Usypianka

*współpraca reklamowa*

Po Szeptance nadszedł czas na Usypiankę, jednak pomimo tytułu sugerującego usypianie, przy lekturze nie ma szans na sen czy nudę. To powieść w której granica między snem a jawą się zaciera, to opowieść o domu, w którym sny i przeszłość mają swoją historię do opowiedzenia. Książka to gatunkowy mix, przez co ciężko jednoznacznie ją określić, to połączenie młodzieżówki, z obyczajówką, z kryminałem i thrillerem, z nutą fantastyki i elementów historycznych.

Hela i jej mama Matylda po raz kolejny zawitały w rodzinne strony. Tym razem do przyjazdu skłania je odziedziczony dom, w którym Matylda chce otworzyć wymarzoną agroturystykę. Marzenia kobiety po raz kolejny natykają się przeciwności. Knujący sąsiedzi, nieproszeni goście, groźne wypadki, tragiczna historia dawnych właścicieli, i coraz więcej dziwnych rzeczy. Hela zaś z kolei miewa sny, w których widzi stary dom, wydarzenia z przeszłości w których bierze czynny udział. Nastolatka zaczyna podejrzewać, że dom skrywa jakąś tajemnicę i zmusza ludzi do czynienia zła.

Historia była ciekawa, po raz kolejny wyróżnia się ona oryginalnością, intrygującymi tematami, ale też wieloma zwrotami akcji. Co bardzo fajne autorka w świetny sposób łączy różne gatunki literackie, przez co wydaje mi się, że w tej historii każdy znajdzie coś dla siebie. Podobnie jak w poprzedniej części, Hela ma swoje wizje, tym razem jednak wszytko rozgrywa się w jej snach, pojawia się tematyka świadomego śnienia, która mocno mnie zainteresowała. Hela po raz kolejny zanurza się w tajemnicach przeszłości, zaczyna węszyć ale z czasem zmęczenie i brak prawidłowego snu zaczyna się na niej dobijać. Granica między rzeczywistością a snem się zaciera, i nie tylko Hela doświadcza dziwnych zdarzeń. Tym razem również jej matka Matylda zostaje poddana dziwnym wpływom, kobieta się zmienia, zaczyna się inaczej zachowywać, a to prowadzi nastolatkę do zaskakujących odkryć i pozwala rozwiązać zagadkę.

Książkę czytało mi się bardzo dobrze, płynęłam wraz z fabułą, raz było zajmująco, innym razem zabawnie, a czasami robiło się nieco mrocznie, można było poczuć dreszczyk emocji, oraz zobaczyć jak przeszłość łączy się z teraźniejszością. W historii dzieje się sporo, akcja jest wartka i dynamiczna, patrzymy na wydarzenia z dwóch perspektyw Heli i Matyldy, niby przeżywamy jedną historię, ale tak jakby w dwóch różnych wersjach, a nasze bohaterki wcielają się w rolę dawnych lokatorów domu, widzą rzeczy których nie powinny, przeżywają wydarzenia, które rozgrywały się w czasach wojennych, a my możemy zobaczyć brutalną i ciężka codzienność tamtych czasów.

Nie jestem fanką literatury wojennej, jestem tą tematyką szczerze zmęczona, bo wraca ona jak bumerang i atakuje z każdej strony, dlatego też pojawił się u mnie pewien zgrzyt, bo to nie moje klimaty, z drugiej strony to tylko jakiś element całej opowieści, i co dla mnie fajne, ta tematyka nie zdominowała całej powieści. Mocno odznaczają się elementy kryminału czy powieści detektywistycznej, bo wraz z Helą przeprowadzamy dochodzenie, krok po kroku odkrywamy kolejne tajemnice i historię domu, która zostaje nam bardzo obrazowo i ze szczegółami przedstawiona na końcówce.

To był kawał świetnej literatury. Gatunkowy mix, wartka akcja, różnice międzypokoleniowe, elementy lokalnego folkloru, napięte relacje, zwroty akcji, zmienne napięcie i tajemnica, którą chce się poznać, to wszytko składa się na wciągającą opowieść, która przypomina scenariusz na genialny film. Książka napisana w fajnym stylu, który sprawia, że powieść czyta się sama, w połączeniu z różnorodnością tematów, wątków i gatunków, całość może i powinna się podobać wielu czytelnikom, niezależnie od wieku. Ja polecam, książkę można czytać bez znajomości Szeptanki, bo pojawiają się tylko luźne nawiązania, ale ja zachęca, do poznania obu tych niezwykłych i wyjątkowych historii.

Hela to nastolatka, która wraz z Mamą Matyldą wracają na Kociewie w rodzinne strony. Odziedziczyły dom po zmarłej ciotce i postanowiły otworzyć agroturystykę. Niestety nic nie idzie po myśli Matyldy. Sąsiedzi są przeciw jej, a pierwsi goście nie są zadowoleni z przyjazdu, gdyż niespodziewane zdarzenia przyczyniły się dosłownie do ich ucieczki. Na domiar złego Hela zaczyna śnić sny, które są tak prawdziwe, że dziewczyna nie ma pojęcia co ma z tym uczynić. Nie chce obarczać matki, dlatego na własną rękę próbuje się dowiedzieć, co ma wyczytać z tych snów. Wie jedno, dom do którego się wprowadziły skrywa mnóstwo tajemnic i na każdego oddziałuje inaczej.

Pełna emocji, napięcia i mroku powieść zdecydowanie działa na wyobraźnię. W nocy, kiedy ją czytałam odczuwałam wszystko podwójnie! Już wiem co oznacza siekiera, którą podarowali mi wraz z książką i herbaciany napar w torebeczce.

Chociaż to drugi tom z serii, szczerze nie przeszkadzało mi to w czytaniu. Zdecydowanie polecam!

Witam Was bardzo serdecznie moi drodzy książkomaniacy. 

Druga część cyklu Kociewie ostatnio zajęła moje myśli. Przyznam się Wam, że nie czytałam pierwszej części i obawiałam się że czegoś będzie mi brakowało. Nic bardziej mylnego, tę część można czytać bez znajomości pierwszej, którą mam zamiar nadrobić oczywiście. Sielski klimat małej społeczności, stary dom z historią w tle, rodzinne tajemnice i w tym wszystkim szesnastoletnia Hela, która w poszukiwaniu prawdy próbuje odkryć jaka tragedia wydarzyła się w przeszłości i dlaczego dusze zamordowanych w czasie wojny błąkają po tym świecie nie mogąc pójść dalej.

  Bardzo mi się podobała ta historia, zwłaszcza sny Heli, które zawsze po przebudzeniu zostawiały hej realną pamiątkę o tym o czym śniła, żeby nie zapomniała, ze to właśnie ona została wybrana. Lekkie pióro autorki zapewniło mi ciekawą przygodę z regionalną gwarą, wysublimowanym poczuciem humoru, nie do końca idealnymi relacjami rodzinnymi, lokalnymi wierzeniami i przesądami.

  Zatem zapraszam Was moi drodzy na Kociewie do Turcza, do domu który kryje w sobie ogromną tragedię.

Książka, która wywołała u mnie ciary. A czasem zastanawiałam się czy historia nie zdarzyła się naprawdę.

,,Usypianka" jest kolejną odsłoną przygód Heli z pierwszej powieści autorki - ,,Szeptanki". Nie odczułam braków wiedzy w kolejnej powieści, aczkolwiek muszę nadrobić i pierwszą. Bo ,,Usypianka" przyprawiała mnie o ciary.

Hela ma sny, o których nie chcę nikomu opowiadać. Przynajmniej od razu. Śni o domu, a raczej jego domownikach, którzy zza wojny przeżyli potężną tragedię.

Czy agroturystyka Matyldy przetrwa próbę czasu, złośliwości sąsiadów i fakt, że w pewien sposób dom jest nawiedzony?

Zmarłe, nagłe, niewinne dusze domagają się pamięci. Uszanowania przeszłości. Spokoju i zamknięcia rozdziałów. Bo niejednokrotnie mogą prowadzić do tragedii. O czym przekonały się Hela i Ma.

Książka mnie ,,pochłonęła". Sny Heli o wojennej tragedii ukazują nam, odbiorcom, jak kruche potrafi być czyjeś życie. A ile trzeba mieć odwagi, aby ryzykować swoje i rodziny, by ratować czyjeś. Czy warto rozrywać stare rany? Czasem lepiej po to, aby je oczyścić i żeby gangrena się dalej nie niosła.

Czy my dzisiaj umiemy uszanować pamięć naszych przodków? Tragedii? Szanować to, co było, idąc dalej przez życie z nowymi wnioskami?

,,Usypianka" była dla mnie książką trzymającą w napięciu. A jednocześnie mocno refleksyjną, pouczającą pokory, ale ukazującej wartość szacunku o swoich przodkach, którzy w porównaniu do nas, nieśli ogromne brzmię cierpienia.

Zastanawia mnie dobór miejscowości, bo Turcz jest w warmińsko mazurskim, a na Kociewiu Turze. Chyba, że jest jaka maleńka taka wieś w okolicach mojego Gdańska? ? Pozostał mi lekki niedosyt, niedopowiedzenie. Czy jednak agroturystyka przetrwała? A jednocześnie: czemu do nawiązań słowiańskich, gdzie mamy "wiedźmę" w lesie, to czemu poruszany został akurat wątek II wojny światowej? Ciekawe połączenie. Językowo książka napisana nieźle, nie ma zbędnych opisów, typowego lania wody. Akcja dzieje się dynamicznie.