Krew elfów
Andrzej Sapkowski

Tom 3 cyklu Wiedźmin

Ocena: 5.31 (140 głosów)

opis

Inne wydania:

To pierwszy tom właściwej sagi o wiedźminie. Tu opowieść opisuje historię Geralta i Ciri po tym jak cudownie się odnaleźli. Od tego momentu życie tej dziewczyny na zawsze się zmieni. Zostawi za sobą czasy gdy była księżniczką, Lwiątkiem z Cintry, a nadejdzie czas ,,wiedźminki". Książka bardzo zmieniła się pod kontem technicznym, rozdziały trzymają się jednego wątku głównego co możemy zauważyć już po przeczytaniu pierwszego z nich. Ksiązka jest bardzo wciągająca ze względu na intrygę szpiegowską polującą na Geralta. Polecam wszystkim fanom tego typu fantastyki jak i osobom nie znającym tego typu literatury. Uwaga!!! Fabuła ściśle łączy się z dwoma poprzednimi zbiorami opowiadań o wiedźminie Geralcie.

Informacje dodatkowe o Krew elfów:

Wydawnictwo: SuperNowa
Data wydania: 1994 (data przybliżona)
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN: 83-7054-079-1
Liczba stron: 295
Język oryginału: Polski
Dodał/a opinię: radex

więcej

POLECANA RECENZJA

KREW ELFÓW

Dziecko? Wiedźmin w końcu odnalazł Cirillę, Ciri, Dziecko Niespodziankę, którą obiecano mu kilkanaście lat wcześniej. Po tragicznych wydarzeniach z Cintry, którą napadła armia Nilfgaardu, nie wiadomo w jaki sposób ocalona Ciri trafiła do zwyczajnej chłopskiej rodziny, żeby tam, zgodnie ze swoim przeznaczeniem, odnalazł ją białowłosy wiedźmin. Geralt, bo tak mu było na imię, dotarł do miejsca, gdzie przebywało Lwiątko z Cintry. Teraz już wiedział, że dziewczynka, którą kilka lat temu spotkał w Brokilonie, była dla niego czymś więcej i wyznał jej to... Jakiś czas wcześniej ... więcej

Zobacz opinie o książce Krew elfów

Kup książkę Krew elfów

Sprawdzam ceny dla ciebie ...

- Miecz. Na plecach. Dlaczego masz na plecach miecz?
- Bo wiosło mi ukradli.

Więcej

W odległości około dziesięciu sążni od burty woda zakotłowała się. Przez moment obaj widzieli ponad dwudziestofuntowy okaz królewskiego zębacza, który połknął zdechłego szczura i zniknął w głębinie, machnąwszy wdzięcznie płetwą ogonową.

– Co to było? – wzdrygnął się magister.
– Nie wiem – Geralt spojrzał w niebo. – Może pingwin?

Więcej

Więcej cytatów z tej książki

REKLAMA