Rozdzieleni przez los

Po najnowszą powieść Małgorzaty Manelskiej "Rozdzieleni przez los" sięgnęłam głównie ze względu na zapowiadający ogromne emocje opis oraz przyciągającą oko okładkę.

Akcja tej książki rozpoczyna się tuż przed wybuchem II wojny światowej. 1938 rok był dla bohaterów czasem iście sielski, beztroskim. Czasem pierwszych miłości, nieśmiałych obietnic, wielce ambitnych planów na przyszłość.

Maria i Władek nie zdążyli nawet nacieszyć się uczuciem, które ich połączyło. On wyruszył na służbę wojskową jeszcze w 1938 roku, następnie w czasie okupacji znajduje schronienie u niemieckiej bauerki, jednak i tam nie jest tak wspaniale, jak co niektórzy zapowiadali. Dziewczyna to Żydówka i po wybuchu wojny trafia tam, gdzie według Niemców jest miejsce ludzi takich jak ona - do getta. Do ciasnoty, ubóstwa, brudu, zgnilizny, gdzie rozgrywają się akty totalnej dehumanizacji.

Czy młodzi ludzie rozdzieleni przez okrucieństwa wojny, barbarzyńskie zachowania i wydarzenia, będę jeszcze mieli okazję się spotkać? Przecież z getta nie ma drogi ucieczki...

Muszę przyznać, że ta powieść to kawał świetnej roboty. Przeczytałam już naprawdę wiele wspaniałych historii z czasami II wojny światowej w tle, ale Małgorzata Manelska tak umiejętnie, ujmująco gra na emocjach, że i tę powieść przez długi czas będę rozpamiętywać.

Autorka z wrażliwością i szacunkiem oddała ówczesne realia, które przybrała w niesłychane ból i cierpienia, tęsknotę oraz stale doskwierający niepokój. Dramatyczna walka o przetrwanie stała się chlebem powszednim, a każdy kolejny dzień przynosił kolejne troski i niesprawiedliwości. Ta powieść to wymowny obraz ludzkiej determinacji oraz próby walki w obronie najbliższych, a także najbardziej potrzebujących.

Najgorszym, najbardziej rozgrywającym serce akcentem tej powieści jest mordowanie niewinnych, niepotrzebnych w mniemaniu Niemców niepełnosprawnych dzieci i osób starszych. Ciężko to bestialstwo w jakikolwiek sposób objąć rozumem.

To niezwykle angażująca, pozostawiająca trwały ślad w sercu czytelnika historia. Napisana z wrażliwością, żywymi, silnymi emocjami, potrzebna i wartościowa powieść. Mocno polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dwoje młodych i kochających się ludzi zostaje rozdzielonych przez wojnę. Autorka stworzyła poruszającą opowieść o miłości, która musi przetrwać nie tylko próbę czasu i rozłąkę, ale i rozgrywające się dramaty na ulicach miast.

Przenosimy do brutalnej rzeczywistości II wojny światowej. Śledzimy losy bohaterów oraz ich rodzin, którzy każdego dnia walczą o przetrwanie i o bezpieczeństwo swoich najbliższych. Rodzące się uczucie Marii i Władysława musi stawić czoło nadchodzącym trudnościom. Los z nich zadrwił, a rozpoczęcie konfliktu zbrojnego doprowadziło do bolesnego rozstania. Manelska ukazuje nie tylko dramat jednostki, ale również ogrom cierpienia, jakie spadło na ludzi żyjących w tamtym okresie. Szczególnie dotknął mnie wątek masowego mordu na osobach niepełnosprawnych, zarówno dorosłych, jak i dzieci.

Wojna ma swoich bohaterów, ale w tej opowieści towarzyszymy tym cichym żyjącym w czterech ścianach odważnym ludziom, którzy wspólnymi siłami i drobnymi gestami, siłą wspólnoty, próbują dodać otuchy innym, by choć na chwilę mogli zapomnieć o doświadczeniu okrucieństwa ze strony wroga.

Styl Małgorzaty Manelskiej cechuje się prostotą i przejrzystością, a w każdej napisanej frazie kryją się ogromne emocje. Każdy rozdział niesie nowe dramaty ale i nadzieje. Tło historyczne zostało dobrze zarysowane, z uwzględnieniem nastrojów społecznych, co dodaje autentyczności całej opowieści.

To nie tylko historia o miłości, ale również o stracie, godności, cierpieniu i walce o przetrwanie w czasach, gdy dawny przyjaciel staje się wrogiem, a pojęcie istoty człowieczeństwa trzęsie się w posadach.

„Rozdzieleni przez los” Małgorzaty Manelskiej porusza do głębi. To opowieść, która oprócz wątku romantycznego ukazuje dramat niewinnych ofiar wojny i przypomina o tragediach, które odeszły w niepamięć. Historie wojenne często skłaniają do refleksji, że czasem człowiek naprawdę nie docenia tego, co posiada. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W literaturze najbardziej poruszają mnie krzywda dzieci i wojna - ale nie ta z bitewnych raportów czy frontowych relacji. Najbardziej wstrząsająca jest ta, która wdziera się w życie zwykłych ludzi. Cicho. Bez pytania. Odbierając im poczucie bezpieczeństwa, dom, najbliższych, życie.

To właśnie tę twarz wojny pokazuje Małgorzata Manelska w dzisiejszej premierze ,,Rozdzieleni przez los" i czyni to z przejmującą wrażliwością.

Autorka otwiera drzwi do świata, który istniał naprawdę. Świata pełnego miłości, tęsknoty, strachu i niewyobrażalnych strat. Przenosi nas do Makowa Mazowieckiego w czas przedwojnia i wojennej zawieruchy i tka opowieść o ludziach, o sercach, które biły mimo wszystko.

Od pierwszych stron czułam ściskanie w gardle gdy porzucone na leśnej drodze dziecięcy bucik i różaniec krzyczały nieuchronnością zdarzeń, unoszącą się nad tą historią jak cichy cień. A może przez piękno zwyczajnych chwil, które zostaną brutalnie przerwane przez wojnę? Cokolwiek to było, porwało mnie całkowicie.

Autorka ma niesamowity dar. Pisze językiem przystępnym, ale głęboko poruszającym. Nie krzyczy, nie dramatyzuje, a jednak każde zdanie niesie ciężar emocji. To proza czuła i prawdziwa. Subtelna, a jednocześnie dojmująca. Gdy czytałam o dwojgu młodych ludzi zakochanych w sobie mimo dzielącej ich przepaści społecznej i religijnej, serce drżało mi z obawy, czy los pozwoli im być razem, mimo że zrobił wszystko, by ich rozdzielić.

Autorka snuje historię dwóch rodzin - polskiej i żydowskiej - z empatią i wrażliwością. Tworzy bohaterów z krwi i kości, którym kibicujemy, których losy przeżywamy jak własne. Uświadamia, jak wiele może znieść człowiek i jak długo może nieść w sobie nadzieję, nawet wtedy, gdy wszystko wokół szepcze, by się poddać.

Szczególnie poruszył mnie wątek eksterminacji osób chorych, których nazistowski system uznał za ,,zbędnych", ,,kosztownych", ,,nieprzydatnych". To zbrodnia cicha, często pomijana, a przecież niewyobrażalnie okrutna. Ten fragment książki był jak cios prosto w duszę. Równie mocno wstrząsa los ludzi zamkniętych w makowskim getcie, zastraszanych, pozbawianych godności, głodnych, brudnych i przemarzniętych, którzy każdego dnia tracili cząstkę nadziei i samych siebie.

,,Rozdzieleni przez los" to książka, która zostawia ślad. Delikatny, ale niezmazywalny. Podobnie jak wyryte na korze starego kasztanowca inicjały, świadectwa miłości silniejszej niż wojna. To powieść nie tylko o wojnie, ale przede wszystkim o miłości, pamięci i odwadze bycia człowiekiem, gdy człowieczeństwo wystawiane jest na największą próbę. To też historia, która budzi wdzięczność, że żyjemy w innych czasach i przypomina, że pokój, empatia i pamięć nie są czymś oczywistym.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jakaż to była niesamowita historia. Pełna wzruszeń i emocji już od pierwszej strony. Historia tak niesamowita, że w niektórych momentach musiałam przerwać czytanie i dojść do siebie, aby przyswoić tragizm niektórych sytuacji.

Przez pryzmat losów dwóch rodzin: katolickiej i żydowskiej pisarka odmalowała tragiczne losy czasów drugiej wojny światowej. Śledzimy nie tylko miłość dwojga głównych bohaterów, ale również wydarzenia jakie miały stopniowo miejsce w czasie trwania wojny. Prześladowania ludności żydowskiej, stworzenie getta żydowskiego, życie w getcie, upadek czy pracę u bauera ( ten ostatni temat tak bardzo mi bliski ze względów rodzinnych).

Jest to przede wszystkim przepiękna historia o nadziei, która mimo trudnych warunkach w jakich się wszyscy znaleźli nie umarła. O wartości rodziny, która w była dla siebie wsparciem. O niesamowitej odwadze ludzi, którzy pomagali ukrywać ludność żydowską ryzykując życiem swoim i swoich bliskich. Jednak chyba najbardziej niesamowita jest historia prześladowań osób niepełnosprawnych w tych trudnych wojennych czasach i ich tragiczny los, gdyż temu tematowi autorka poświęciła dużo miejsca.

"Aż nie chce się wierzyć, że ludzie potrafią być tak bardzo okrutni dla innych ludzi" zarówno te ponadczasowe słowa jednej z bohaterek, jak i cała historia tej powieści zostaną we mnie na długo. Jest to bowiem taka książka, której się nie zapomina.

To było moje pierwsze spotkanie z pisarskim piórem Pani Małgorzaty Manelskiej. Podoba mi się styl pisarki i to jak opowiada czytelnikowi historię, dlatego wiem, że to nie będzie ostatnie spotkanie i z przyjemnością sięgnę po inne książki tej autorki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Uwielbiam powieści, które przenoszą mnie w trudne czasy II wojny światowej. Choć literatura wojenna, zarówno ta oparta na prawdziwych wydarzeniach, jak i będąca wytworem wyobraźni autorów, nie należy do łatwych i często niesie ze sobą ogromne pokłady emocji, z niezmienną fascynacją i ciekawością odkrywam kolejne książki poruszające temat II wojny światowej. Dlatego po raz kolejny, z nadzieją na emocjonującą lekturę, sięgnęłam po powieść Małgorzaty Manelskiej „Rozdzieleni przez los”, której akcja toczy się w czasach wojennych.

 

Akcja rozgrywa się w Makowie Mazowieckim w latach 1938–1945.

Maria, córka żydowskich krawców, i Władek, syn polskiego policjanta, marzą o wspólnej przyszłości, jednak wojna staje na drodze do ich szczęścia. Władek zostaje wywieziony na roboty przymusowe, a Maria, nosząca jego dziecko, staje u wrót piekieł getta. Od teraz każdy dzień staje się dramatyczną walką o przetrwanie.

Gdy Niemcy rozpoczynają eksterminację Żydów, matka Marii podejmuje decyzję, która na zawsze odmieni losy jej bliskich. W tym samym czasie rodzina Przybyszewskich zmaga się z własną tragedią. Ich córka, zmagająca się z niepełnosprawnością, zostaje oszukana obietnicą leczenia i zabrana przez Niemców…

Czy Maria i Władek przetrwają próbę czasu i odnajdą się po latach rozłąki?

 

„Rozdzieleni przez los” to jedna z tych powieści, które od pierwszych stron wciągają czytelnika z pełną siłą, a wraz z rozwojem wydarzeń nie dają mu chwili wytchnienia.

Małgorzata Manelska utkała opowieść, której fabuła, choć niespieszna, przepełniona jest emocjami. Na tle wojennych wydarzeń z empatią i wrażliwością kreśli losy dwóch rodzin, których spokojna codzienność została naznaczona trudem, bólem, cierpieniem i tragedią. Od pierwszych stron ta historia mnie oczarowała. Śledziłam losy bohaterów z zapartym tchem i ściśniętym gardłem, kartkując kolejne strony. Podczas lektury towarzyszyło mi mnóstwo emocji. Historia inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami, co nadaje powieści głębszy realizm. Opisane na jej kartach wydarzenia potęgują emocje, które z nich płyną. Autorka w sposób przejmujący ukazuje rzeczywistość polskich i żydowskich rodzin w obliczu II wojny światowej, z niezwykłą empatią podchodząc do tematu Holokaustu oraz eksterminacji Żydów. Realistycznie nakreślone tło historyczne, obraz życia w czasach okupacji oraz walka o przetrwanie sprawiają, że mimo trudnej i bolesnej historii, książkę dosłownie się pochłania. Strony same przelatują przez palce, a my z nadzieją zerkamy w przyszłość bohaterów, których los nie oszczędzał, a mimo to nie poddawali się, walcząc o siebie i innych.

„Rozdzieleni przez los” Małgorzaty Manelskiej to trudna, przejmująca i wzruszająca opowieść, która na długo pozostanie w mojej pamięci. Autorka urzekła mnie swoim wspaniałym kunsztem pisarskim, niesamowitym realizmem opisywanej historii oraz umiejętnością przelewania emocji na papier. Jestem pod ogromnym wrażeniem tej powieści, która, choć rozdziera serce na kawałki, z pewnością jest warta przeczytania. Gorąco polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To było moje pierwsze spotkanie z Małgorzatą Manelską, i już wiem, że nie ostatnie! Sięgnęłam po „Rozdzieleni przez los” przede wszystkim dlatego, że kocham powieści osadzone w czasach II wojny światowej. Uwielbiam przenosić się w tamte dni i ta książka idealnie trafiła w mój klimat. Historia mnie wciągnęła, i bardzo przyjemnie mi się przy niej zrelaksowałam po ciężkich kryminałach.

Akcja dzieje się w Makowie Mazowieckim w latach 1938–1945. Główna bohaterka, Maria, to córka żydowskich krawców, a jej ukochany Władek syn policjanta. Marzą o wspólnej przyszłości, ale wojna brutalnie ich rozdziela. Władek trafia na roboty przymusowe, natomiast Maria, ciężarna, staje w obliczu piekła getta. Każdy dzień to dramatyczna walka o przetrwanie. Kolejne decyzje, które podejmuje matka Marii i rodzina Przybyszewskich (zwłaszcza ich niepełnosprawna córka),dosłownie zmieniają losy wszystkich.

Co w książce zyskało moje serce?

Siła nadziei, która mimo okrucieństwa i tragedii wojny, bohaterowie nie poddają się, trzymają się wiary, że los może ponownie ich połączyć.

Emocjonalne portrety postaci zarówno Maria, jak i Władek są niezwykle żywi, autentyczni. Czuć, jak tętnią emocjami, strachem, miłością.

Szczere i poruszające sceny sceny getta, decyzje matek, dramat rodzin rozdzielających się pod presją historii, to wszystko porusza głęboko.

Wątek romantyczny utkany w trudnej rzeczywistości autorka nie rozmywa uczucia, nie idzie w tani sentymentalizm, ale pokazuje miłość jako potężną siłę przetrwania.

Czytając, pytasz siebie: Czy Maria i Władek odnajdą się po latach rozłąki? Co się stanie z dzieckiem Marii? Jakie tajemnice skrywa rodzina Przybyszewskich? To pytania, które długo nie dają spokoju i zachęcają do dalszej lektury.

Najbardziej podobało mi się to, że Manelska stworzyła opowieść niezwykle zrównoważoną. To nie wyłącznie miłość, ale także brutalna rzeczywistość II wojny światowej widziana oczyma zwykłych ludzi. To właśnie ta szczerość w przedstawieniu trudnych wyborów, zarówno moralnych, jak i fizycznych sprawiła, że lektura była dla mnie jednocześnie poruszająca i jakby terapeutyczna.

Komu polecam tę książkę?

Miłośnikom literatury obyczajowej z mocnym historycznym akcentem.

Osobom, które doceniają dobrze nakreślone postaci i emocje, zwłaszcza uczucie w czasach kryzysu.

Czytelnikom szukającym książki, przy której można odpocząć, ale też się wzruszyć i zmusić do refleksji.

„Rozdzieleni przez los” to piękna, wzruszająca i mądrze opowiedziana historia o miłości i nadziei, spleciona z ciężarem wojny. Polecam z całego serca, bo to książka, która zostaje w pamięci na długo.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka Małgorzaty to głęboko poruszająca opowieść o miłości, nadziei i człowieczeństwie w czasach, gdy wszystko zdawało się temu przeczyć. Przenosi nas do Makowa Mazowieckiego w latach 1938–1945, gdzie dramatyczne losy Marii, córki żydowskich krawców, i Władka, syna polskiego policjanta, splatają się na tle wojennej zawieruchy. Ich uczucie zostaje brutalnie przerwane. Władek trafia na roboty przymusowe, a Maria, spodziewająca się dziecka, zostaje uwięziona w getcie. Codzienność zmienia się w walkę o przetrwanie, a każdy wybór niesie nieodwracalne konsekwencje.

To książka, która chwyta za serce i nie pozwala o sobie zapomnieć. Nie sposób przejść obok niej obojętnie, bo każda strona to emocje- silne, głębokie, prawdziwe. To nie tylko opowieść o wojnie, ale przede wszystkim o człowieku w jej cieniu. O tym, co zostaje, gdy wszystko inne zostaje odebrane. O miłości, która nie zna granic. O nadziei, która trwa, choć wszystko wokół się wali.

Czytając, czułam ból, strach i bezradność bohaterów. Ich dramaty stawały się moimi. Chciałam płakać razem z nimi, kiedy los okazywał się bezlitosny. Chciałam ich przytulić, dodać sił, kiedy z dnia na dzień odbierano im wszystko, co znali. Ale były też chwile, które dawały światło. Małe momenty, iskierki nadziei, które pozwalały wierzyć, że nawet z największego mroku można się podnieść. I właśnie dzięki nim ta historia zostaje z czytelnikiem na długo.

Autorka z ogromną wrażliwością i szacunkiem oddaje ducha tamtych czasów. Plastycznie ukazuje świat, który już nie istnieje, a jednak na nowo ożywa na kartach tej książki. Czułam się tak, jakbym była tam razem z bohaterami. Jakbym szła tymi samymi ulicami, słyszała te same dźwięki, czuła ten sam strach. To opowieść napisana sercem, inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, trudna i piękna zarazem. Poruszająca, wartościowa i potrzebna. Chciałabym czytać więcej takich historii.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Rodzinne wspomnienie stało się kanwą kolejnej powieści Małgorzaty Manelskiej pod tytułem „Rozdzieleni przez los”. Jednym z wątków w powieści jest historia kalekiej dziewczynki zamordowanej wraz z około 500 innymi chorymi i kalekimi osobami przez Niemców 12 lutego 1940 roku na Wąskim Lesie pod Sewerynowem w okolicach Makowa Mazowieckiego. I choć w powieści jest wiele poruszających wojennych dramatów, to ten wywarł na mnie największe wrażenie.

Niewielki, bo liczący około 7 tysięcy mieszkańców, z czego blisko połowę stanowią Żydzi, Maków Mazowiecki i jego okolice, jest głównym miejscem rozgrywających się na kartach powieści wydarzeń. Czas akcji to lata 1938-1945. Głównym motywem powieści jest miłość między dwojgiem młodych ludzi Polakiem Władkiem Przybyszewskim i Żydówką Marią Chajtówną. Ich plany wspólnego życia roztrzaskały spadające we wrześniu 1939 roku bomby, a niemiecka okupacja rozdzieliła ich na długie lata. Każde z nich przeżywało wojenne dramaty osobno. On jako przymusowy robotnik w gospodarstwie rolnym w Prusach Wschodnich, ona długi czas w Makowie Mazowieckim, a potem jako uciekinierka z getta ukrywając się w różnych miejscach. Drugoplanowymi bohaterami powieści są pozostali członkowie obu rodzin. Poprzez opowiadaną historię pisarka pokazuje nam życie ludności cywilnej pod niemiecką okupacją w niewielkiej społeczności lokalnej. W międzywojennej Polsce Żydzi stanowi 10 % ludności, ale w wielu miastach, jak w opisywanym Makowie, ich odsetek był wyższy. W związku z tym działania nazistów wobec tej nacji na tym obszarze były bardzo widoczne, co widzimy także w powieści.

Historia snuje się niespiesznie, bardzo realistycznie ukazując ludzkie dramaty związane z tamtym czasem. Razem z bohaterami przeżywamy towarzyszące im codziennie niepewność, strach o życie swoje i bliskich, tęsknotę, ból, śmierć najbliższych. Pojawiają się typowe dla wojennego czasu dylematy moralne i trudne wybory. Okupacja była dla wielu ludzi czasem próby ich człowieczeństwa, nierzadko stawiając ich przez trudnymi wyborami. Ten okres obnażył w ludziach wiele cech charakteru, pokazał jacy są naprawdę, jak bardzo są ludźmi. Widać to na przykład w sposobie traktowania Władka przez członków rodziny Mazurków, u których mężczyzna pracował. A także w stosunku Polaków do Żydów podczas ich szykanowania, funkcjonowania getta czy ukrywania się Marii.

Bohaterowie powieści są starannie wykreowani, z dbałością o odtworzenie wyglądu zewnętrznego, cech charakteru i zachowania. Ich przeżycia i emocje są ukazane z empatią i realizmem. Ponieważ książka jest obszerna i liczy ponad 500 stron mamy czas zżyć się z rodziną Przybyszewskich i Chajatów. Wszyscy stają się dla nas kimś bliskim i realnym, zapadającym w pamięć. Moją sympatię wzbudziła główna bohaterka i jej siostra, które stają przed licznymi wyzwaniami testującymi ich siłę wewnętrzną, odwagę i hart ducha.  Wiele osób w ich sytuacji złamałoby się, ale one wyszły z tych prób zwycięsko i przetrwały wiele bardzo ciężkich, dramatycznych chwil. Ogromną rolę w powieści odgrywa motyw miłości, romantyczne uczucie między dwojgiem ludzi, która pozwoliło głównym bohaterom przetrwać najtrudniejsze chwile i wzmacniało w chwilach słabości i zwątpienia. Bardzo pięknie autorka pokazała także wątek matczynej miłości widoczny w poświeceniu się Estery Chajat czy Sary Berkowicz, a także w bólu Zofii Przybyszewskiej po starcie córki.

Czytanie zaangażowało mnie emocjonalnie. Książkę czytałam ze wzruszeniem śledząc losy bohaterów, chwilami drżąc o ich życie. Powieść obfituje w wiele głęboko emocjonalnych i wzruszających wątków, jej akcja pełna jest osobistych dramatów w obu rodzinach, chwil grozy i napięcia, kiedy ważą się ich losy. Bardzo empatycznie, realistycznie i z wrażliwością pokazane zostały epizody depresji, kiedy rozpadł się świat Estery Chajat czy Zofii Przybyszewskiej. Zakończenie, kiedy spotykamy naszych bohaterów po wielu latach jest pięknym domknięciem opowiadanej historii i pokazuje nam jak potoczyły się ich powojenne losy.

Pisarka pisze ładną, staranną polszczyzną dbając zachowanie realiów czasu i miejsc. Plastycznie odtworzone obrazy rzeczywistości w jakich przyszło im żyć z łatwością przenoszą nas w opisywany przez autorkę czas i miejsce. Narracja prowadzona jest w trzeciej osobie, naprzemiennie i chronologicznie ukazuje życie wszystkich postaci powieści.

Mimo, że motyw wojny jest częstym tematem poruszanym w literaturze za każdym razem udaje się autorom odnaleźć taki obszar, który mnie osobiście wyda się ciekawy i zaangażuje emocjonalnie. Może dlatego, że prawie w każdej rodzinie pozostało wspomnienie jakiejś straty, a każde miasto i miasteczko ma swoją bolesną, często tragiczną historię z nią związaną. Książki są hołdem pamięci ofiar danego miejsca. Także w „Rozdzielonych przez los” autorka przypomina czytelnikom o konkretnym wydarzeniu historycznym związanym z okresem okupacji niemieckiej. Ale także pokazuje różne postawy ludzi, wobec tego, co działo się podczas wojny szczególnie jeśli chodzi o eksterminację Żydów w naszym kraju. Przez wiele lat przedstawiciele obu narodów żyli w Polsce obok siebie, ale polityka antysemicka nazistów wyzwoliła w Polakach różne zachowania. Rodzi się refleksja dotycząca tego jak łatwo podsycić antagonizmy narodowościowe. Literatura z motywem wojny zwraca uwagę na dwoistość ludzkiej natury. Dobre czasy wyzwalają w ludziach dobro, złe mogą ujawnić mroczne strony.

Jeśli jesteście gotowi na kolejną książkę opisująca okres II wojny światowej, to polecam „Rozdzielonych przez los”, bo znajdziecie tu dobrze napisaną, ciekawą historię, która zaangażuje was emocjonalnie i zostawi z słodko-gorzką refleksją o tamtych czasach i ludzkiej naturze, ale też pokaże, jak ogromną siłę niesie ze sobą prawdziwa miłość.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

“O niczym tak bardzo nie marzyły, jak o tym, by świat ich dzieci i wnucząt istniał bez podziałów, a otaczających ich ludzie nie byli obojętni na los bliźniego”.

Maria jest córką dobrze sytuowanych żydowskich krawców, Władek zaś synem polskiego policjanta. Połączyło ich silne uczucie, marzą o wspólnej, szczęśliwej przyszłości. Wybuch II wojny światowej zmienia w ich życiu wszystko. Zostają rozdzieleni, Władek zostaje wysłany na przymusowe roboty do Niemiec, Maria trafia za mury getta. Młoda kobieta nosi pod sercem dziecko Władka. Rozpoczyna się dramatyczna walka o przetrwanie, Niemcy na każdym kroku nasilają represje…

Piękna i trudna jednocześnie opowieść, moje kolejne udane spotkanie z twórczością autorki. Akcja powieści toczy się swoim rytmem, intryguje, niesie ogromne skrajne emocje. Fabuła zajmująco poprowadzona, przenosi nas do lat 1938 - 1945, głównie do Makowa Mazowieckiego. Ukazuje uczucie, które przychodzi niespodziewanie, skomplikowane ludzkie losy, a w tle dramatyczne wydarzenia z czasów II wojny światowej. Autorka pięknie pisze, czytanie pomimo poruszanych trudnych tematów, od początku do końca było przyjemnością. Jest lekko, naturalnie, barwnie, z empatią. Ciekawie wykreowanie bohaterowie, to ludzie z krwi i kości, którym przyszło żyć w strasznych czasach.

Angażująca emocjonalnie historia. Z wrażliwością autorka kreśli trudne, niepokojące losy dwóch rodzin, Przybyszewskich - polskiej i Chajatów - żydowskiej. Maria i Władek, młodzi ludzie, przed nimi całe życie, dzieli ich bardzo dużo, wychowanie, religia, kultura, połączyło silne uczucie. Wojna zmienia w ich życiu wszystko, nic już nigdy nie będzie takie samo. Zostają rozdzieleni, każdy kogoś traci. Rozpoczyna się stopniowa, masowa likwidacja Żydów, nikt nie może czuć się bezpiecznie, mury getta zostają zamknięte. Strach, niepokój, tęsknota, bolesne straty, wsparcie ponad religijnymi podziałami. Zastraszenie, pozbawienie godności, głód, choroby, zimno, brud. Bezsilność, niemoc rodzica, który nie może ochronić własnego dziecka. Osoby dotknięte niepełnosprawnością, zostają przez rasę panów skazane na zagładę. Są postrzegane jako kosztowne w utrzymaniu i niepotrzebne.

Wartościowa, trudna, poruszająca, napisana wrażliwym sercem, inspirowana prawdziwymi wydarzeniami opowieść. Ukazuje prawdziwe, codzienne oblicze wojny, miłość, odwagę, prawdziwe człowieczeństwo, które zostaje poddane próbom. Bardzo polecam, Tatiasza i jej książki :) 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Rozdzieleni przez los" to poruszająca powieść historyczna, która przenosi czytelnika w czasy II wojny światowej, ukazując dramatyczne losy zwykłych ludzi uwikłanych w machinę historii. Autorka, Małgorzata Manelska, snuje opowieść o miłości, stracie i nadziei, która  mimo wojennego okrucieństwa  nie gaśnie. 
Akcja rozgrywa się w Makowie Mazowieckim w latach 1938–1945. Maria Chajat, córka żydowskich krawców i  Władek Przybyszewski, syn polskiego policjanta, marzą o wspólnym życiu. Ich plany burzy wybuch wojny. Władek trafia na roboty przymusowe do Prus Wschodnich, a ciężarna  Maria zostaje zamknięta w getcie. Walka o przetrwanie staje się codziennością, a decyzje podejmowane w obliczu zagłady takie  jak desperacka próba ocalenia dziecka przez matkę Marii  na zawsze zmieniają losy rodzin. Równolegle autorka przedstawia tragedię rodziny Przybyszewskich, gdzie jedenastoletnia, niepełnosprawna Michalina zostaje uprowadzona przez Niemców pod pretekstem leczenia.  Małgorzata
Manelska kreuje postaci, które zapadają w pamięć dzięki swojemu autentyzmowi. Maria i Władek to nie tylko symbole ofiar wojny, ale ludzie z krwi i kości, targani strachem, tęsknotą i miłością. Czytelnik towarzyszy im w momentach nadziei jak i upadków, co sprawia, że ich historie stają się osobiste. Autorka operuje  przystępnym językiem. Opisy getta, codziennego głodu i strachu, a także subtelne sceny miłosne, oddziałują na wyobraźnię.
"Rozdzieleni przez los" to literatura, która nie tylko opowiada historię, ale też skłania do refleksji nad ludzką naturą. Małgorzata Manelska udowadnia, że wojna to nie tylko front, ale także miliony osobistych tragedii. Jej powieść łączy w sobie wartość historyczną z głębią psychologiczną, co czyni ją lekturą obowiązkową dla miłośników gatunku. 
Polecam  tym, którzy cenią historie oparte na autentycznych emocjach, lubią powieści wojenne z wątkami miłosnymi i poszukują książek, które nie tylko poruszają, ale i uczą współczucia.  „Rozdzieleni przez los” przypomina, że nawet w najciemniejszych czasach iskra nadziei może przetrwać.

Moja ocena:9/10⭐️

Czytajcie! Zdecydowanie polecam!

BRUNETTE BOOKS

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetnie napisana, z ogromną wrażliwością i bez nachalności. Ciekawy, mało znany wycinek historii II wojny światowej. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lata 1938-1945, Maków Mazowiecki, Władysław wkrótce musi iść do wojska, jednak przed wyjazdem wyznaje miłość Marysi. Sytuacja polityczna robi się coraz bardziej niepewna. W Polsce zauważalny staje się wzrost agresji wobec narodowości żydowskiej. Nie każdy jednak ulega propagandzie i mowie nienawiści,ale każdy martwi się o jutro. Czy wojna, która pochłonie miliony istnień pozwoli na przetrwanie miłości Polaka do Żydówki? Czy obojgu będzie dane się jeszcze spotkać, tutaj na tej ziemi? 

 

Ta książka boli. Od pierwszych kartek wyczuwa się w niej smutek. Wojna, ta straszna machina napędzana przez mniejsze jednostki, najczęściej schowane w zaciszu domu, bezpieczne jest najgorszym "wynalazkiem" ludzkości. Wojna to potwór pochłaniający niewinnych.

W powieści poruszony zostaje nie tylko temat eskalacji i eksterminacji Żydów. Jeden człowiek wymyślił sobie świat idealny, bez wad, rasę nadludzi panujących nad maluczkimi. W sposób sprytny i perfidny, wykorzystujący ludzką chęć pomocy najbliższym, dając nadzieję na wyleczenie, pozbył się osób niepełnosprawnych i chorych. 

Ból rodziców jaki przebija się w tej powieści dotknął mnie do głębi. Autorka pokazała wszystkie ofiary tej bezsensownej wojny, nie jedynie te o których czytamy najczęściej.

To nie TYLKO historia o miłości, ale to AŻ historia o woli przetrwania, o ciągłej wierze, że kiedyś to się skończy, kiedyś będzie lepiej, kiedyś będzie można wyjść na świat i bez schylonej głowy i strachu spojrzeć na innych. 

Piękna, poruszająca, napisana w doskonały sposób, nie odkładalna i powtórzę, pełna rodzicielskiego bólu. Czytajcie, jeśli tylko preferujecie literaturę wojenną, myślę,że się Wam spodoba i poruszy najczulsze struny Waszych serc.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Są takie książki, których treść boli. Boli każdy zakamarek serca, fragment ciała i duszy. Taką książką są właśnie ,,Rozdzieleni przez los" Małgorzaty Manelskiej. Ta powieść dała upust wszystkim nagromadzonym we mnie ostatnio emocjom. Nie pamiętam już kiedy płakałam przy książce tak szczerze. Autorka napisała najbardziej osobistą, ze swoich do tej pory wydanych książek. Powieść, która trafia w serce. Powieść, która jest jak cichy krzyk historii i echo ludzkich dramatów, o których nigdy nie wolno nam zapomnieć. Powieść, która jest jak pomnik pamięci dla tych, którzy cierpieli, kochali i wierzyli, że przetrwają piekło, będą wolni i połączą się z tymi, dla których bije ich serce. ,,Rozdzieleni przez los" to książka niezwykle wzruszająca. Napisana pięknie, z rzetelnym i pełnym wrażliwości oddaniem faktów i wydarzeń. Autorka na kartach powieści snuje nie tylko opowieść o miłości wystawionej na jedną z najcięższych prób, ale i przedstawia czytelnikowi obraz dramatu ludzi, których życie zostało brutalnie rozerwane i wręcz przerwane przez wojnę. Czytając tę historię od początku niemal do samego końca, miałam ściśnięte gardło. Uczucie Marii - Żydówki i Władka - Polaka, czyste, niewinne, rozwijające się na przekór przekonaniom i trudnościom, dotknęło głęboko mojego serca. Ona, musiała mierzyć się z prześladowaniami, koszmarem getta, głodem, strachem i nieludzkim upokorzeniem. On, siłą zabrany na roboty przymusowe, oderwany od bliskich, nieświadomy losu swojej ukochanej, przez bardzo długi czas bez wiedzy o tym, że został ojcem. Ich miłość jednak, mimo tych wszystkich przeciwności nadal tliła się w sercach, a nadzieja dodawała odwagi i sił do tego aby wytrzymać to piekło. Wytrzymać i nie pogrzebać w sobie człowieczeństwa. Bardzo poruszył mnie sposób w jaki Małgorzata Manelska, ukazała w swojej powieści codzienność ludności w Makowie Mazowieckim w latach 1938-1945. Głęboko dotknęły mnie losy tych zwykłych ludzi. Żydowskich rodzin, które musiały podejmować dramatyczne decyzje w obliczu zagłady. Tragedie Polaków i osób niepełnosprawnych, którym Niemcy obiecali pomoc i leczenie. Co wynikło z ich obietnic? Niewyobrażalna zbrodnia i ból pozostawionych bliskich. Właśnie ten wątek powieści rozbił mi serce na tysiące kawałków. Mord na osobach niepełnosprawnych w Wąskim Lesie koło Sewerynowa - największa tego typu zbrodnia na północnym Mazowszu. Opis przeżyć rodziny Przybyszewskich i straty ich córki Michaliny, pozbawił mnie tchu. Czytając o cynizmie hitlerowskich katów, ich bestialstwie, kontrastując to z ciszą lasu, usypanymi wałami ziemi, które nie zdążyły jeszcze porosnąć roślinnością, żalem matki, która straciła dziecko, czułam, jak moje ciało przeszywa straszliwy ból. Wracałam do tych fragmentów kilka razy. I uważam je za bardzo poruszający hołd pamięci ofiar i jednocześnie przerażający testament ludzkiego okrucieństwa. Każde zdanie w książce Małgosi niesie ze sobą prawdę o ludzkiej krzywdzie i sile nadziei. Każde zdanie, krzyczy o miłości, która nie zna granic rasowych ani politycznych. Miłości, która jest silniejsza niż śmierć. Wstrząsająca, piękna i prawdziwa. Uczy empatii i szacunku. Czytajcie koniecznie! Niezwykle jestem poruszona...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Teraz - w czasach, gdy powracają stare cienie, gdy krytyka Izraela jest uznawana za antysemityzm, polaryzacja ciągle rośnie, gdy ludzie są atakowani za swoją tożsamość, miłość lub po prostu za swoje istnienie - potrzebujemy takich książek, jak ,,Rozdzieleni przez los" Małgorzaty Manelskiej. To jest najgłębiej poruszająca i najbardziej osobista książka Małgorzaty Manelskiej, jaką miałam okazję przeczytać - i zrobiłam to z przyjemnością, bo przeczytałam wszystkie jej dzieła.  

Dziewiąta książka w dorobku autorki, opowiada o losach Makowa Mazowieckiego podczas II wojny światowej, ukazując tragiczne wydarzenia tego okresu, lecz koncentrując się na losach bohaterów, ich miłości, wyborach i walce o przetrwanie. Autorka po raz kolejny zręcznie łączy historyczne fakty z opisem osobistych losów postaci, co dodaje powieści autentyczności i wzruszajacego charakteru, to z kolei sprawia, że czytelnik od początku angażuje się w ich perypetie. 

Głównymi bohaterami są Maria, córka żydowskich krawców, oraz Władek, syn polskiego policjanta, którzy mimo przeciwności losu planują wspólnie budować przyszłość. Jednak wybuch wojny odwraca ich życie do góry nogami - Władek zostaje wywieziony na roboty, a niedługo potem Maria dowiaduje się, że jest w ciąży. Trafia do getta, gdzie musi stawić czoła dramatycznej walce o przetrwanie. Ich historia ukazuje, jak potężną siłę ma miłość i nadzieja, nawet w najtrudniejszych chwilach wojny i okrucieństwa. Wątek rodziny Władka - Przybyszewskich - pokazuje, że tragedie wojenne nie oszczędzały nikogo, niezależnie od pochodzenia czy pozycji społecznej.

Osobista historia 12-letniej Danuty Suchty (siostry babci autorki) stanowi inspirację dla powieści, dodając jej głębi i umożliwiając odniesienie do programu eugenicznego T4 oraz jego tragicznych konsekwencji. Ten zabieg podkreśla temat okrucieństwa i bezduszności okupujących Polskę Niemców, a jednocześnie pełni ważną rolę jako głos pamięci o ofiarach Holocaustu i osobach z niepełnosprawnościami -- tych, które uważano za nieprzydatne, niegodne życia, zbyt kosztowne w utrzymaniu. Wątek ten stanowi świadectwo brutalności i barbarzyństwa, jakiego człowiek może doświadczyć i zadać drugiemu człowiekowi, nawiązując do jednego z najbardziej okrutnych epizodów okupacji niemieckiej -- masakry w Wąskim Lesie w miejscowości Sewerynowo. Tam, pod koniec 1939 roku niemieckie władze okupacyjne wydały rozporządzenie nakazujące rejestrację osób ciężko chorych, kalek i starców z powiatu makowskiego i okolic, mające na celu zapewnienie im bezpłatnego leczenia. Jednak w rzeczywistości te formalności były przykrywką dla masowych egzekucji. W pierwszych dniach lutego 1940 roku w Makowie Mazowieckim uruchomiono tzw. ,,szpital", do którego zaczęto zwozić wcześniej zarejestrowanych chorych. Po krótkim pobycie w placówce, 12 lutego 1940 roku, ofiary zostały załadowane na samochody i przewiezione do lasu Wąski Las, gdzie czekał przygotowany głęboki dół, na krawędzi którego Niemcy ustawiali chorych i rozstrzeliwali. Z kolei historia getta, do którego trafiła Maria, losy większości ogółu mieszkańców - społeczności żydowskiej żyjącej w Makowie Mazowieckim, w tym deportacje do obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu i  Treblince, skąd nigdy nie wrócili, a których istnienie potwierdzają jedynie fotografie i fragmenty filmu nakręconego przez Niemców w getcie, zainspirowały autorkę do rozwinięcia fabuły.

Przedstawione przez Panią Małgorzatę tragiczne wydarzenia ukazane zostały, jak zawsze z dużą wrażliwością, obejmując szerokie spektrum ludzkich doświadczeń. Autorka oddała dramatyzm i makabryczność tamtych czasów, poruszając istotne tematy, które skłaniają do refleksji nad cierpieniem, ale także nad miłością, odwagą i nadzieją, która nigdy nie gaśnie, nawet w najciemniejszych momentach. Podsumowując, jest to bardzo poruszająca, dobrze napisana powieść, która nie tylko przypomina o piekle społeczności żydowskiej i mieszkańców Makowa Mazowieckiego, ale jednocześnie ukazuje uniwersalne wartości takie jak miłość, nadzieja i odwaga w obliczu najtrudniejszych prób, a przede wszystkim potrzebę pamięci i refleksji nad okrucieństwem wojny oraz ludzką skłonnością do zła!!

Jako ciekawostkę dodam, że ta historia miała swój początek w debiucie literackim autorki - powieści ,,Zapach Mazur". 

Z całego serca polecam wszystkim obie pozycje. A właściwie zapoznanie się z wszystkimi dziełami autorki. Mnie i tym razem nie zawiodła, ponieważ książka "Rozdzieleni przez los" była pełna interesujących faktów, doskonałej narracji i emocji, które poruszyły mnie do głębi, a także przypominała mi o sztuce rzemieślniczej, jaką jest krawiectwo i cechach dobrego krawca.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)