Dziewczynka ze skrzypcami

Jest to bajka, którą stworzyło dwóch pisarzy, a pani Monika Grossman-Kliber przetłumaczyła nam ją z norweskiego, a dokładnie z języka nynorsk, czyli jednego z dwóch głównych języków Norwegii na język polski. Z tyłu bajki przeczytacie ich skrótowe biografie. Ona sama powstała dzięki programowi Kreatywna Europa, gdzie i na ten temat macie przybliżoną historię.
Jeśli chodzi o samą bajkę, to jestem pod wrażeniem jej kreatywnego przedstawienia. Cokolwiek bowiem tutaj nie zobaczycie, to przypominało mi zabawy z dzieciństwa, gdzie do narysowanej dziewczynki rysowało się ubranka, wycinało i nakładało na nią. Jakby cała historia była zlepkiem powycinanych łóżek, obrazków, kubków i wszystkiego, co tylko dziecko może narysować i nierówno wyciąć. Zlepek tysiąca rzeczy, gdzie każdy z nas mógłby ułożyć osobną opowieść wyklejając w miarę spójne rzeczy do każdej ze stron. I tutaj się wam przyznam, że osiągnęła dla mnie wartość sentymentalną, gdyż jako dziecko właśnie w ten sposób się tworzyło historie. Brało się gazetę i wycinało cokolwiek zapragnęły nasze oczy, by później wkleić to na kartkę z bloku. Tak się bawiły wszystkie dzieci, a kreatywność osiągała bardzo wysoki poziom, bo każda wklejona rzecz oddawała zmienioną już opowieść. Żaden internet nie jest w stanie tego zastąpić!
Sama historia jest bardzo poruszająca. Ukazuje małą dziewczynkę, która swoimi zmysłami usłyszała i ujrzała swojego tatę będącego w niebezpieczeństwie. Czuła jego smutek, pod którym mogło kryć się wszystko. Ilekroć natrafiała na jakieś przeszkody zaczynała grać na skrzypcach zatracając się w swoich zmysłach, które ukierunkowywały ją w stronę swojego taty. Czasami bywało bardzo niebezpiecznie, ona sama bywała zagubiona, lecz jej serce nie pozwalało jej pozostawić tatę samego. Sama swoimi myślami powstawała, by do niego dotrzeć. Jest w tym coś magicznego i prawdziwego, gdyż naprawdę robiąc przyjemne rzeczy, wsłuchując się w siebie i mowę ciała, można wyczuć gdzie to kim jesteśmy chce nas zaprowadzić. Czy jej faktycznie udało się odnaleźć tatę?
To niby bajka, ale ma bardzo wiele mądrości i przesłań. Mówi, że jeśli kogoś kochasz, to rób wszystko, by być blisko niego, by do niego dojść. Jeśli życie daje ci kłody pod nogi, to nie robi tego na złość, ale po to byśmy powstali i szli dalej, dużo silniejsi. Róbcie rzeczy, które was relaksują, które sprawiają wam przyjemność, bo właśnie wtedy ciało i umysł podpowiadają gdzie powinniście podążać. Jeśli nie lubisz mroku tak jak mała dziewczynka, to nie pozwól aby gościł w twojej głowie. Przypominaj sobie szczęśliwe chwile i dziękuj za to, że wciąż żyjesz. Obudziłeś się, więc masz czas na zrobienie tego, czego pragniesz:-) Pomimo skromnego wydania i skierowania dla dzieci ma więcej wartości niż poradnik. Bardzo ją wam polecam!