Pani na Czachticach

Do tej pory zastanawiam się co dokładnie było zaczerpnięte z historii a co zostało dodane by opowieść była bardziej barwna i by łatwiej można było połączyć poszczególne wątki. Tak czy inaczej czyta się z duszą na ramieniu - co się jeszcze stanie, do czego dojdzie, czy uda się ich ocalić? Przez całą książkę kibicowałam zbójnikom, nawet wtedy kiedy poznałam największą tajemnicę grafki. Książka jest długa i trzyma w napięciu. Kiedy już mamy nadzieję akcja się zmienia dosłownie na kilku stronach. Bardzo polecam :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Biorąc do ręki tę książkę, spodziewałam się historii, która mną wstrząśnie, przez którą nie będę mogła zmrużyć oka. Krwawa jatka, którą przewidywałam, nie miała miejsca. Jednak nie jest to tak do końca zła książka. Opowieść na kanwie prawdziwych wydarzeń, dość mocno podkoloryzowana i zdecydowanie za mało okrutna. Jak czytamy z okładki, jest to debiut Nižnánsky'ego, publikowany pierwotnie w odcinkach w gazecie (w latach 30. XX wieku), dla której pracował. Dzięki tej powieści owo pismo zostało uratowane od plajty. Książka należy do powieści historycznych z silnie zarysowanymi wątkami: romansowym i kryminalnym. Trochę za mało Elżbiety Batorówny w tej opowieści.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka ze zmarnowanym potencjałem. Historia niezwykła, mrożąca krew żyłach. Aż trudno uwierzyć, że ktoś jest zdolny do takich okrucieństw, jaki zostały opisane w książce. Pomysł na fabułę rewelacyjny, jednak wykonanie ostro kuleje. Ilość bohaterów powoduje o zawrót głowy, z czego znaczna część jest tylko marnymi statystami, przestawianymi z kąta w kąt. A historia spokojnie mogłaby się bez nich obejść, np. postać Barbary - chyba najbardziej irytująca postać w całej książce. Kuleją również rozwiązania fabularne stosowane przez autora dla przeciągnięcia historii - absurdalne decyzje bohaterów pchające ich prosto w kłopoty; siejący postrach Ficko, który na każdym kroku zbiera bęcki. Dialogi: naiwne, często banalne i sztuczne. Autor nie mógł się również zdecydować, do jakiego gatunku ma książka należeć - ilość romansów wręcz poraża czytelnika. Książka przeczytana wyłącznie siła woli, a nie z zainteresowania.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na kanwie tego horroru, który Elżbieta Batorówna zgotowała swoim poddanym oraz marazmie ludzi, którzy mogliby przerwać ten proceder, lecz chronili się przed skandalem oparł swoją powieść Niznansky. Jednakże zawiodą się czytelnicy, którzy oczekują barwnej powieści historycznej z faktami z życia, wydawałoby się, głównej bohaterki- brakuje nawet jak dla mnie pełnego wyjaśnienia motywacji jej czynów. Pisarz wykreował tę powieść bardziej jako przygodówkę romansową, pełną walk dzielnych i dobrych (sic!) rozbójników z hajdukami złej hrabiny. Przez książkę przewija się spora gromada bohaterów, bez pogłębionej charakterystyki niestety: Elżbieta jest pełna nienawiści i bezwzględna; szpetny łotr Ficko wykonuje jej polecenia; rozbójnicy walczą o sprawiedliwość i mszczą się za krzywdy; kilka dziewcząt omdlewa z miłości do w/w. Akcja przez większość czasu jest pełna dłużyzn, bez polotu, wręcz banalna. Dodam jeszcze, że lekkie problemy może sprawiać styl pisarski- podejrzewam, że to była stylizacja na język człowieka z gminu z tamtych lat. Nieszczególnie przypadła mi ta pozycja do gustu. Nastawiłam się na coś zupełnie innego i przez to lektura powieści nie przyniosła mi oczekiwanej satysfakcji, a niekiedy nawet mnie nużyła. Gdyby autor ukazał pełniejszy obraz Elżbiety Batorówny, powieść byłaby o wiele wartościowsza i intrygująca. A tak niestety za bardzo nie wiem, komu mogę ją polecić. Ale jeśli ktoś jest ciekawy, to aż tak stanowczo odradzać nie będę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)