Lot nisko nad ziemią
Ałbena Grabowska

Weronika Przybyszewska doskonale wie, jak być niewidoczną w tłumie, jest szarym i przeciętnym człowiekiem. Tak została wychowana, i jako grzeczna córka, wypełnia wolę ojca idealnie. Pierwszy bunt przychodzi, kiedy dziewczyna ma wybrać szkołę średnią. Stawia na swoim i rozpoczyna naukę w liceum ogólnokształcącym, kolejny krok to wybór kierunku studiów, gdyż Weronika od zawsze wiedziała, że jej celem życiowym jest wychowywanie dzieci, tak własnych jak i cudzych. Postanawia, że będzie nauczycielką przedszkolną i skrupulatnie realizuje swoje marzenia. Praca w przedszkolu przynosi jej ogromną satysfakcję, jest jedną z najlepszych, dzieciaki ją kochają, a rodzice chwalą. Poznając Sławka zaznaje najpełniejszej i najpiękniejszej miłości, jaka może łączyć dwoje ludzi. Rysą na tym cudownym związku jest bezpłodność Weroniki. Kilka lat starań, niekończące się wizyty u specjalistów oraz leczenie hormonalne nie zmienią sytuacji. Ale pomimo wielkiego dramatu, jakim jest niemożność obdarowania ukochanej osoby dzieckiem, oni nadal są ze sobą, nadal się wspierają, niezmiennie od lat zakochani w sobie. Kiedy w wyniku odniesionych ran powypadkowych Sławek umiera, Weronika zapada się w sobie. Depresja, która pod postacią owada próbowała zawładnąć duszą i umysłem kobiety już kilka lat temu w związku z nieudanymi próbami zajścia w ciążę, teraz rozwija się, osacza ją, jest jak robak, który zżera od środka. Lekarstwem, które według Weroniki będzie w stanie uleczyć ją, to wynajmowanie mieszkania po dziadkach. Niczego nie świadomi ludzie pozwalają kobiecie zadomowić się u siebie, dając jej namiastkę życia, którego ona zwyczajnie już nie ma. ,,(...) Nie miałam swojego życia. Czułam się tak, jakbym samolotem wylądowała na lotnisku zbudowanym wysoko nad ziemią i mogła wprawdzie opuścić samolot, ale nie zejść na ziemię i dotrzeć do domu. Pilot już sobie poszedł, sobie tylko znaną drogą, innym pasażerom udało się zejść albo skoczyć, a ja tkwiłam ciągle na wysokości, nie znajdując odpowiedniego podłoża. Nie mogłam ani odlecieć tam, skąd przybyłam, ani naprawdę wrócić do domu." Ta książka to opis chorej psychiki ludzkiej, obraz życia złudzeniami doświadczania prawdziwego życia, to w końcu ukazanie jak bardzo tęsknota za drugą osobą oraz pustka po stracie może zdominować ludzkie życie. Ałbena Grabowska stworzyła wizerunek Weroniki tak bardzo realny, tak jednocześnie bolesny, że czasami aż przerażający. Pisze o tym, jak łatwo można stracić kontakt z rzeczywistością, zagubić się pod wpływem ogromnego bólu, ukazuje kruchość ludzkiej psychiki. Jednym z ważniejszych elementów powrotu do życia po stracie bliskiej osoby jest rozliczenie się z przeszłością, pogodzenie z nią, a w końcu pozwolenie na ostateczne odejście. ,,(...) Z przeszłością należy się rozstać nie dlatego, że była zła, lecz dlatego, że jest martwa (...)." I właśnie nieumiejętność rozstania z nią, nie możność duchowego pożegnania zmarłego męża powoduje, że Weronika zaczyna coraz bardziej żyć iluzją. Jej życie koncentruje się na kolejnych najemcach mieszkania. Zaczyna współistnieć z nimi, przywiązywać się do każdego z nich, a jednocześnie to przywiązanie powoduje obezwładniający strach przed powtórną utratą. Potrzeba bycia ważną dla kogoś, uzależnienie drugiej osoby od siebie staje się celem dla Weroniki. Jak bardzo będzie to krótkotrwałe i niszczące bohaterka przekona się kilkukrotnie w bolesny sposób. Piękny język, jakim posługuje się pisarka wzbogaca i tak już doskonałą powieść. Grabowska zaskakuje czytelnika, wciąga w głąb chorego umysłu mieszając rzeczywistość z urojeniami bohaterki, której postać wykreowana jest z prawdziwą precyzją, z ogromną dbałością o szczegóły. Powieść, która początkowo wydawała się kolejną z serii ckliwych i przeciętnych obyczajówek, okazała się być dramatem, wartościowym dziełem obrazującym jedną z trudniejszych chorób psychicznych, jaką jest depresja, ukazującym jak w rzeczywistości mogą wyglądać trzy z czterech faz żałoby, przez które przechodziła Weronika. Książka nietuzinkowa, niezmiernie ciekawa, łącząca emocje z pogranicza współczucia, wzruszenia, przerażenia i zafascynowania postacią. Wymagająca skupienia od czytelnika i zmuszająca do zaangażowania się w opisana historię. Jedna z lepszych książek, jakie miałam możliwość czytać w tym roku.

Informacje dodatkowe o Lot nisko nad ziemią:

Wydawnictwo: Zwierciadło
Data wydania: 2014-04-16
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788363014834
Liczba stron: 300
Dodał/a opinię: Natalia Nowak-Lewandowska