Kapsuła

Sięgajcie po książki autora zawsze wtedy, kiedy macie ochotę na bardzo dobry kryminał. Jeśli interesuje was życie prywatne oraz punkty widzenia poszczególnych osób. Jeśli uwielbiacie opisy wprowadzające w określone wydarzenia, gdzie dreszcze przechodzą przez ciało, a gęsia skórka pojawia się i znika, i tak do samego końca książki. Przez bardzo długą treść, która jest wydana mniejszym drukiem, ale hipnotyzuje na tyle, że nie lubimy, kiedy ktoś nam przerywa podczas czytania. Wchodząc na tory tej konkretnej książki możemy być pewni, że ktoś wywlecze czyjeś brudy i stanie się to w bardzo potworny sposób. Myślę, że wstyd aż przenika tutaj wszystkie warstwy nawet i naszej barykady, zwłaszcza wtedy, kiedy wczujemy się w tą podłą sytuację.
Tytułowy zaczątek problemu to kapsuła czasu do której dawno temu powkładane zostały najważniejsze rzeczy, które na otwarciu miały ujrzeć światło dzienne. Aby dokładniej wczuć się w treść będziemy informowani o wydarzeniach od trzech osób. Pierwszej, która była bardzo oczytana i mądra, gdzie nie zdradzała się od razu ze wszystkim. Drugiej, która miała oko na całą szkolę, w tym wszelkie brudy, które w niej były poutykane. I trzeciej, czyli młodego osobnika, który był uczniem szkoły i znał się na relacjach do jakich dochodziło podczas trwania zajęć. I żeby nie było tak słodko, przechodząc przez te przeszło pięćset stron będziemy wnikali w prowadzone dochodzenie, wiele rozmów w których kulturalny język nie obowiązywał oraz wiele gdybań, gdyż do końca nie wiemy kto kiedy był szczery. Pomimo szybkiej akcji jest to jednak odbieranie jej w zwolnionym tempie, gdyż trzeba poznać nasze postacie, zajrzeć do ich rodzin oraz relacji, aby móc co jakiś czas pchać wszystko do przodu. Niewątpliwie jednak pod koniec mamy ochotę wybuchnąć z napięcia, które w nas wzbierało. Opisy scen drastycznych były bardzo wnikliwe, jakby miały nas przenikać, już nie mówiąc o strachu, który z postaci gładko przechodził na nas. Pamiętajcie tylko, że każdy ma prawo kochać tego, kogo chce. Bez względu na to kim on jest:-) Zdecydowanie ją polecam:-)))

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Szkoła w Legionowie świętuje Jubileusz 40-lecia powstania. Jedną z trakcji jest otwarcie kapsuły czasu, która została zakopana przez byłych uczniów i pedagogów na terenie szkoły.

Uczniowie, rodzice, nauczyciele, dyrekcja oraz goście specjalni. Sala wypełniona w całości. Wszyscy czekający na gwóźdź programu, którym ma być pokaz slajdów, które między innymi znajdowały się w kapsule.

Wydarzenie, które ma być wielkim świętem szkoły okazuje się totalną kompromitacją. Na rzutniku zostaje wyświetlone zdjęcie, które zamiast pokazać zebranym piękne początki szkoły, wprowadza ich w szok i zażenowanie.

Szybko okazuje się, że wpadka na apelu to dopiero początek problemów. Niedługo po tych wydarzeniach w budynku szkoły dochodzi do pożaru, w którym ginie psycholog szkolny. Z jego gabinetu dodatkowo giną dokumenty podopiecznych.

Znika również jedna z uczennic, dosłownie zapada się pod ziemię.

Justyna Wysocka – bibliotekarka, której zmarły tragicznie psycholog był bardzo bliski rozpoczyna prywatne śledztwo. Odkrywając kolejne fakty przekonuje się, że miejsce w którym pracuje skrywa wiele sekretów, a wydarzenia które aktualnie mają miejsce uświadamiają ją, że komuś zależy na tym aby nie ujrzały światła dziennego.

Spokojna do tej pory szkoła, stała się miejscem tragicznych wydarzeń, a zapoczątkowała je uroczystość związana z wykopaniem tytułowej kapsuły, która niczym Puszka Pandory rozpętała wokół istny „armagedon”.

W „Kapsule” najdziecie świetnie rozpisaną zagadkę kryminalną, która będzie oparta na tajemnicy skrywanej w małej metalowej kapsule od lat spoczywającej pod ziemią.

Bibliotekarka z zacięciem detektywistycznym, były policjant, który aktualnie pełni obowiązki dozorcy szkolnego oraz grupka niedostosowanych społecznie młodych uczniów, którzy szukają odpowiedzi na pytania związane z wydarzeniami, których są świadkami.

Wszystko to osadzone w hermetycznym środowisku szkolnym, który cechuje się skrywanymi tajemnicami i nieufnością.

Polecam gorąco

 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Drugi raz miałam okazję przeczytać powieść autorstwa Wojciecha Wójcika i znów mogę ją polecić z czystym sumieniem każdemu, kto lubi dynamiczne zmiany i zagadki, w których teraźniejszość miesza się z przeszłością.

Justyna Wysocka, bibliotekarka pracująca w Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława Jagiełły w Legionowie, zostaje wyznaczona do przygotowania prezentacji pamiątek odnalezionych w zakopanej wiele lat temu na terenie placówki kapsule czasu. Okazją ma być jubileusz czterdziestolecia powstania szkoły. Sytuacja z uwagi na rangę uroczystości jest trochę napięta, ale nikt nie spodziewa się tego, że pieczołowicie przygotowywane spotkanie zakończy się wielkim skandalem.

Podczas publicznej prezentacji wśród pamiątkowych slajdów pojawia się zdjęcie nagiej kobiety, którego zdecydowanie nie powinno tam być. Drugi slajd, który również wydaje się być nie na miejscu, przedstawia dwóch chłopaków. Jeden z nich ma rozpięty rozporek, co rozbawia widzów. Dopiero po chwili okazuje się, że jest on niesamowicie podobny do pracownika ochrony, pana Mariusza Łagockiego. I w rzeczy samej jest to młodsza wersja mężczyzny. 

Podejrzenie o głupi żart pada na uczniów klasy IIIC, których Justyna poprosiła o pomoc przy przejrzeniu slajdów. Jeszcze tego samego dnia okazuje się, że tajemnicze slajdy to nic w obliczu pożaru, który wybucha w szkole. Justyna cudem unika śmierci w płomieniach, jednak inny nauczyciel nie ma tyle szczęścia. Jego zwęglone ciało zostaje znalezione w gabinecie, który zajmował. W tym samym czasie znika jedna z uczennic, Agnieszka Bauer, mieszkająca w szkolnej bursie. Dziewczyna była jedną z osób, które odpowiadały za przygotowanie wspomnianych slajdów. Kolega z klasy Agnieszki jako jedyny czuje się zaniepokojony jej zniknięciem i rozpoczyna własne śledztwo. Justyna natomiast rusza śladem Karola Nowaka, psychologa szkolnego, który zginął w płomieniach. Początkowo porusza się po omacku, szukając jakiegokolwiek punktu zaczepienia, jednak w końcu zaczyna łączyć pewne fakty, z których wyłania się powoli obraz sytuacji.

Kim była naga kobieta na slajdzie? Skąd dwa nietypowe slajdy znalazły się w kapsule sprzed czterdziestu lat? Jaką rolę odgrywa tu ochroniarz Mariusz? Do kogo należy popadający w ruinę dom, graniczący z terenem szkoły, w którego ogrodzie wykonano zdjęcie kobiety? Gdzie podziała się Agnieszka Bauer? Te i wiele innych pytań znajdują swoje rozwiązanie w finale tej historii. 

Intryga jest rewelacyjna, a książka praktycznie nieodkładalna. Chociaż kryminał ma ponad pięćset stron, zupełnie nie odczuwa się tego gabarytu podczas lektury. 

Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Kapsuła" to kolejna powieść Wojciecha Wójcika, którą pochłonęłam jednym tchem, zarywając nockę. Ale było warto!   Akcja zaczyna się podczas uroczystości poświęconej szkolnej rocznicy. Największą atrakcją ma być pokaz slajdów sprzed czterdziestu lat. To wtedy na terenie liceum została zakopana kapsuła czasu. Odkopana po czterech dekadach zawartość okazała się kupką zgnilizny, ale przetrwały slajdy zamknięte w szczelnej kasetce.   Organizacją akademii zajmuje się Justyna Wysocka, młoda bibliotekarka. Przez miesiąc przygotowywała wszystko wraz z kolegą - szkolnym psychologiem, i z garstką uczniów. Ostatecznie pokaz kończy się skandalem, gdy wyświetla się zdjęcie ...nagiej kobiety. Justyna trafia na dywanik dyrektora, z którym już wcześniej była skonfliktowana. Podejrzewa, że głupi dowcip to sprawka licealistów z konkretnej klasy, ale nie ma żadnych dowodów.   Jakby tego było mało, tego samego dnia w pożarze szkoły ginie psycholog, o którym krążyły niewybredne plotki. Na ścianie budynku pojawia się też napis wyraźnie oskarżający pedagoga o perwersyjne skłonności seksualne.   A potem okazuje się, że zaginęła jedna z uczennic. Ostatnim śladem po niej jest wpis w dzienniku wyjść w szkolnej bursie. Podała tam adres kolegi, ale nie dotarła do jego mieszkania.   Co łączy te trzy wątki? Na ostateczną odpowiedź trzeba zaczekać, gdyż podczas śledztwa na jaw wciąż wychodzą nowe wątki i tajemnice sprzed lat. Na własną rękę bada sprawę Justyna, która różnymi sposobami powoli odkrywa prawdę, chociaż ktoś nieustannie jej w tym przeszkadza. Śladami przeszłości i teraźniejszości podąża też pan Mariusz, szkolny portier wyjątkowo nielubiany przez uczniów. W detektywa bawi się jeszcze jeden z licealistów, zakochany w zaginionej koleżance, która nieraz padała ofiarą niewybrednych żartów ze strony rówieśników.   Wydarzenia poznajemy z dwóch perspektyw - narratora wszechwiedzącego i z pozycji Justyny. Dzięki temu akcja się uzupełnia, ale dodatkowo trzyma w napięciu, gdyż czytelnik zna czasami fakty, o których nie wiedzą jeszcze niektórzy bohaterowie.   Przeszłość jest tu ściśle powiązana z tym, co teraz. Kluczem do rozwiązania tajemnicy (a raczej kilku tajemnic) są wydarzenia sprzed kilku dekad. Trudno jednak do nich dotrzeć, gdyż miały miejsce w czasach, w których nikt nawet nie śnił o aparatach cyfrowych, telefonach komórkowych czy internecie. Wraz z docieraniem do prawdy robi się coraz bardziej koszmarnie i niebezpiecznie...   Autor, który kolejny raz okazał się mistrzem suspensu, nie skupił się jedynie na intrygach kryminalnych. Doskonale ukazał rzeczywistość współczesnej szkoły, nastolatków, relacji rodzinnych oraz zawodowych w środowisku nauczycielskim. Skupił się też na ważnych problemach, m.in. przemocy w szkole, w domu, alkoholizmie...   Całość napisana jest barwnie, dynamicznie, sugestywnie. Trudno oderwać się od lektury dzięki częstym i nagłym zwrotom akcji, ale jest tu też miejsce na emocje związane z przeżyciami wewnętrznymi bohaterów, na refleksje i zadumę, także na odrobię sentymentu w przypadku czytelników, którzy pamiętają szkolne czasy sprzed kilkudziesięciu lat.   Plusem na pewno są też kreacje postaci - wyraziste, czasami niejednoznaczne i tajemnicze.   POLECAM SZCZERZE - nie tylko miłośniczkom i miłośnikom gatunku. BEATA IGIELSKA 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Kapsuła" to kolejny, trzymający w napięciu kryminał Wojciecha Wójcika.

 

Pierwsze co spodobało mi się w tej książce pomysł na fabułę. Od początku wciągnęło mnie to co wydarzyło się w trakcie świętowania 40-lecia szkoły. Najpierw na jednym zdjęciu ukazana jest naga kobieta, później pożar i śmierć jednego z nauczycieli. A na sam koniec ginie jedna z uczennic.

 

Mamy tutaj wiele wątków, jeszcze więcej tajemnic i narracje z perspektywy różnych bohaterów, co uwielbiam. Tempo akcji jest idealne. Nie za szybkie i nie za wolne. Dzięki czemu możemy poczuć nie tylko klimat małej hermetycznej zamkniętej społeczności, ale również poznać bardziej bohaterów i ich tajemnice.

 

W trakcie czytania rodzi się wiele pytań, a odpowiedzi nie przychodzą za szybko, dzięki czemu lektura jest bardzo angażująca. Intryga tutaj jest wspaniale utkana, a książka przez to staje się nieodkładana. Polecam!

 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)