Pianistka

Twórczość Anety Krasińskiej poznałam przy okazji serii „Nauczycielka z getta”. Już przy pierwszym spotkaniu pióro autorki mocno mnie zachwyciło. Krasińska ma niebywały styl – pełen emocji, realizmu i subtelnych obserwacji psychologicznych. Jej poprzednia powieść, „Sanitariuszka”, głęboko poruszyła moje serce i pozostawiła długotrwałe refleksje na temat siły, odwagi i poświęcenia kobiet w obliczu wojennej zawieruchy. Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam więc po „Pianistkę”, spodziewając się podobnie silnych emocji – i nie zawiodłam się.

Nowa książka Krasińskiej to poruszająca opowieść o tęsknocie, stracie i nieuchronności przeznaczenia. Choć wojna dobiegła końca, jej echo wciąż wybrzmiewa w losach bohaterów. Autorka przypomina, że koniec działań zbrojnych nie oznaczał końca dramatów – Polacy, zarówno ci, którzy pozostali w kraju, jak i ci zmuszeni do emigracji, musieli zmierzyć się z kolejnymi trudnościami, niesprawiedliwością i lękiem o przyszłość.

Główna bohaterka, Amelia Bogdańska, wyjeżdżając do Wielkiej Brytanii, zostaje rzucona w świat, którego języka i obyczajów nie zna. Pierwsze dni na emigracji to brutalna lekcja pokory i determinacji – musi udowodnić, że potrafi przetrwać w niesprzyjających warunkach. Jednocześnie jej serce nieustannie pozostaje w Polsce. Martwi się o los brata i ukochanego lekarza, z którymi traci kontakt, a powrót do ojczyzny okazuje się niemożliwy z powodu sytuacji politycznej w Polsce Ludowej. Nawet gdy Amelia osiąga sukcesy artystyczne jako pianistka, jej radość nie jest pełna, bo wciąż brakuje przy niej tych, których kocha najbardziej.

„Pianistka” autorstwa Anety Krasińskiej to powieść nie tylko o muzyce, ale przede wszystkim o sile ludzkiego ducha i o tym, jak bardzo przeszłość potrafi determinować przyszłość. Autorka umiejętnie łączy wątki historyczne z osobistym dramatem jednostki, tworząc historię, która długo pozostaje w pamięci czytelnika. Jej styl jest prosty, a zarazem pełen emocjonalnej głębi – dzięki temu książkę czyta się szybko, ale refleksje, które rodzi, zostają na długo.

„Pianistka” to opowieść o walce z przeciwnościami losu, o cenie, jaką trzeba zapłacić za pragnienie wolności oraz o nieuchronności przeznaczenia. Autorka znakomicie ukazuje, jak silna bywa tęsknota za bliskimi i ojczyzną, a jednocześnie, jak trudne są wybory podejmowane w obliczu politycznych realiów powojennej Polski. Historia Amelii ukazuje siłę tęsknoty, zdolnej zdominować nawet największe zwycięstwa oraz odwagę kobiety, która mimo ran przeszłości i ciężaru samotności wciąż szuka swojego miejsca na świecie. Autorka w wyjątkowo sugestywny sposób oddaje emocje bohaterki – jej nieustanną tęsknotę, wewnętrzne rozdarcie i ból wynikający z rozłąki. To piękna i jednocześnie bolesna prawda o emigracji: można zdobyć uznanie i zrealizować swoje ambicje, a mimo to wciąż czuć się samotnym i niespełnionym.

Podsumowując, „Pianistka” to niezwykle wzruszająca i pięknie napisana powieść o losach Polaków po wojnie, o dramatycznych wyborach, jakie musieli podejmować, oraz o tęsknocie, która staje się nieodłącznym towarzyszem życia na emigracji. Aneta Krasińska w swojej najnowszej powieści po raz kolejny udowadnia, że potrafi łączyć literacką wrażliwość z umiejętnością opowiadania o trudnych losach zwykłych ludzi, uwikłanych w wielką historię. To powieść, która poruszy zarówno miłośników literatury obyczajowej, jak i czytelników zainteresowanych powojenną historią Polaków na emigracji. Gorąco polecam.

Informacje dodatkowe o Pianistka:

Wydawnictwo: Skarpa Warszawska
Data wydania: 2025-08-13
Kategoria: Historyczne
ISBN: 9788383299495
Liczba stron: 320
Dodał/a opinię: Ilona Wolińska

Tagi: Literatura obyczajowo-rodzinna Literatura historyczna