Granice życia. Co współczesna nauka mówi nam o świadomości, życiu i śmierci

Tak naprawdę każdy z nas czasem myśli o śmieci, choć nie każdy z nas się do tego przyznaje. Dla mnie to dość ciekawy temat i nie będę ukrywać, że byłam ciekawa, co znajdę w książce. Znalazłam dość dużo i uważam, że była naprawdę ciekawa. Dowiedziałam się z niej o najnowszych odkryciach naukowców, poznałam ciekawe przypadki medyczne, poznałam historię ludzi, którzy „powrócili do życia” i to znacząco na nich wpłynęło. Jest to pozycja dość bogata w treść.

Książka ma prawie 450 stron i moim zdaniem nie jest to pozycja na jeden wieczór. Takie książki należy czytać pomału, po kawałki, aby mieć czas na przemyślenie treści. Była naprawdę wciągająca, wywołująca emocje podczas czytania. Dla mnie czas, jaki z nią spędziłam, był udany i miło spędzony.

„Granice życia. Co współczesna nauka mówi nam o świadomości, życiu i śmierci” to pozycja dla każdego, kto chciałby dowiedzieć się więcej na temat śmierci. Ze swojej strony polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

Czy zastanawialiście się co się dzieje z człowiekiem po śmierci? Temat śmierci to ogólnie temat tabu, ale przecież i tak wszystkich nas on dotyczy. Dlatego z przyjemnością przeczytałam książkę Dr Sama Parnia pod tytułem "Granice życia. Co współczesna nauka mówi nam o świadomości, życiu i śmierci." Autor książki to lekarz oraz naukowiec z Uniwersytetu Nowojowskiego. Zajmuje się aktywnością mózgu i procesami zachodzącymi w czasie resuscytacji i umierania. Mamy tu pokazane wyniki badań przeprowadzone na mózgach świnek, które pokazują że aktywność mózgu po śmierci utrzymuje się godzinami a co dziwniejsze nawet tworzą się nowe komórki mózgowe. Ja jestem z jednej strony zszokowana a z drugiej zaciekawiona. Są tutaj też opowieści osób, które doświadczyły stanu bliskiego śmierci. To co przeżyli miało ogromny wpływ na ich dalsze funkcjonowanie oraz patrzenie na życie. Wszystko o czym mówi autor jest potwierdzone badaniami a nad niektórymi aspektami badania dalej trwają. Bardzo ciekawa, momentami odrobinę naukowa ale w większości dająca do myślenia nad tym, co jest po...

Co dzieje się z Naszym mózgiem po śmierci? Czy rzeczywiście obumiera w ciągu kilku minut po ustaniu pracy serca? Jak wygląda proces umierania i co zapamiętali z tego momentu ludzie, którzy powrócili z „szarej strefy”? Na te pytania w sposób wyczerpujący odpowiada dr Sam Parnia w swojej najnowszej książce pt. „Granice życia. Co współczesna nauka mówi nam o świadomości, życiu i śmierci” z oferty Znak Literanova, w przekładzie Rafała Śmietany.

Znany brytyjski lekarz, specjalizujący się w procesie resuscytacji i od lat badający świadomość człowieka w momencie śmierci dzieli się z czytelnikami swoją wiedzą i doświadczeniem, wyjaśniając w naukowy sposób, na czym polega proces umierania, prezentując wywiady z osobami, które przeżyły tzw. „śmierć kliniczną” i przedstawiając wyniki badań realizowanych w ramach projektu AWARE II. Czyni to jednak w sposób przystępny dla odbiorcy, stopniowo wprowadzając Nas w meandry nieznanej Nam aktywności mózgu, charakterystycznej dla procesu umierania.

Przez ostatni tydzień nie rozstawałam się z tą książką i w każdej wolnej chwili wracałam do lektury, by odkryć jak najwięcej tajemnic skrywanych w zakamarkach Naszego mózgu. I choć nie sposób poznać do głębi mechanizmów, które kształtują Naszą świadomość i procesów zachodzących w chwili śmierci, mam poczucie, że dr Parnia otworzył przede mną drzwi do świata nieodstępnej powszechnie wiedzy i dał wskazówki, w jaki sposób postrzegać powinniśmy moment śmierci. Jego zawodowe doświadczenie, poparte wieloletnimi badaniami osób, które utraciły funkcje życiowe, a jednak powróciły do świata żywych to najlepsza rekomendacja dla tej arcyciekawej lektury.

W ostatnim czasie, gdy wokół mnie umierają bliscy mi ludzie, częściej zastanawiam się nad tym, co czują i widzą w tych ostatnich chwilach ziemskiego życia. Ta książka daje pewien obraz tego procesu, który nie tylko fascynuje, ale również nieco uspokaja moje wnętrze. Dzięki „Granicom życia” wiem więcej na temat momentu, w którym nastaje jasność.🔆

Polecam, jeśli i Was ciekawi, jak zachowuje się ludzki mózg w momencie śmierci. 🧠

Książka „Granice życia” autorstwa dr. Sama Parnii to niezwykłe połączenie nauki, emocji i głębokiej refleksji nad tym, co dzieje się z człowiekiem w momencie śmierci i po niej. Autor, ceniony lekarz i naukowiec z Uniwersytetu Nowojorskiego, zabiera czytelnika w podróż do świata, który wciąż pozostaje tajemniczy i nie w pełni poznany – świata ludzkiej świadomości w obliczu śmierci klinicznej.

Już od pierwszych stron Parnia stawia ważne pytania: Czy śmierć to naprawdę kres? Co dzieje się ze świadomością, gdy ciało przestaje funkcjonować? I czego możemy się nauczyć o życiu, badając moment umierania? Odpowiedzi szuka nie w filozofii czy religii, ale w danych naukowych, wynikach nowatorskich projektów badawczych (AWARE-I i AWARE-II), a także w autentycznych relacjach ludzi, którzy doświadczyli stanu granicznego między życiem a śmiercią.

Styl autora jest wyjątkowy – z jednej strony precyzyjny i oparty na naukowej metodzie, z drugiej głęboko ludzki i pełen empatii. Parnia tłumaczy złożone procesy biologiczne i neurologiczne w sposób przystępny, nie tracąc przy tym powagi tematu. Jego słowa niosą ogromny ładunek emocjonalny, a kolejne rozdziały skłaniają do zadumy nad tym, jak krucha, a jednocześnie niezwykła jest ludzka egzystencja.

Najmocniejszą stroną książki są historie osób, które przeszły przez śmierć kliniczną i wróciły. Ich relacje, choć pochodzą z różnych kultur, środowisk i religii, wykazują zaskakującą spójność. Opisują one doświadczenia spokoju, światła, obecności innych bytów, a także głębokiej miłości i zrozumienia. Parnia nie ocenia tych opowieści – przedstawia je z szacunkiem, jako elementy większego obrazu, który nauka dopiero zaczyna dostrzegać. To właśnie te świadectwa są najbliższe klasycznym „bohaterom” literackim – przechodzą oni przemianę, zyskują nowe spojrzenie na życie i wracają odmienieni.

„Granice życia” to książka, która porusza i zostaje z czytelnikiem na długo. Nie tylko poszerza wiedzę, ale przede wszystkim zmusza do refleksji nad własnym życiem, wartościami i codziennością. To opowieść o granicach – tych biologicznych, psychologicznych i duchowych – oraz o tym, że być może śmierć nie jest końcem, lecz początkiem nowego etapu, którego jeszcze nie rozumiemy.

Zdecydowanie polecam tę książkę każdemu, kto interesuje się tematyką życia po śmierci, granic świadomości, ale też po prostu – sensem istnienia. To lektura zarówno dla sceptyków, jak i dla osób duchowo poszukujących. Uczy pokory wobec życia, empatii wobec drugiego człowieka i przypomina, że dopiero umierając, dowiadujemy się, jak naprawdę żyć.

Naukowe podejście do śmierci jest mi chyba tym najbliższym, wychodzę z założenia, że energia w przyrodzie nie ginie, jedynie zmienia swoją formę, byłam więc bardzo ciekawa co przestawi mi ta książka.
A współczesna nauka daje nam ciekawe teorie na temat życia i śmierci i tego jak nasz mózg zachowuje się po przejściu na tę drugą stronę.
Sam Parnia, jest czołowym badaczem resuscytacji z NYU. Opisuje on na podstawie badań choćby nad mózgami świnek, że aktywność mózgu po śmierci utrzymuje się jeszcze godzinami, a co więcej nawet po śmierci tworzą się nowe komórki mózgowe.
Na podstawie badań nad osobami, które przeszły śmierć kliniczną, autor wysuwa wnioski, że nasze życie jest jedynie pewną drogą (ani początkiem ani końcem) i że po śmierci bardzo prawdopodobne jest że ruszamy dalej.
Myślę, że to ciekawa lektura, która z drugiej strony opisuje też, że samo przeżycie śmierci dla osoby umierającej wygląda inaczej niż sądzimy, gdyż czuje ona absolutny spokój i zrozumienie.
Co prawda mam poczucie, że w drugiej części książki wiele aspektów jest powtarzanych wiele razy i staje się ona trochę nużąca, natomiast sam początek z wynikami badań jest bardzo ciekawy.
Warto więc otworzyć umysł i samemu przeczytać tę książkę oraz wysunąć określone wnioski :)
To książka która z pewnością zostanie w pamięci, ale też da otuchę tym którzy kogoś stracili.
Tato, widzimy się więc w innym życiu.

Ja tę książkę określiłabym jako graniczną. Ponieważ dzięki niej udałam się w podróż taką stykową, graniczną między nauką i medycyną, a wszystko to by poznać tajniki śmierci. Za sprawą Parnia doświadczyłam tego, że znacznie mniej wyraźną jest bariera między życiem, a śmiercią.

Początek może wydać się zagmatwany, ponieważ autor rozgranicza ustanie czynności życiowych od nieodwracalnej śmierci, co pozornie może wydawać się tym samym, a zupełnie nie jest. Badania nad resuscytacji projekty AWARE pokazują, że mózg i świadomość działają zupełnie inaczej, niż sądzono, bo ja doznałam szoku, że sama śmierć nie jest nagła, to proces, który daje znacznie więcej czasu na przywrócenie życia, niż sobie wyobrażałam.

Dla mnie takim absolutnie kluczowym momentem były opowieści osób, które na własnej skórze doświadczyły stanu bliskiego śmierci. Fascynujące było czytanie o tym jak powrót do ,,żywych" daje ludziom zupełnie nowe spojrzenie na sens życia i generalnie całe jego przewartościowane.

Parnia ukazuje cały temat zarówno z perspektywy lekarza jak i badacza zadającego pytania i otwartego na zupełnie nowe, które pozostają bez odpowiedzi. Autor nie popadł w tanią sensację i snucie hipotez, wybrał drogę ukazania śmierci jako koniec, a bardziej jako zapoczątkowanie nowego procesu.

Mnie ta książka kupiła totalnie, pobudziła do myślenia i rozważań, lektura zmusza do pytania o sens istnienia i dociekania co jest po śmierci. Książka niesamowicie prowokuje i absolutnie nie wyobrażam sobie, żeby przejść wobec tej treści bezrefleksyjnie i bezemocjonalnie. Połączenie naukowej dociekliwości z ludzkimi doświadczeniami jeszcze bardziej książkę uwiarygadniają. Ona otwiera oczy na rzeczy, o których wolimy nie myśleć, ale pozwala zrozumieć śmierć, co ją oswaja i czyni życie pełniejszym.