Kamienne miasto. Imma Tataranni i pogrzebana historia

(...) Wiceprokurator Imma Tataranni prowadzi dochodzenie w sprawie popełnionego morderstwa. Ofiarą jest dwudziestoletni chłopak, Nunzio Festa. Sprawa okazuje się bardziej zagmatwana niż początkowo się mogło wydawać. W jej toku Imma odkrywa proceder składowania niebezpiecznych odpadów, który odbywa się w Materze już od dłuższego czasu. Kobieta nie ma łatwo, a dodatkowo ani przesłuchiwani, ani nawet jej współpracownicy nie ułatwiają zadania. Czy uda się rozwikłać zagadkę zabójstwa Nunzia?

"Kamienne miasto" to pierwsza część serii włoskich kryminałów "Śledztwa Immy Tataranni". Ta książka to prawdziwa gratka dla fanów włoskich klimatów i kryminalnych zagadek. Bardzo podoba mi się sposób wykreowania fabuły, która nie skupia się jedynie na dochodzeniu, ale wchodzimy głębiej w życie prywatne głównej bohaterki, przeszłość, relacje z rodziną, współpracownikami, a jej spostrzeżenia na temat innych są taką wisienką na torcie, która niejednokrotnie przywołuje uśmiech na twarzy. Kobieta niekoniecznie lubiana w miejscu pracy i to nie tylko z powodu niecodziennego stylu ubierania, ale przez jej konkretny charakter. Nie przejmuje się tym, co o niej mówią za plecami, robi swoje, kierując się niezawodną intuicją, stając się postrachem i na korytarzach prokuratury i wśród przestępców i cwaniaczków.

Ta historia wciągnęła mnie od samego początku, a poruszane tematy, problemy rodzinne, ale i te małej, biednej społeczności, dają do myślenia. Styl pisania autorki powoduje, że książka czyta się sama. Przynajmniej ja tak to odczułam. Jeśli chodzi o akcję, co w kryminałach nie jest bez znaczenia, toczy się z pozoru leniwie, śledztwo jakby utknęło w miejscu, by w pewnym momencie przybrać nieoczekiwany zwrot i zaskoczyć czytelnika. Nie znajdziemy tutaj krwawych opisów, czy ciarek przebiegających wzdłuż kręgosłupa. To jest dowód, że i bez tego typu atrakcji kryminał można uznać za dobry i gorąco polecić innym. Co też czynię ☺️

Nie, nie, nie. Po pierwsze książka jest napisana (lub przetłumaczona) z dziwną manierą - ni to obojętność, ni to dystans jak stąd do Pekinu. Trochę jak oschłe sprawozdanie z niektórymi zdaniami, które brzmią wręcz jak wyszczekane. Jeszcze bym to zrozumiała w rozmowie, ale w zwykłym zdaniu? Zresztą jeśli chodzi o dialogi, to postaci w Kamiennym mieście rozmawiają ze sobą jak mocno potłuczeni. Po drugie Imma może w blurbie wygląda na interesującą bohaterkę, ale tylko tam. Z treści absolutnie to nie wynika. Jest po prostu do bólu nijaka. I po trzecie słabiutka intryga.

Nie wiem, może w oryginale brzmi to lepiej, może, skoro to taki bestseller, Włosi mają kompletnie inny gust, ale dla mnie pierwsze i ostatnie spotkanie i z tą autorką i z tą bohaterką.

Ten kryminał przypadnie do gustu fanom intrygujących zagadek i barwnych bohaterek. Centralną postacią powieści jest pani wiceprokurator Imma Tataranni, która z niezwykłym uporem i metodycznością dąży do rozwiązania sprawy morderstwa młodego mężczyzny.

         To, co wyróżnia Immę, to jej niezłomna wiara w wartość nauki i konsekwentne podążanie własną drogą. Mimo że nie spełniła marzenia o zostaniu policjantką, z sukcesem realizuje się w podobnej dziedzinie, wykorzystując doskonałą pamięć i upór muła do zbierania i analizowania dowodów. Jej determinacja, wyraźna radość z wypełniania obowiązków - jeśli jest to praca w terenie - zasługują na uwagę. Trzeba przyznać, że wręcz uwielbia rewizje, dochodzenia i zasadzki. Skutecznie pomaga jej w tym jasnowłosy, przystojny, dyskretny, nieśmiały kapral Calogiuri. Och, nie przegapicie go!

         Książka zabiera nas do Matery, urokliwego miasta w prowincji Basilicata na południu Włoch. Venezia z mistrzostwem maluje obraz tego miejsca, ukazując jego unikalny klimat i lokalne zwyczaje. Poznajemy świat, gdzie wścibscy sąsiedzi interesują się wszystkim, popołudniowa drzemka jest świętością, sprzedawcy owoców oszukują na wadze, system ocen w szkole sięga do dziesiątki, a proste kanapki z mortadelą potrafią smakować bosko. Ta żywa sceneria sprawia, że Matera staje się niemalże kolejnym bohaterem historii.

         Jeśli szukasz kryminału, który łączy w sobie wnikliwe śledztwo, silną bohaterkę i fascynujące tło kulturowe, "Kamienne miasto" to doskonały wybór. Koniecznie poznajcie postać, którą teściowa uważa za niespełną rozumu i najgorzej ubraną w prowincji, a asystentka określa ,,piekielną kobietą"...

"Kamienne miasto" Marioliny Venezii to tom pierwszy włoskiej serii Śledztwa Imy Tataranni. I jest to kryminał mocno nietypowy. Przede wszystkim skupiony jest na postaci głównej bohaterki, kobiety niewielkiego wzrostu, prokuratorki, która zastępuje sobie tym stanowiskiem marzenie o byciu policjantką - a to znaczy, że mocno angażuje się w śledztwa. W tym tomie prowadzona przez nią sprawa dotyczy morderstwa młodego chłopaka, do którego doszło w nocy tuż obok jego domu, a jednak nie jest to coś, co zaprząta ją całkowicie - na równi ze śledztwem, a może nawet trochę ponad nim, stoi jej relacja z córką, która właśnie wchodzi w okres nastoletni. Imma to twarda babka, jej córka odziedziczyła po niej uparty charakter, więc dochodzi pomiędzy nimi do częstych spięć, a mimo to Imma kocha ją nad życie - sama myśl, że mogłoby stać się jej coś złego, sprawia, że jej serce staje. Sama intryga jest ciekawa przede wszystkim dlatego, że szeroko oddaje problemy południowych Włoch, w których panuje ciągle większy niedostatek niż na północy. Problemem jednak dla mnie był styl autorki: język prosty, ale zdania jakieś takie zagmatwane, tak że długo miałam wrażenie chaosu i dopiero pod koniec udało mi się zacząć czerpać z lektury przyjemność. Dlatego też z nadzieją będę sięgać po tom drugi pt. ,,Pogoda pod psem"!

,,Miasto, które wyglądało jak rzeźba z popiołu, pełne cieni, które pamiętały głosy ludzi już dawno zamilkłych."

 ,,Nie była ładna, nie była delikatna, ale miała coś, co sprawiało, że nikt nie śmiał się jej sprzeciwić - jakby jej wzrok mógł prześwietlić sumienie."

Immacolata Tataranni nie rozstaje się ze szpilkami i trzymanym w torebce pistoletem. 

Jest prokuratorem w miasteczku Matera i mamą. Kobieta ma twardy nieustępliwy charakter i niegdyś marzyła o pracy w policji  

Ma swoją rodzinę nastoletnią córkę Valentinę i męża Pietro z którymi łączą ją bardzo skomplikowane relacje.

W tej powieści Imma prowadzi śledztwo w sprawie zaginięcia Stefano - syna Lucii -- dawnej szkolnej koleżanki Immy. Chłopak był zdolnym, wrażliwym studentem, który interesował się historią regionu, ale ostatnio zachowywał się dziwnie -- zamykał się w sobie, nie mówił, co go dręczy.

Początkowo wydaje się ,że chłopak po prostu uciekł z domu , jednak kilka dni później jego ciało zostaje znalezione w jednej z jaskiń w rejonie Sassi. 

Kobieta rozpoczyna prywatne śledztwo w toku którego dowiaduje się, że młody mężczyzna naraził się wielu wpływowym biznesmenom i powszechnie szanowanym osobistościom prowadząc badania archiwistyczne.  

Co odkrył i dlaczego zapłacił tak wysoką cenę musicie się dowiedzieć.  

Mnie ta historia wciągnęła , przypominając trochę powieści pani Małgorzaty Rogali.  

Nie ma tam bowiem krwawych zbrodni , lecz mimo to dreszczyku emocji i świetnej warstwy obyczajowej nie brakuje. 

Jeśli szukacie lekkiej lektury z zagadką i życiowymi zawirowaniami seria z Immą przypadnie Wam do gustu.