walka z czasem, zmagania z samym sobą i niespodziankami od losu, jak i utracona miłość i walka o jej odrodzenie. Z książki można dowiedzieć się wielu cennych informacji o świecie drapieżników. Bardzo ładnie zostały przedstawione zapierające dech w piersi opisy przyrody Dakoty Południowej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Muszę przyznać, że autorka ma ten dar, owo magiczne 'coś' w swym stylu pisania i plecenia fabuły oraz stosowania suspensu, że człowiek nie odczuwa ilości przeczytanych stron, bo ciągle mu mało i chce czytać jeszcze. Historia go wciąga. Pozytywni bohaterowie stają się jego przyjaciółmi, a negatywni wrogami. Czarne wzgórza wpierw przenoszą czytelnika do lata 1989 roku do Dakoty Południowej. Tam mieszczuch z Nowego Jorku, 11-letni Cooper Sullivan, został wysłany na wakacje do dziadków. Na sąsiedniej farmie poznaje 9-letną Lillian Chance, dziewczynkę, która nieźle gra w baseball. Tego lata rodzi się ich przyjaźń, tego lata Lil widzi pumę, która zostaje jej duchowym przewodnikiem. Lil i Coop spotykają się czasami na krótko w kolejne wakacje. Między nastolatkami narodziła się miłość, lecz nie przetrwała ona próby czasu. Tych dwoje spotyka się ponownie po wielu latach i to w dość niebezpiecznych okolicznościach. Otóż do rezerwatu dzikich zwierząt, który na swojej ziemi założyła doktor Lillian Chance, ktoś się zakradł i węszył, ktoś wyłączył kamerę na podczerwień do obserwacji dzikich zwierząt w ich naturalnym środowisku. Innej nocy ktoś zostawił na bramie zabitego wilka, a następnej... brrr! W dodatku na okolicznych wzgórzach giną ludzie w tajemniczych okolicznościach i to od kilkunastu lat. Ale to tylko preludium, bo głównym celem staje się Lil. Ktoś zaczyna ją prześladować. Z pomocą spieszy jej przyjaciel Coop, który od niedawna prowadzi farmę swoich dziadków po tym, jak sprzedał swą agencję detektywistyczną. A że wcześniej był policjantem w NY, to tym bardziej wie, jak się zabrać za śledztwo. Oczywiście nieformalnie, bo formalnie prowadzi je szeryf Will. Sprawca dość szybko zostaje wytypowany. To Ethan Howe, który uważa się za potomka Siuksów, wodza Szalonego Konia. Czarne wzgórza to dawne tereny Indian, ich święta ziemia, a według niego doktor Chance, która w sobie również ma domieszkę krwi indiańskiej (jej pradziadek był Siuksem), skalała ją, ukradła i zamknęła dzikie zwierzęta w klatkach. Łączy ich coś jeszcze - puma jako duchowy przewodnik. Zaczyna się polowanie. Pytanie, kto kogo upoluje, kto się okaże lepszym tropicielem, kto zdobędzie władzę na dawnym terytorium Indian, kto tak naprawdę chroni świętą ziemię przodków... Nad bezpieczeństwem Lil czuwa Cooper, który co noc nocuje w jej chacie na terenie rezerwatu, początkowo na kanapie. Tych dwoje mimo upływu lat nadal się kocha, ale muszą odbudować zaufanie do siebie, poznać się na nowo, rozplątać kilka supłów, bowiem: ,,Miłość jest wartością. Proste. Trudne natomiast bywa jej pielęgnowanie". Dlatego Coop stara się nadrobić stracony czas. A miłość kwitnie między przyjaciółka Lil z rezerwatu, Tansy, a jej przyrodnim bratem, Farleyem (pracownik z farmy jej rodziców, który jest traktowany przez nich jak syn). Nie jest to łatwa miłość, bo on młodszy, biały i prosty chłopak, zaś ona starsza i czarna oraz wykształcona. Farley zaskarbi sobie serce każdej czytelniczki swoją prostotą życia, sympatią i zdecydowaniem oraz pewną nieśmiałością. Wielkim uczuciem i wciąż niegasnącym darzą się rodzice Lil oraz dziadkowie Coopera. Nawet w rezerwacie między zwierzętami na wiosnę czuć miłość, gdy na wybiegu starego tygrysa pojawia się maltretowana przez ludzi tygrysica. Do rezerwatu trafiają różne zwierzęta i z różnych powodów, czasami naprawdę strasznych. Lil z całą ekipą stara im się pomóc, a niektórym zwrócić wolność. Jednakże jest jedno zwierzę, które za nic nie chciało wrócić do dziczy i trzykrotnie wracało do rezerwatu. To Mała, puma znaleziona z dwojgiem rodzeństwa jako kocię. Tak się przywiązała do swej opiekunki, że za nic nie chciała ją opuścić. Człowieka i kota połączyła szczególna i niecodzienna więź. Lil przez siatkę głaszcze dziką kotkę, rozmawia z nią, bawi się, a nawet obie dotykają się głowami. I ta przyjaźń zaowocuje w przyszłości. Ta powieść to świetnie opowiedziana wielowątkowa historia ze spójną fabuła, ciekawą akcją i z prawdziwymi bohaterami. Poznajemy ich bardzo dokładnie w różnych okolicznościach, łącznie z ich myślami, planami; także Ethana Howe'a i jego urojenia, które sobie wmówił. Nawet jak jest dużo wszelkiego typu opisów, to są one podzielone na krótkie akapity i oko się nie męczy w trakcie czytania. To sensacja, kryminał z elementami romansu, obyczajówki, a nawet książki przyrodniczej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Opowieść o przyjaźni ,miłości i zbrodni, nie tylko na człowieku ale i na zwierzętach. Zagadka do rozwiązania związana z morderstwami . Ponadto realizacja marzeń , miłość rodziny.Czytałam powoli nie" powaliła" mnie książka.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Super! Kolejna powieść kryminalna Nory Roberts z wątkiem romantycznym. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W mojej opinii to książka bardzo średnia. Czytałam i zastanawiałam się po co ona ma prawie 500 stron. Do wciągających nie należy, czytałam ją prawie 2 tygodnie i to już mówi wiele. Nie rozumiem ochów i achów oraz ocen dotychczasowych, ponieważ książka tak naprawdę niczym nie zachwyciła, no może jedną scenką , którą autorka opisała na połowie jednej strony na prawie samym końcu.

Nie zaskakująca, przewidywalna, momentami nudna, ocena 3, ponieważ dotrwałam do końca więc tragedii nie było.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)