Zagadka Błękitnego Ekspresu

Okazuje się, że sześć lat przed tym, jak Agatha Christie napisała słynne "Morderstwo w Orient Expressie", stworzyła inną książkę, której akcja dzieje się w pociągu. "Zagadka błękitnego ekspresu" nie doczekała się takiej popularności jak wcześniej wspomniane dzieło i trudno jest mi się dziwić. Nie żeby była to wybitnie zła książka - jest to porządny, klasyczny kryminał, jakich wiele w bibliografii autorki - jednak nie posiada on przy tym cech, które mogłyby go czymkolwiek wyróżnić wśród reszty twórczości Christie. Akcja właściwa zaczyna się, gdy Ruth Kettering, córka znanego miliardera, zostaje zamordowana w trakcie podróży tytułowym Błękitnym Ekspresem. Na szczęście jej bliskich, tym samym pociągiem jechał nie kto inny, jak Herkules Poirot, który postanawia wykorzystać swoje małe, szare komórki do wyjaśnienia zagadki. Początek powieści nieco się ciągnął. Pierwszych parędziesiąt stron nieco mnie zmęczyło, ale kiedy w końcu zaczęła się właściwa akcja, śledziłam ją z zainteresowaniem, mimo że nadal byłam daleka od całkowitego pochłonięcia zagadką. Na moje szczęście nie brakowało tego, co niezmiennie urzeka mnie w powieściach Christie - silnych kobiecych postaci, z Katarzyną Grey na czele. I nieźle wykreowanych postaci ogółem - nawet tych epizodycznych. Rozwiązanie tytułowej zagadki okazało się satysfakcjonujące. Intryga nie była szczególnie zawiła, ale zakończenie - po klasycznym wodzeniu za nos i podsuwaniu mylnych tropów - mogło zaskoczyć. "Zagadka błękitnego ekspresu" zdecydowanie nie należy do najlepszych dzieł królowej kryminału. Wśród dotychczas przeczytanych przeze mnie powieści autorki, ta plasuje się na niezbyt zaszczytnym, przedostatnim miejscu (ustępując jedynie "Wielkiej czwórce", która w moim odczuciu była raczej "wielkim nieporozumieniem"). Określiłabym ją mianem, nomen omen, literatury pociągowej - odpowiedniej żeby umilić podróż i niepretendującej do miana czegokolwiek bardziej zajmującego.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Autorka jak zwykle mnie nie zawiodła. W "Błękitnym Ekspresie", czyli pociągu dla bogaczy, zamordowana zostaje młoda kobieta. Herkules Poirot, który też jechał pociągiem, pomaga policji w śledztwie. Mordercy niestety nie odgadłam;).

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Muszę przyznać, że motyw zbrodni w pociągu wychodzi nad wyraz dobrze Christie. ,,Morderstwo w Orient Expressie" jest jednym z moich totalnych ulubieńców, a ,,Zagadka Błękitnego Ekspressu" również będzie plasowała się wysoko w moim osobistym rankingu. 

Motyw tzw. zamkniętego pokoju, który bardzo dobrze wychodzi autorce. Co prawda tutaj nie mówimy już o tak odciętym od świata pociągu jak Orient Express, bo Błękitny staje na przystankach, na których każdy może wsiąść, ale nadal pozostaje to dość zamknięta przestrzeń, w której trzeba znaleźć mordercę.

Dobrze się składa, że podczas tej samej podróży w pociągu znajduje się detektyw Herkules Poirot, który podejmuje się udzielenia pomocy lokalnej policji. Sam zaprzyjaźnia się z poznaną w pociągu Katarzyną Grey, która pierwszy raz ma do czynienia ze zbrodnią, ale to właśnie jej świeże oko pomaga spojrzeć na sprawę z jeszcze innej perespektywy.

W pociągu życie traci córka milionera, która nie dogaduje się z mężem, a na dodatek ojciec podarował jej bardzo cenny rubin, który zabrała ze sobą w podróż, mimo wyraźnych przestróg ze strony ojca. Zazdrość i pieniądze to najbardziej powszechne motywy w dokonaniu zbrodni, ale jak to u Christie bywa, nie wszystko jest takie proste jak to się wydaje na pierwszy rzut oka, bo nawet umieszczenie jednego podejrzanego w więzieniu nie kończy sprawy.

Punkt dla mnie, bo stawiałam na jedną z osób i się nie pomyliłam, choć jej powiązania były bardziej skomplikowane niż myślałam i zakończenie bardzo dobrze wypadło na tle całej historii. Pomijając zbrodnię, sama powieść była bardzo przyjemna. Szczególnie do gustu przypadła mi sama historia Katarzyny Grey. ?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)