Zgubny los

"Los nie wybiera słabych. Los wybiera tych, którzy są gotowi"

Calla zawsze się ukrywa. W połowie czarownica, ale również ktoś jeszcze. Nie akceptuje swojej drugiej natury, a o tym kim tak naprawdę jest wiedzą tylko jej przyjaciółki. Bardzo często pakuje się w kłopoty. Faktycznie nie ma co się dziwić, jeśli zarabia na życie oszukując innych. A w tym jest zdecydowanie mistrzynią, ale do czasu. Pewnego dnia wszystko się zmienia. Pewną nadzieją wydaje się podróż, dosyć daleka, gdzie wszystko może się zmienić. Zwłaszcza jeśli istnieje możliwość zapobiegnięcia przepowiedni.

"Pozwólcie mi wybrać własny los. Lub doprowadzić się do zguby, próbując to uczynić"

Podróż. Podróż pełna niebezpieczeństw. Podróż w głąb tajemniczego i kapryśnego lasu. Co chwilę czyhają niebezpieczeństwa, co chwilę pojawia się zagrożenie. Zatrute drzewa, nimfy czy inne potwory. Jest groźnie, czuć w powietrzu atmosferę niebezpieczeństwa. To właśnie na tej całej podróży, na akcji w lesie opiera się cała książka. Bohaterka jednak nie jest sama, bo towarzyszy jej zacne grono. Przede wszystkim przyjaciółki, które były bardzo intrygującymi postaciami, bo mają swoje własne tajemnice, więc byłam ciekawa jakie one są. Zwłaszcza najbardziej intrygującą postacią była Delphine. Syrena, która przed czymś uciekła, dlaczego? Nie zabrakło innych towarzyszy, w tym pewnego księcia jak i jego młodszego brata, za którym obecnie bohaterka nie przepada. Nie ma co się dziwić, bo w większej mierze to jemu zawdzięcza swoje położenie, choć faktycznie mężczyzna nie miał innego wyjścia. Każdy z uczestników wyprawy posiada pewne wyjątkowe umiejętności, czym się wyróżnia. Zdecydowanie najbardziej interesującą mocą dysponuje główna bohaterka.

Świat fantastyczny został bardzo fajnie wykreowany, choć nie wiem czy do końca jestem zadowolona. Czegoś mi w nim brakowało. Trochę czasu minęło, zanim udało się zrozumieć na jakich zasadach ten cały świat funkcjonuje i co tak naprawdę mieści się pod pojęciem tych losów. No nie było to w wystarczający sposób dla mnie wyjaśnione. Nie ukrywam również, że nie wszystko jest po lekturze dla mnie jasne. Nie wszystko mi również pasowało. Jak choćby to w jaki sposób bohaterzy zachowywali się w lesie. Momentami wręcz lekkomyślnie. Bo jeśli w każdej chwili ich otoczenie może się zmienić, jeśli ktoś w każdej chwili może ich zaatakować to całkowitą głupotą jest to, żeby oddalać się od towarzystwa, prawda? Nie mówiąc już o tym, że można się tak oddalić, że drogi powrotnej można już nie znaleźć, z czym zaskakująco bohaterzy nigdy nie mieli problemu.

Wątek romantyczny jest tu bardzo delikatny, nie odkrywa pierwszoplanowej roli i powiem szczerze, że trochę mnie rozczarował. Trójkąt miłosny? Raczej nie. Raz gówna bohaterka jest zainteresowana jednym, za chwilę jej się to zmienia, więc tak naprawdę przez całą lekturę nie można było być pewnym jej wyboru. Z drugiej strony było to fajne, bo do końca nie wiadomo było czego tak naprawdę się w tym aspekcie spodziewać. Ezra. To książę, którego jestem zdecydowana fanką, mimo że początkowo nie wzbudził sympatii. Popełnił wiele błędów, ale stara się to wynagrodzić i widać że mu zależy. Gideon... no cóż. Nie wzbudził mojej sympatii. Niby dobry, sympatyczny, a jednak mam wrażenie, że jest strasznie fałszywy.

Akcja początkowo wolno się toczy, a pod koniec przyspiesza i naprawdę bardzo wiele się wydarzyło. Przyjemnie spędziłam z nią czas, mimo pewnych zastrzeżeń, ale... no właśnie. Nie jestem w stanie zaakceptować pewnego wydarzenia, które miało miejsce na zakończenie. Jestem bardzo rozczarowana takim rozwojem wydarzeń i powiem szczerze, że chwilowo straciłam ochotę na to, żeby czytać kontynuację. Mam nadzieję, że to tak nie będzie.. Bo dla mnie to już nie samo. Pomijając to, to pozostała część zakończenia była fajna, bo książka pozostawia z wieloma pytaniami, niewiadomymi i jednak wzbudza ciekawość do tego jak się skończy ta historia.