Zaginiona siostra
Lucinda Riley

Moja przygoda z siostrami D'Apliése zaczęła się rok temu, kiedy przeczytałam pierwszą część tej cudownej sagi. Nie przepadam za tego typu literaturą, jednak ta nastrojowa seria zawładnęła mną. Od pierwszych stron zakochałam się w tych książkach i z ogromną niecierpliwością czekałam na kolejny tom, bo w mojej bibliotece są kolejki do każdej z części, niestety.
 
Cała saga to opowieść o przyjaźni, oddaniu i miłości mimo wszystko. Każdy tom przedstawia historię innej siostry. Wszystkie dziewczęta musiały odbyć swoją własną podróż w przeszłość, żeby odnaleźć swoje pochodzenie. U każdej ta podróż zakończyła się szczęśliwie, ostatecznie wszystkie znalazły kogoś, kogo mogą kochać i są kochane bezwarunkowo.
 
Od samego początku wiedziały, że mają jeszcze jedną siostrę, której ich ojciec nie mógł znaleźć za życia. Kiedy umiera, zostawia córkom ogromny majątek i całe mnóstwo zagadek dotyczących ich pochodzenia.
 
Mija rok, który bardzo odmienił życie dziewcząt, tym bardziej, że prawnik rodziny w końcu zdradza im tożsamość prawdopodobnie zaginionej siostry. To Mary MacDougal. Jedynym dowodem na to, że Mary jest tą właściwą osobą, jest jej pierścionek. Dziewczęta postanawiają ruszyć śladem pierścionka, ale Mary ciągle wymyka się siostrom, które depczą jej po piętach.
 
Mary poznajemy po śmierci ukochanego męża, wówczas postanawia wyruszyć w podróż dookoła świata. Ostatnim punktem jej wycieczki jest Irlandia, która jest jej powrotem do korzeni. Mary także odbędzie swoją podróż w przeszłość. Pozna młodą i dzielną Nualę i jej historię pełną bólu, poświęcenia i ogromnej miłości.
 
,,Zaginiona siostra" to książka sporych rozmiarów, jednak jak już zacznie się ją czytać, strony przelatują przez ręce. Powieść napisana jest prostym językiem, pozbawionym wulgaryzmów. Dzięki temu czyta się ją z ogromną przyjemnością. Akcja rozwija się stopniowo. Autorka zabiera nas w przeszłość, do Irlandii w 1920r., gdzie poznajemy bliżej historię naszej zaginionej siostry i jej przodków. Na początku te wypady w przeszłość tworzyły zagmatwaną fabułę i chwilami gubiłam się w niej. Jednak zakończenie spowodowało, że wszystkie elementy tej układanki wskoczyły na swoje miejsce. Wszystko było jasne i przejrzyste. Ostatnie strony powieści sprawiły, że musimy czekać na ciąg dalszy historii siedmiu sióstr.
 
Jak w każdej części, tak i tu autorka pokazuje siłę ludzkich uczuć. Jak mimo zawirowań wojennych ludzie potrafili kochać się, szanować i czynić dobro. Dzięki wytrwałości i wierze można osiągnąć wszystko, ale musimy pamiętać, że najważniejsza w tym wszystkim jest miłość i wzajemne zrozumienie.
 
Cóż mogę jeszcze napisać, to po prostu cudna, nastrojowa historia, która momentami chwyta za serce. To trzeba przeczytać. Czekam z niecierpliwością na ostatnią część sagi, która ma dać nam odpowiedzi na wszystkie pytania, które rodzą się w głowach, a dotyczą one tajemniczego Pa Salta, ojca siedmiu sióstr.
 
Polecam

W dniu, w którym skończyłam czytać „Zaginioną siostrę”, dotarła do mnie wstrząsająca wiadomość o śmierci autorki. Poczułam ogromny żal, że już nie będzie nam dane wyczekiwać na kolejną cudowną książkę wychodzącą spod Jej pióra. Niepowetowana strata.

„Zaginiona siostra” wydawała się najbardziej zagadkową i tajemniczą spośród wszystkich części cyklu „Siedem sióstr”. We wcześniejszych tomach mogliśmy poznać każdą z sióstr i wraz z nimi odkrywać ich korzenie, na postawie wskazówek pozostawionych przez ich adopcyjnego ojca. Tym razem tropy prowadzą do Nowej Zelandii i szczególnego klejnotu, który ma poświadczyć tożsamość zaginionej siostry.

I zaczyna się nieco zabawnie, bo nie tylko autorka zasiewa ziarnko niepewności podsuwając dwie kandydatki do tego tytułu, Mary Kay i jej matkę, noszącą również imię Mary, ale klejnot znika wraz ze starszą z kobiet, która wyrusza w długą podróż po śmierci męża. Kolejne siostry angażują się w poszukiwania umykającej po całym świecie kobiety. Czyżby przed nimi uciekała? Dlaczego tak bardzo obawia się spotkania i konfrontacji?

Rozdziały traktujące o bieżącej sytuacji przetykane są retrospekcjami z niełatwej historii Irlandii, rodzinnych stron Mary, które opuściła przed niemal czterdziestu laty. Traktat pokojowy, zawieszający walki o niepodległość, dzielący nie tylko kraj, ale i członków poszczególnych rodzin, nie pozostaje bez wpływu na kolejne pokolenia. Jakie sekrety odkryje Mary wracając do Irlandii? I przede wszystkim dlaczego ją opuściła?

Czy natomiast siostrom uda się potwierdzić tożsamość zaginionej siostry, by móc w pełnym składzie pożegnać przybranego ojca w rocznicę jego śmierci?

Nie ukrywam, że tym razem wątek dotykający historii Irlandii, okazał się tym, który łapał mnie za serce i budził silniejsze emocje, niż współczesne poszukiwania, jednak wspólnie tworzą ponownie magiczną i pełną tajemnic sagę rodzinną. Tajemnic, na których wyjaśnienie będziemy musieli poczekać do kolejnej części „Atlas: Historia Pa Salta”. Żywię głęboką nadzieję, że autorce udało się ją skończyć.

Nie przypuszczałam, że recenzję tej książki będę zaczynała od wyrażenia żalu po śmierci autorki. Lucinda Riley odeszła od nas 11 czerwca.

Zaginiona siostra. Ta siódma. Merope. To jej przez całe życie bezskutecznie poszukiwał Pa Salt. Dlaczego ją zgubił? Dlaczego odnalezienie jej okazało się takie trudne i zakończyło się niepowodzeniem?

Pewnego dnia pojawiło się światełko w tunelu! Pa Salta już nie ma, ale jego adoptowane córki postanowiły dokończyć za niego jego dzieło. I postanowiły wspólnymi siłami odnaleźć tę, za którą tak bardzo tęsknił ich ukochany Pa Salt.

Polowanie na Zaginioną Siostrę rozpoczęło się!

Jedynym świadectwem, które identyfikuje Zaginioną Siostrę to nietypowy pierścionek. Można zatem przyjąć, że właścicielka tego pierścionka to osoba, której poszukują siostry. Od samego początku jednak coś nie pasuje. Przede wszystkim nie zgadza się wiek… Ale tajemnic jest więcej. I gdy rzekoma Zaginiona Siostra co chwilę wymyka im się z rąk, nie mają już wątpliwości, ona przed nimi ucieka! Pytanie: dlaczego?

Pierwsze tropy prowadzą do winnicy w Nowej Zelandii. Okazuje się, że są tutaj dwie kobiety o tym samym imieniu. Pytanie, co dalej zrobić z tym fantem?

Merry i Mary-Kate. Matka i córka. Która z nich okaże się tą właściwą?

To, co podoba mi się w tej serii to mnogość wątków. Mnogość bohaterów, a każdy ze swoją historią. Historią, którą autorka odkrywa przed czytelnikami stopniowo, by w końcu wszystko połączyło się w jedną całość. Bywają momenty monotonne, bo powtarzalne. Bywają zaskakujące zwroty akcji. Bywają momenty wzruszające. Bywają momenty nieco irytujące. Ale… takie jest przecież życie! Cała plejada emocji!

Jest w książkach Lucindy coś, co przekonuje mnie do lektury. To przeszłość. Dla zrozumienia teraźniejszości niezbędne jest poznanie i zrozumienie przeszłości. Tym razem autorka rewelacyjnie wplotła losy bohaterów w historię Irlandii. Przeniosła nas do roku 1920. Walka o niepodległość Irlandii i oderwanie się od Anglii trwa w najlepsze. Tak, to złożona historia, którą warto poznać. Autorka wspomina także o Wielkim Głodzie, który miał miejsce w Irlandii w latach 1845-1849, a który pochłonął mnóstwo ofiar i który zmusił wielu do emigracji. Poznając historię jednej z bohaterek dowiadujemy się o działaniach IRA oraz o roli kobiet w tej walce.

Podziały. Mowa tu nie tylko o podziałach ze względu na narodowość. Gdy Irlandia w końcu wywalczyła niepodległość forma tej niepodległości nie wszystkim odpowiadała. Walki trwały nadal. I tym razem nastąpił podział w rodzinach. Podział ostateczny aż do zerwania wszelkich kontaktów włącznie. Skutki tych podziałów miały odczuwać także następne pokolenia. I następne, i następne…

Anioł stróż. Ambrose. To on był aniołem stróżem malutkiej Merry. Dlaczego? Dlaczego ją obdarzył szczególną troską? Wszak miała liczne rodzeństwo. A jednak… to o nią się troszczył. To jej zapewnił edukację. To jej chciał zapewnić świetlaną przyszłość, tak bardzo odległą od tej, która czekała ją w Cork.

Podróż do źródeł. Aby wybrać się w taką podróż, trzeba wykazać się niemałą odwagą. I Merry taką odwagą się wykazała. Nadszedł taki dzień, w którym powiedziała: stop! Trzeba rozliczyć się z przeszłością. Już czas. Nie spodziewała się jednak takiego obrotu spraw. I jeszcze te uganiające się za nią dziewczyny z dziwną historią o Zaginionej Siostrze. Czym to wszystko się skończy?

Nie pozostaje mi nic innego jak zachęcić Was do lektury. Gwarantuję, że emocji nie zabraknie.

[lekki SPOILER] Jestem zakochana w całej serii. 

Kontynuacja przygód sióstr D'Apliese. W tej części spotkamy każdą z nich po trochu, ale to nie na nich będzie się skupiała fabuła, a przede wszystkim na Pa Salcie i Zaginionej Siostrze. Czytając ma się nadzieję, że zagadka wreszcie zostanie rozwikłana, historia dobiegnie do końca, ale czy aby napewno? Autorka ponownie zaskakuje. Krzyżuje losy rodziny D'Apliese z inną wielką rodziną, niespodziewanie, bez uprzedzenia, wywraca do góry nogami wcześniejsze tropy czytelnika. Trochę się złościłam, że jednak Pa Salt to nie człowiek, którego podejrzewałam, ale teraz z jeszcze większym napięciem będę czytała kolejny tom. 

To była chyba najbardziej złożona, ale też najbardziej interesująca i angażująca część opowieści o siostrach. Czekam z niecierpliwością na rozwiązanie tajemnic. 

Zbliża się pierwsza rocznica śmierci adopcyjnego ojca. Pojawia się nadzieja na odnalezienie siódmej siostry. Zaczynają się poszukiwania i pościg za kobietą, która ma tajemniczy pierścionek. Dziewczyny chciałyby w komplecie uczcić rocznicę. Czy im się uda? Przez ostatni rok każda z nich ułożyła sobie życie, znalazły swoje miejsce. Marzą teraz o poznaniu Zaginionej Siostry. 

Lektura wciągająca. Skomplikowana historia, tajemnice, strach. Ciekawa podróż. Zakończenie wzmaga apetyt na więcej. Mam nadzieję, że szybko pojawi się ostatni tom.

Po przeczytaniu tej części sagi o siedmiu siostrach mam więcej nowych pytań niż uzyskałam odpowiedzi związanych z poprzednimi tomami. Sądziłam, że wiele niedokończonych, niewyjaśnionych spraw zostanie zakończonych a tymczasem bardzo się pomyliłam. Zatem teraz czekam na tłumaczenie na język polski ostatniej części o Pa Salcie. Historia Mary przeciętna a najciekawszy okazał się wątek historyczny związany z wojną w Irlandii. W oczekiwaniu na ostatni to zgłaszam zapotrzebowanie w bibliotece i czekam.

Lucindy Riley nie trzeba przedstawiać. Autorka serii, o której słyszał chyba każdy, po raz ostatni pozwala nam spotkać się z siostrami, których pochodzenie jest okryte tajemnicą. Ostatnia siostra - Zaginiona, to istny kalejdoskop miejsc i wydarzeń, a także zwieńczenie cyklu.

Pierwsze co rzuca się w oczy to niesamowita wyobraźnia autorki. Każdy tom serii jest dopracowany, przemyślany i tak poprowadzony, że chodziaż początkowo może z niego wyłaniać się chaos, to finalnie wszystkie elementy układanki wpasowują się w swoje miejsce. Tak było tutaj. Początek sprawiał mi trochę trudności, zmiana lini czasowych, odnajdowanie się w innych miejscach wybijało mnie z czytania, jednak wszystko działo się po coś. Liczyłam też na rozwiązanie wielu tajemnic, jednak na część z nich, miejmy nadzieję, odpowiedź uzyskamy dopiero w tomie o ojcu sióstr.

Napisana z wielkim rozmachem, w świetnym stylu i niesamowitym klimacie opowieść o poszukiwaniu prawdy, to idealna lektura, która pochłonie każdego na wiele godzin. Może nie będzie to moja ulubiona część, jednak ogromnie doceniam ogrom pracy w nią włożony.