Silniejsza bez ciebie

Życzę wszystkim kobietom, aby mogły przeczytać tą książkę! To idealna opowieść o tym, że mamy tylko jedno życie i nie wolno nam go zmarnować!
Poznajemy tutaj Marzenę, kobietę przed czterdziestką, która ma męża i synka. I tyle jeśli chodzi o wartości, które jej małżonek wnosi do tej lektury. Opowieść poznajemy z kilku stron, więc wiemy kto czego oczekuje i jakie ma podejście do życia. W sumie to mam ochotę nazywać partnera Marzeny ,,chłopem", gdyż niewiele wiąże się kultury z jego osobą. Żyje w starodawnych przesądach, gdzie kobieta powinna siedzieć w domu, prać sprzątać i zaspakajać zachcianki męża. Wciąż wspomina o swojej matce, która nie miała łatwego życia, ale zawsze dbała o swoje dzieci. I tutaj mamy wielki paradoks, gdyż on o swoje dziecko nie dba w ogóle. Nawet nie pamięta ile ma lat, nie chce pomagać mu w nauce, brzydko się do niego odnosi i uważa, że lepiej mu było kiedyś, bez nich. Już zapomniał jak małżonka się nim opiekowała, kiedy uległ wypadkowi. Nie widzi tego, że pomimo wielu zmian, które musi na siebie brać, nadal wszystko w domu jest ogarnięte. Czyżby zawożenie syna do szkoły było aż tak wielkim poświęceniem? I jeszcze będzie narzekał jaki to z niego biedaczek z piwnym wzrokiem skierowanym w stronę kolejnych wiadomości czy meczu... No, teraz już wiecie, że go nie lubiłam:-) Ich syn jest wzruszającym dodatkiem, który prosi o uwagę ojca...
Jeśli chodzi o Marzenę, to ukazana jest jako kobieta idealna z duszą na ramieniu, która zamiast dbać o siebie, próbuje odciążyć każdego w obowiązkach. W tle majaczy postać innego młodego mężczyzny, który przymila się do niej ze względów bardzo osobistych, które z pewnością nikomu się nie przysłużą, tylko jemu. Ona nie widzi już tego, tylko ulegając zmęczeniu zwierza mu się z rzeczy, które wciąż jej ciążą. Nawet nie wie jaki popełniła błąd...
Pozwólcie, że tutaj przerwę, gdyż później dzieje się bardzo dużo rzeczy zmieniających niektóre podejścia, a między innymi, na postawienie siebie na numerze jeden. To będzie taki głos z wnętrza, który obarczony wszystkim, co złe, nie daje rady już wszystkiego dźwigać. Bądźcie pewni, że wzruszenie sięgnie zenitu, podskoczy wam ciśnienie, gdyż u niektórych z was uwolnią się emocje, które same skrywacie. Wiem, zwracam się tutaj bezpośrednio do kobiet, gdyż to ich w dużym względzie dotyczy historia. Jeśli widzieliście kiedyś portret kobiety zgarbionej, która na swoich barkach niesie cały dom, pracę oraz męża na fotelu, a na twarzy smutek ciężki niczym rozpacz i za rączkę trzyma dziecko, to możecie odwzorować sobie właśnie obraz z tej książki. Czyta się ją jednym tchem, druk ma większy, bardzo czytelnie wydana, która nie prosi o uwagę, bo sama nią jest. Cudowna lektura, ogromnie ją polecam:-)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

“Niczego nie mamy na zawsze, że piękne chwile zbyt szybko stają się wspomnieniami”.

Marzena od zawsze czuła się odpowiedzialna za wszystkich i wszystko. Po śmierci mamy musiała zaopiekować się młodszym rodzeństwem i ojcem. Dziś, gdy ma własną rodzinę, nadal czuwa, by bliskim niczego nie brakowało. Pracuje w stresującym miejscu – jest kierowniczką w dyskoncie spożywczym. W domu również nie znajduje ukojenia – mąż coraz bardziej pogrąża się w nałogu hazardu, syn sprawia problemy wychowawcze, a relacje z siostrą pozostają napięte. Marzena jest zmęczona, zestresowana, przeciążona oczekiwaniami innych. Ciągle ktoś czegoś od niej chce. Jedyną osobą, która wydaje się niczego od niej nie oczekiwać, jest kolega z pracy… Ale czy Marzena na pewno dobrze odczytuje jego intencje?

Wybrać siebie czy innych? Własne dobro czy poświęcać się dalej? Akcja powieści rozwija się naturalnie, niosąc wiele sprzecznych emocji. Fabuła jest dopracowana w każdym szczególe, a autorka pięknie ukazuje skomplikowane relacje międzyludzkie. Styl autorki jest lekki, barwny i pełen wrażliwości – sprawia, że trudno oderwać się od lektury. Ciekawie, bardzo realnie wykreowani bohaterowie, wyraźnie ukazana złożoność ludzkiej natury. Marzena to bohaterka bardzo prawdziwa – silna, pracowita, ale nieidealna. Kobieta, która wzięła na siebie zbyt wiele, i która coraz częściej czuje, że nie żyje, a jedynie funkcjonuje. Pytanie tylko: jak długo tak można?

Poruszająca historia kobiety, która – przytłoczona codziennością i oczekiwaniami innych – w końcu mówi dość. Autorka z wielką empatią i wnikliwością podejmuje trudne tematy: toksyczne małżeństwo, brak wsparcia bliskich, kłamstwa, upokorzenia. Bilans jest przytłaczający – tych dobrych chwil jest zdecydowanie zbyt mało. A jednak… każdy ma prawo do szczęścia i do bycia sobą. To opowieść o błędach, wyrzutach sumienia i poszukiwaniu własnej drogi. O emocjach, które latami tłumione, w końcu znajdują ujście. O tym, że choć nigdy nie jest łatwo, to zawsze może być lepiej. To właśnie w tym tkwi piękno tej historii – w sile, którą można w sobie odnaleźć, by po porażkach i stratach ruszyć do przodu i zacząć nowe życie.

Trudna, przejmująca i niezwykle potrzebna książka. Skłania do refleksji i daje nadzieję, pokazując, że nigdy nie jest za późno, aby zawalczyć o siebie i zmienić swoje życie. Serdecznie polecam! Tatiasza i jej książki :) 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dawno nie czytałam tak bardzo życiowej książki. Choć jestem już po lekturze to wciąż pozostaje pod wrażeniem tego, jak wiele życiowych prawd zawarła w niej pisarka.

Opisując historię zwykłej rodziny, pokazuje prawdziwe życie, które rozgrywa się tuż za przysłowiowym płotem lub nawet w niejednym, naszym domu.

Przez pryzmat głównej bohaterki, która pracuje w spożywczym dyskoncie jako kierowniczka, przedstawia realia pracy w marketach spożywczych. Cienie, bo trudno tu mówić o blaskach i trudy z jakimi na codzień zmagają się pracownicy, kasjerzy czy kierownicy. Gdzie wyzysk czy walka o lepsze stanowisko jest na porządku dziennym. A to nie koniec tych minusów. Inne odnajdziecie na kartach książki.

Pisarka nakreśliła również w swojej powieści portret psychologiczny hazardzisty. Ukazując postęp uzależnienia. To, co do niego doprowadza, jak wygląda życie takiego człowieka i czy możliwe jest wyrwanie się ze szponów nałogu.

To również powieść o kobietach ( i dla kobiet). O ich roli w społeczeństwie, o codzienności, o ich życiu, o macierzyństwie.

Książka jest tym ciekawsza, że narracja jest z pozycji trójki bohaterów. Dzięki temu widzimy te same sytuacje, z różnych perspektyw.

I to co dla mnie najważniejsze. Książka zmusza do refleksji, do zastanowienia się nad własnym życiem. Odpowiedzenia sobie na pytanie: co było ważne dla głównej bohaterki, jakie błędy popełniła? A co jest dla mnie ważne? Czy ja nie podążam jej śladem?

Książka niezwykle życiowa i mądra. Bo tak jak mówi na koniec główna bohaterka: "Wiem już, że czasami warto złapać chwilę oddechu, spojrzeć wstecz i docenić własne osiągnięcia. Nikt przecież, nie pokocha nas mocniej niż my sami siebie ".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Marzena to kobieta, która wydaje się, że wzięła na swoją głowę chyba wszystkie troski i problemy świata. A może po prostu nie zaważyła tego momentu, kiedy trzeba było powiedzieć "dość!", dużo wcześniej odciąć się od toksycznej relacji z mężem? Do tego kłopoty z dorastającym synem, kiepskie stosunki z siostrą, przyjaciółka namawiająca ją do rozwodu. Zastanawiałam się, kiedy w końcu przestanie zadowalać wszystkich dookoła, poświęcać się dla bliskich, a zdobędzie się na odwagę i zacznie myśleć o sobie, swoich potrzebach i zawalczy o swoje szczęście? Z boku zawsze wydaje się to łatwiejsze, prawda? A właśnie z boku wszystko widać dużo wyraźniej. 

 

W mojej ocenie Marcel nie dorósł do roli męża i ojca. Nie mogłam zrozumieć, że nie chciał wziąć odpowiedzialności za swoją rodzinę. Mężczyzna powinien wiedzieć, że jej utrzymanie to jego obowiązek. Ale w prawdziwym życiu takich facetów jest więcej. Wygodnickich, którzy nie doceniają starań swoich żon, partnerek. Do tego stanu rzeczy przyczyniają się same kobiety, biorąc na siebie zbyt wiele, myśląc, że same zrobią coś lepiej, szybciej.

 

Marzena otwiera się przed kolegą z pracy. Czy to dobry pomysł? Zwłaszcza, że intencje mężczyzny nie do końca są jasne... Nieczyste zamiary, wyrachowanie? Być może. Czy kobieta kolejny raz się rozczaruje, zawiedzie, da się zmanipulować? 

 

"Ży­cie udo­wod­niło, że ni­czego nie mamy na za­wsze, że pięk­ne chwi­le zbyt szyb­ko stają się je­dy­nie wspo­mnie­niami."

 

Izabela M. Krasińska porusza temat toksycznego związku, uzależnienia emocjonalnego, przemocy psychicznej i fizycznej, kłopotów zdrowotnych, samotności, zniechęcenia, nałogów, wpływu dzieciństwa na dorosłość czy potrzeby wsparcia. W trafny i dokładny sposób przedstawiła wewnętrzne przeżycia, rozterki i myśli bohaterów. Tu nie ma miejsca na delikatność. Częściej jest przygnębiająco, przejmująco, a nawet brutalnie. To życie, które możemy również zaobserwować wokół siebie, za ścianą. Ze ściśniętym gardłem wyczekiwałam na jakiś promyk nadziei. Z jednej strony irytowałam się na zachowanie postaci, ich błędy, a z drugiej próbowałam ich usprawiedliwiać. Jednak koniec końców, bilans i tak był ujemny. 

 

Idealna żona, matka, kobieta, pracownica - każda z tych ról wymaga od nas niespożytej siły, by sprostać codzienności. Bez wątpienia jesteśmy siłaczkami. Tylko trzeba też pomyśleć o sobie. Przede wszystkim o sobie. Nikt nie jest niezastąpiony. I im wcześniej sobie to uświadomimy, tym lepiej. Bo największy akt odwagi to przyznanie się do słabości. 

 

"Do pewnych decyzji trzeba dojrzeć, być gotowym. Nie ma idealnego momentu na zmiany, zawsze coś będzie powstrzymywało nas przed działaniem, przed rzuceniem się na głęboką wodę."

 

Problemy małżeńskie zwykle rozpoczynają się od braku rozmowy i szczerości. Komunikacja w związku to podstawa. Nie należy słuchać podszeptów, "rad" osób trzecich, bo nigdy tak do końca nie możemy mieć pewności, czy chcą dla nas dobrze. Nie można dać sobą manipulować. Stawiajmy na każdym polu zdrowe granice. 

 

"Silniejsza bez ciebie" to przesiąknięta smutkiem powieść o przepracowanej kobiecie stawiającej wszystko inne ponad swoje szczęście i spokój. To historia, która udowadnia, że nigdy nie jest za późno na to, by zawalczyć o siebie i zmienić swoje życie. Czy Marzena to zrobiła? Sprawdźcie sami! Emocji nie zabraknie!

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Główna bohaterka książki Izabeli M. Krasińskiej ,,Silniejsza bez ciebie" - Marzena, jest kierowniczką dyskontu osiedlowego Kropka. Autorka, na przykładzie tego jednego sklepu, w doskonały sposób pokazała nam, jak to wszystko funkcjonuje. Jak roszczeniowi ludzie, współpracownicy i przełożeni potrafią ze zwykłej pracy zrobić piekło komuś, kto ma słabą psychikę i dobre serce.

A Marzena lekko nie miała. Z pracy wracała do domu, gdzie czekał kolejny problem - bezrobotny mąż, który okłamywał ją na każdym kroku. Obiecywał, że znajdzie zajęcie, że pomoże w domu, zadba o syna, a jedyne, co robił, to w nielegalnym kasynie trwonił ich wszystkie oszczędności.

Cała historia opowiedziana jest oczami trzech osób. Marzeny, jej męża - Marcela, oraz Nikodema - pracownika Kropki, który za wszelką cenę stara się pogrążyć Marzenę i zająć jej kierownicze stanowisko.

Podsumowując - ,,Silniejsza bez ciebie" to piękna książka o kobiecie takiej jak każda z nas, o radościach i smutkach, o podejmowaniu bardzo trudnych decyzji, o uzależnieniu od hazardu, o trudach życia codziennego, o małżeństwie, o pracy, o traumach z dzieciństwa, o miłości do dziecka i walce o szczęście. To książka trudna, poruszająca wiele problemów, które nas na co dzień otaczają.

 

 

 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To mój patronat medialny

 

Kolejny raz Izabela M. Krasińska pokazała, że doskonale radzi sobie w poruszaniu trudnych społecznie tematów. W najnowszej książce uderza, nie wypłaszcza, pokazuje prawdę tak mocno, że to boli, rozbija serce i emocjonalnie miażdży. Potrząsa nami, dając otwartą przestrzeń do analizowania i dyskusji. Nie pozostawia złudzeń, tak wygląda życie, tak potrafią wyglądać związki, takimi ludźmi się otaczamy. Życiowe prawdy aż kłują w oczy.
Marzena pracuje w dyskoncie, jest kierowniczką i oprócz roboty papierkowej musi zapanować nad personelem i sklepem. W pracy obok niej krąży farbowany lis, który swoimi sprytnymi oczkami, bacznie ją obserwuje i czeka na małe potknięcie. Dziewczynie nie jest łatwo, problemy rodzinne zatruwają i osaczają jej ciało. Już ma dość, aby być silną, zaradną, wciąż gotową do działania. Marzena traci poczucie bezpieczeństwa, chce chociaż namiastki wsparcia, potraktowania jej jako partnera. Zaniedbuje siebie i swoje zdrowie. Niestety, nie ma wsparcia w mężu, który z lekceważeniem podchodzi do jej problemów. Jest jak Piotruś Pan i malkontent, który rozpływa się nad swoją niedolą. Do tego kłamca i oszust. Doprowadza swoją rodzinę do ruiny, rozpoczynając dość niebezpieczną grę, która będzie miała przykre konsekwencje. To wszystko dzieje się na oczach ich małego syna, który przygląda się upadkowi swojej rodziny.
Muszę przyznać, że ta książka jest tak prawdziwa, tak idealnie skrojona, że gdybym nie wiedziała, że pewne nałogi mogą tak zniszczyć człowieka, pomyślałabym, że autorka ma wybujałą fantazję. Niestety, to wszystko jednak jest autentyczne. Boli, gdy się ją czyta, ale to ból pobudzający dający zastrzyk energii, dla kogoś, kto może przechodzi przez podobne problemy. Marzena postanowiła najpierw walczyć o swoją rodzinę, jednak gdy zobaczyła, że to przysłowiowa walka z wiatrakami, zaczęła ratować siebie i syna.
Pokazała siłę kobiet, które wyznaczają granice, które nie pozwolą zmarnować jednego najważniejszego daru, jakim jest życie!
Autorka swoich bohaterów przyodziała w świetne role. Byli na wskroś prawdziwi a dialogi są dobrze przemyślane. Między zdaniami wysyła też sygnały, alarm dla kogoś, kto potrzebuje pomocy.
Czytajcie! Mówcie o niej, bo być może w waszym otoczeniu jest kobieta, mężczyzna, dla których ta książka może być dobrym kołem ratunkowym!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Marzenia jest kierowniczką w jednym z dyskontów spożywczych. Jest to ciężka i niewdzięczna praca, która nieszczególnie przynosi jej satysfakcję. Niestety kobieta nie może liczyć na wsparcie ze strony męża. Mało tego... Jej problemy rodzinne z dnia na dzień zaczynają przybierać coraz większe rozmiary, bo mąż popada w niebezpieczny nałóg. Marzena ma dosyć bycia silną... Bycia odpowiedzialną za wszystko i wszystkich... Jedyną osobą, która niczego od niej nie wymaga jest jej współpracownik, Nikodem. Kobieta otwiera się na znajomość z nim, ale nie zna jego prawdziwych intencji...
Mam słabość do książek Izabeli M. Krasińskiej. Wiem. Tematyka, którą zawierają nie należy do najłatwiejszych. Bohaterowie? Nie oszukujmy się... Kreowanie bohaterów Izabeli M. Krasińskiej wychodzi świetne. Naprawdę świetnie. Nigdy się nie zdarzyłoby się by jakiś bohater był mdły. Ich zazwyczaj lubi się albo nienawidzi... A w Silniejszej bez ciebie? Tutaj przeważają bohaterowie, który w większości nie zdobyli mojej sympatii. Dobra, to mało powiedziane... Silniejsza bez ciebie to książka, która nie należy do łatwiejszych. Jej główna bohaterka nie ma łatwego życia. Właściwie to droga przez mękę... Zawsze dawała z siebie wszystko... Była siłaczką... Zawsze to inni byli u niej na pierwszym miejscu... Niestety bez wzajemności.. O nią walczyło niewiele osób, które były w jej otoczeniu... Wielu rzucało jej kłody pod nogi... Na podstawie losów Marzeny autorka pokazuje, że nie wolno poświęcać się innym stu procentach. Niewiele osób za to podziękuje, ale za to będzie coraz bardziej roszczeniowych...  Będzie wykorzystywać dobrą wolę... Za to warto dbać o własny dobrostan. Warto siebie stawiać na pierwszym miejscu...  Silniejsza bez ciebie porusza ponadto tematykę toksycznych związków i źle rozumianej przysięgi małżeńskiej. Wszak przysięga małżeńska nic nie mówi, że trzeba trwać przy partnerze, który znęca się... Takim, który ciągnie na dno... Takim, który jest zagrożeniem dla życia a nawet zdrowia. Silniejsza bez ciebie to książka ważna. Trudna, ale ważna... I serdecznie ją polecam.  

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Izabela Krasińska już wielokrotnie udowodniła, że nie boi się poruszać w swoich książkach trudnych, niewygodnych tematów. W sposób mistrzowski pochyla się nad sprawami, które uwierają człowieka najbardziej. Swoją twórczością dodaje czytelnikom odwagi i z całą pewnością niejednemu zwraca nadzieję. Jeśli jakakolwiek kobieta, w którymś momencie swojego życia poczuła, że za bardzo ją ono przygniata, ,,Silniejsza bez ciebie" Izabeli Krasińskiej jest idealną propozycją do tego, aby zmienić coś w swojej codzienności. Najnowsza powieść autorki porusza serce i daje nadzieję. Wzruszająco, mocno i autentycznie. Kiedy czytałam tę książkę i konfrontowałam się z losem głównej bohaterki, towarzyszyła mi myśl, że Marzena jest postacią, z którą łatwo się utożsamić. A jej droga do wyzwolenia, motywuje i dodaje odwagi. ,,Silniejsza bez ciebie" to książka, która wstrząsa czytelnikiem już od pierwszych stron. Głowna bohaterka Marzena, to kobieta rozdarta między obowiązkami i lojalnością wobec wszystkich, a samą sobą. Jej codzienne zmagania z ogarnianiem codzienności, praca w dyskoncie spożywczym, która wysysa z niej energię, mąż, który zamiast wspierać obciąża, pogrążając się w nałogu, wywołują w czytelniku narastające napięcie, złość, ogromny smutek i przede wszystkim głęboką refleksję. Marzena każdego dnia dźwiga na swoich barkach ogromny, przytłaczający ciężar. Nie ma oparcia w najbliższym sobie człowieku. Traci siły i zdrowie. Mimo to przez bardzo długi czas, nie pozwala sobie na słabość, bo przecież musi dać radę, musi być silna. Dla swojego synka. Dla wszystkich wokół. Izabela Krasińska najbardziej poruszyła mnie faktem, który niby jest oczywisty, a jednak tak trudno jest czasami go dostrzec. Jak łatwo jest zapomnieć o sobie, gdy cały czas, na pierwszym planie stawia się potrzeby i problemy innych. Jak trudna, odważna i jednocześnie uzdrawiająca może być decyzja, w której powie się ,,DOŚĆ". Marzena w piękny i inspirujący sposób uczy, że stawianie granic, to nie jest egoizm. To okupiony prawdziwą walką akt odwagi. Autorka w bardzo sugestywny sposób dowodzi w swojej książce, że warto wychodzić poza utarte schematy. Przeciwstawiać się nakazom, oczekiwaniom, powinnościom i zakazom. Warto nauczyć się również siebie stawiać na pierwszym miejscu. Z asertywnością mówić NIC NIE MUSZĘ - MOGĘ EWENTUALNIE CHCIEĆ. ,,Silniejsza bez ciebie" - to książka niezwykle autentyczna, pełna emocji i prawd, od których nie można uciec. To nie jest łatwa lektura. Problemy, które porusza w powieści autorka wymagają skupienia i głębokiej refleksji. Toksyczna relacja, uzależnienie, nieustanny stres, przepracowanie, samotność i choroba. Izabela Krasińska sprawnie dowodzi, że nie każda walka toczy się wyłącznie na polu bitwy. Czasem tą najtrudniejszą okazuje się ta o własne, spokojne, szczęśliwe życie. Jestem autorce głęboko wdzięczna za tę historię. Uważam ją za hołd złożony kobietom, które każdego dnia, uczą się wybierać siebie i stawiać granice. Niech ta poruszająca historia pozwoli zrozumieć, że odwaga do uczynienia swojego życia lepszym, drzemie w każdym z nas. Niech inspiruje i będzie drogowskazem dla wszystkich tych, którzy tego potrzebują.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)